Profile
Blog
Photos
Videos
Tot ziens Thailand, hallo Japan!
Zoals Maya al beschreef zijn de laatste dagen Thailand achter de rug en zit ik nu in mn eentje in Japan, in tokio om precies te zijn. Nadat Maya een relaxte aansluiting had op Amsterdam, moest ik nog een nacht doorbrengen op het vliegveld van Hong Kong en ik kan je vertellen, dat is geen pretje. Afgezien van het feit dat je al je bagage bij je hebt waar je op wilt letten liggen de bankjes ook niet erg comfortabelen tegen de tijd datg ik eindelijk een beetje slaap begon te vatten zetten ze de airco zo hard aan op mn gezicht vanaf het enorm hoge plafond dat daar ook weinig meer van kwam... Voordeel was wel dat ik nu als een van de eerste in kwam checken. Toen ze vroeg waar ik wilde zitten gaf ik dan ook aan dat ik vooral veel beenruimte wilde indien mogelijk, en zodoende kreeg ik de eerste vlucht naar Seoul drie stoelen voor mezelf (lekker languit!) en de tweede vlucht naar Tokio zat ik achteraf gezien waarschijnlijk in Of premium, of businessclass. Enorm luxe stoelen en lekker veel ruimte dus! Na aangekomen te zijn de nodige immigratiefornulieren igevuld (dat moet hier overal, ook in Thailand en zelfs in HongKong waar ik alleen maar buiten de douane mn tassen ophaalde). Vervolgens werd mijn hele tas doorgespit, nmoest ik plaatjes bekijken van allerlei wapens, drugs etc en nadat ik had verteld daty ik ECHT geen drugs gebruik, zelfs niet eens normaal rook, mocht ik verder. Trein ingestapt (die mensen konden nog net Engels) en met dank aan de gedetailleerde map van de siote van het hostel in een keer goedgelopen, voor de kenners voor mij een hele kunst. Om 23Ñ30 was ik er dan eindelijk, uitgeput. Ik slaap in een soort cabineñ een matrasje met schuifdeuren ervoor wat wel op slot kan dus dat is relaxed om je spullen in te dumpen, maar wel erg warm s nachts.
Ik zal even doortypen want moet zo mn was ophangen op het dak´ eerste impressie van Japanners is dat ze erg aardig zijn, vriendelijker dan Thai eerlijk gezegd. Ze kunnen alleen echt geen Engels, maar de grap is dat ze net doen alsof ze niet door hebben dat jij geen Japans kunt en ratelen vrolijk door, bijv in de winkel waar ze hele verhalen afsteken ' god mag weten waarover als je een broodje afrekent, of als je de weg vraagt en ze geen idee hebben waar ze zelf zijn en dat al helemaal niet kunnen uitleggen ' maar je komt niet van ze af haha, ze willen wel graag helpen. Verder zijn ze niet zo ontzettend klein als ik dacht en fietsen ze veel, ontzettend veel! De logica van welke kant van de weg ontgaat me alleen nog even, dat is steeds anders. Ik denk dat zo´n vijfde van de bevolking met mondkapjes oploopt, FYI Merel... Hethoofdknikken heb ik ook al aardig onder de knie. Gister ben ik een beetje in de buurt gebleven maar ik ga zo richting centrum. Ben benieuwd, want locaties zoeken is niet zo makkelijk zonder straatnamen ' daar doen ze niet aan, alleen de erg grote straten. Verder valt het me tot nu toe ook mee hoe duur het is, heb al wat leuke souvenirs gezien haha en voor de QTies al wat leuks meegenomen(...) en eten doe je gewoon door bij de 100 yen shop (163 yen is 1 euro) een bak noodles te kopen die je opwarmt in het hostel waar een hele keuken zit. Vandaar ook nu even een verhaal, niet dat ik zoveel te melden heb maar hier kan ik lekker veel en gratis internetten ñ) in de woonkamer waar iedereen zit, wel gezellig.
Echte verhalen en foto´s volgen snel!
Sayonara!
- comments