Ik heb gisteren al verteld dat dit een bijzonder hotel is en daarover vandaag wat meer. De indeling van de verschillende etages in dit hotel is wat wonderlijk en ook is het belangrijk om te weten welke ingang je moet nemen. Even alle do and don’ts op een rijtje. Bij aankomst en vertrek met koffers ga je naar de achteringang ( etage 1). Bij aankomst en vertrek voor een dagtocht, dus zonder koffers, gebruik je de hoofdingang (etage 4). Het ontbijt en diner gebruiken we in de eetzaal op etage 3 ( in de lift staat dat het restaurant op etage 4 is maar hier moet je je niet door in de war laten brengen want je moet echt naar etage 3!)
De kamers gaan open met een hele gewone sleutel waarmee je alleen de deur kan openen en niet op slot kan draaien. Is de kamer eenmaal open dan zie je een hele rij met bedden staan, wij hebben wel 4 slaapplaatsen dus alle ruimte, heerlijk!
Na een goede avond/nacht (het brandalarm ging maar 1x heel erg kort af) vertrokken we om 8.30 richting de Cliffs of Moher. Bij het verlaten van het hotel werden we vriendelijk gegroet door diverse Ierse hotelmedewerksters die druk doende waren alle vingerafdrukken van het koper bij de deuren te poetsen. Je voelt je echt even in een hele andere wereld.
In de bus begonnen we met een Happy Birthday voor Bernadet, de reisleidster, met daarna weer het lied “My heart is in Ireland” van The Wolfe Tones. Na een aantal dagen herkennen wij dit lied al aan het intro en kunnen het bijna helemaal mee zingen.
We zijn vroeg bij de Cliffs of Moher waar het nog lekker rustig is, we kunnen dus alle kanten op lopen. Prachtig, een beetje mysterieus! Het maken van een selfie is door de wind en St. Patrick wat ingewikkeld. De geplande boottocht om de Cliffs vanaf zee te kunnen zien gaat niet door ivm de wind, dus geen zorgen over zeeziek worden.
We gaan daarna een tocht maken door The Burren en maken stops in Doolin, Kilfenora, bij Poll na Bron/Poulnabrone (hunebed) en rijden The Burren Way langs de kust.
The Burren (Ireland’s land of stone) is een prachtig landschap dat Tolkien heeft geïnspireerd bij het schrijven van The Lord of the Rings. Het landschap moet je zien en ervaren en is moeilijk in foto’s te vangen. Het is een uitgestrekt kalksteenplateau waar allerlei zeldzame planten groeien tussen de rotsspleten van de kalksteenplaten. In The Burren zie je ook heel veel stone walls (famine walls) die zijn neergezet in een poging stukken land rotsvrij te maken, dit was echter onbegonnen werk. Het heeft er wel voor gezorgd dat het net een lappendeken lijkt met al die verschillende vakken. Ook bijzonder is dat er soms koeien en schapen grazen op deze bijna kale stukjes land.
Op de weg terug naar het hotel maken we nog een laatste stop bij de pier en werpen een blik op The Aren Islands.
Bij terugkomst bij het hotel worden we bij de hoofdingang afgezet en wandelen Cees en ik, via de waterval, richting de lokale pub. Hier warmen we ons op met een heerlijke Irish Coffee en daarna een Guiness terwijl we ondertussen de pub voor ons alleen hebben. Tijd dus voor goede gesprekken, gezelligheid en een hoop lol.
Uiteindelijk net op tijd kunnen aanschuiven voor het diner :-)
Morgen gaan we weer de koffers pakken en op weg naar een ander hotel. We mogen weer een kwartiertje later ontbijten/vertrekken en worden om 8.45 uur bij de achteruitgang (etage 1) verwacht waar we worden opgewacht door Clifford onze topchauffeur.