Laten we beginnen met het voetbal, we hebben de wedstrijd tegen Australie gekeken in de stad met iedereen van ons huis, erg gezellig en lekker broodje kroket en frikandel gegeten om 3 uur 's nachts! Na de overwinning was het voor Kirsten en mij tijd om onze koffers op te halen, want om half 8 's ochtends vertrok onze vlucht naar de outback! We kwamen aan in Alice Springs en zodra we uit het vliegtuig stapte voelde je gelijk het enorme temperatuur verschil, wat een heerlijk warm weer! We zijn met het shuttle busje naar het hostel gebracht en na even uitgerust te hebben zijn we het stadje ingegaan. En met het woord 'stadje' moet je niet teveel verwachten, want Alice Springs is echt een gat in the middle of nowhere! We hadden ontzettend honger, dus we zijn gelijk de supermarkt ingedoken en hebben toen lekker in het zonnetje een broodje gegeten. Daarna zijn we langs de souvenier winkeltjes gelopen en via de Lions Walk naar een mooi uitkijkpunt gelopen. We hadden daar een prachtig uitzicht over Alice Springs en de rode bergen eromheen. Aan het eind van de dag hebben we de vieste Chinese avond maaltijd OOIT op, maar snel weggespoeld met chocola… 's Avonds hebben we in het hostel een Didgeridoo les gevolgd, wat toch een stuk moeilijker was dan gedacht. Daarna zijn we nog even gaan douchen en snel ons bed ingedoken, want de dag erna werden we al om 5.20am opgehaald voor onze tour! Na iedereen in Alice Springs te hebben opgehaald begonnen we aan de lange tocht naar de Kings Canyon. In de bus lekker geslapen en de zonsopgang gekeken en na 4 uur rijden kwamen we eindelijk aan op onze bestemming. In de Kings Canyon hebben we een wandeling van 5,5 km gedaan, erg vermoeiend op de vroege ochtend, maar zeker de moeite waard. Het eerste stuk van de wandeling was heel zwaar! We moesten een hoge stijle berg beklimmen in de 30 graden, en zoals de meeste mensen wel weten, Gelise doet niet aan sporten…. Maar daarna hadden we wel gelijk het zwaarste stuk gehad. Onze tourguide hield van flink doorlopen en als je langzaam was omdat je teveel foto's nam, werd je natgespoten met het waterpistool, wat opzich wel lekker verfrissend is in de hitte, haha. Onze tourguide was heel leuk, hij heeft ons ontzettend veel over het gebied en de aboriginals verteld, dus ik ben nu bijna expert! Wat hij ons ook vertelde is dat de aboriginals die in de steden leven vaak erg eng overkomen, dit is ook logisch omdat dit de mensen zijn die uit hun stam zijn geschopt omdat ze iets slechts hebben gedaan. Dus de meeste aboriginals die in de steden leven zijn een soort criminelen in hun stam. Hij vertelde ook dat de lichamen van aboriginals nog erg onderontwikkeld zijn, daardoor kunnen ze bijvoorbeeld niet tegen teveel vocht en zijn ze heel gevoelig voor suiker, hierdoor raken ze ook erg snel verslaafd aan drugs en alcohol. Na de wandeling van 3 uur zijn we snel naar de wc gegaan en daarna met het busje weer verder gereden. Onderweg zijn we gestopt langs de weg om hout te verzamelen voor het kampvuur. Nadat we een berg hout op de bus hadden gebonden, bleek dat we een van de groepsleden kwijt waren. We zijn in groepjes van 5 het gebied af gaan zoeken en na een kwartier kwam meneer ineens weer aanlopen alsof er niets aan de hand was. Onze tourguide was ontzettend boos en geschrokken! Nadat we de hele groep weer bij elkaar hadden zijn we op zoek gegaan naar de Witchetty Grub. Dit is een grote witte worm die in de wortels van bomen in de outback leeft. Je kan ze uit de wortels hakken en levend opeten. Ik heb het zelf maar niet geprobeerd, maar 2 mensen uit onze groep hebben de levende worm van zo'n 10 cm opgegeten, IEL! Daarna zijn we weer doorgereden naar de plek waar we 's avonds zouden overnachten. De kampeerplaats was letterlijk verlaten, het enige wat er was, was een plek voor kampvuur en een toilet die zo goor was dat je beter in de bosjes kon plassen. Die nacht zouden we ook niet in tenten slapen, maar buiten rondom het kampvuur. Toen we aankwamen bleek dat alle slaapzakken tijdens de rit van de bus waren gevallen De tourguide was door alle stress om het vermiste groepslid vergeten de slaapzakken vast te binden, dus ergens in de afgelopen 200 km zijn we ze kwijt geraakt. Omdat het te ver was om terug te rijden en ze te zoeken is onze tourguide naar het dichtstbijzijnde vakantie park gereden en heeft hij dekens voor ons gehaald. Toen hij terug was zijn we snel begonnen aan de voorbereidingen voor het avond eten. Ik was de baas over het kampvuur, en je zult het niet geloven, maar ik heb zelf vuur gemaakt. Ik wist niet dat ik het kon of hoe het moest, maar wonder boven wonder is het me gelukt. Nadat het vuurtje lekker brandde en de andere het eten hadden vorbereid, was het tijd om de potten en pannen op de hete kolen van het kampvuur te zetten. We hebben gezellig met zijn alle rondom het vuur gegeten, en ik moet zeggen dat ons maaltje erg lekker smaakte. Daarna hebben we snel onze slaapplaatsen klaargemaakt want het was al half 11 en de volgende dag ging de wekker om half 5. Om het warm genoeg te hebben en je te beschermen van de beesten, sliepen we in een 'swag'. Dit is een soort grote slaapzak van tent materiaal die je volledig dicht kan ritsen. Omdat er te weinig dekens waren, hebben Kirsten en ik samen een swag gedeeld, erg krap maar wel lekker warm. Helaas moest ik 's nachts plassen en kon ik daarna niet meer terug naar de swag van Kirsten, dus ben ik in mijn eigen gaan liggen: De koudste nacht van mijn leven! Ondanks dat het overdag in de outback 30 graden is, koelt het 's nachts af naar zo'n 5 graden, ga dan maar eens buiten liggen met alleen een dekentje! De volgende ochtend om half 5 werden we gewekt voor het ontbijt. Na snel te hebben gegeten en alle slaapspullen te hebben opgeruimd, zijn we met het busje op weggegaan naar Kata Tjuta, een gebied met 36 ontzettend grote oranje gesteente. Ook daar zijn we weer aan een 3 uur durende wandeling begonnen, genaamd de 'Valley of the Winds walk; . Deze wandeling was een stuk minder vermoeiend en erg mooi. We hadden van tevoren niet verwacht dat het in de outback zo groen zou zijn, ik had het beeld van een grote oranje woestijn met een grote rots in het midden, maar ik had het flink mis zoals je op de foto's kan zien. De tourguide heeft ons weer veel informatie gegeven over het ontstaan van Kata Tjuta and waarom deze plek voor de aboriginals zo speciaal is. Ondanks dat de wandeling niet zwaar was, was het wel moeilijk lopen. Er was niet echt een pad gemaakt, je liep op losse stenen van verschillende voormaten, wat op All Stars niet altijd event makkelijk ging. Maar we hebben het overleefd en het was erg mooi! Na de wandeling zijn we naar een uitkijkpunt gereden, waar je een mooi uitzicht had op Kata Tjuta en verweg ook van Uluru. Hierna zijn we naar het aboriginal cultural centre gereden en hebben we een kort wandelingetje bij Uluru gedaan, waar onze tourguide weer ontzettend veel interessante dingen heeft verteld. Daarna zijn we naar een ander punt gereden, waar we de zonsondergang over Uluru hebben gekeken en lekker hebben avondgegeten. Na het eten zijn we weer teruggegaan naar het cultural centre om een korte aboriginal show bij te wonen, erg leuk om te zien!. Die avond hebben we in een vakanvtiepark geslapen, dit keer in een tent, en we hebben gezellig marshmellows boven het kampvuur gegeten. We zijn daar ook naar een sterrenkijkpunt geweest, dat was echt zo mooi! Anders dan in de grote steden, is er in de outback bijna geen licht, waardoor je de sterren heel erg helder ziet. We hadden een prachtig zicht op de melkweg en een hemel vol met sterren en ook veel vallende sterren. Na een nachtje lekker en warm te hebben geslapen, ging helaas wel de wekker weer om half 6. We zijn naar een punt gekeken waar we de zonsopgang over Uluru hebben gekeken en hebben ontbeten, het was ontzettend koud maar zeker de moeite waard! Daarna hebben we de Basewalk gedaan, een wandeling van weer zo'n 3 uur, om Ayers Rock heen. We hebben geleerd dat Uluru niet de hele rots is, maar een klein stukje ervan wat heilig is voor de Aboriginals. Het is toegestaan om Uluru te beklimmen, maar het word afgeraden omdat het best gevaarlijk is en het is heilige grond voor de abiriginals, waardoor je het kan vergelijken met iemand die danst op je vaders graf. Wij hebben het daarom ook maar niet gedaan, het voelde een beetje respectloos. Op sommige stukken van de basewalk mag je ook geen foto's maken, omdat dit ook heilig gebied is voor de aboriginals. Na de Basewalk heeft onze tourguide ons naar een vakantiepark gebracht, omdat Kirsten en ik vanaf Ayers Rock die middag weer naar huis vlogen. We hebben nog even lekker geluncht als afsluiter van een geweldig weekend!