Eindeloos Mongolië

Na ons ontbijt worden we opgehaald door een vriendelijk madammeke dat onze gids zou worden en een 4x4 van een goed Engelssprekende chauffeur die later de inrichter van de trektochten bleek te zijn. We zullen 80 km ver in de steppe gedropt worden bij een nomadenfamilie om daar drie dagen tussen de nomaden te leven.

Na een twintig km op de "gewone" weg, wat reeds een attractie op zich is, stopt de chauffeur even aan een Boeddhistisch monumentje opgericht door een elektriciteitsmaatschappij, ze denken daar waarschijnlijk hun landschapsvervuiling wat mee te compenseren. Na even de benen te strekken verlaat de wagen de verharde weg en trekt de steppe in, over onverharde wegen. Nog geen tien km verder zien we in de verte werkzaamheden, een Chinese firma is er aan het werk, zonder schroom trekken ze sleuven dwars door de onverharde wegen en de chauffeur heeft telkens alle moeite om er over te geraken, hij moet laveren tussen oversteekplaatsen die zwaardere voertuigen hebben gemaakt. Wat verder zijn ze een nieuwe weg aan het aanleggen maar de zijkanten zijn uit opgehoopte aarde waar de 4x4 niet over kan, tot de oplossing in zicht is, twee bulldozers rijden op de weg en zien ons probleem, geen gezeur, ze leggen een nieuw kruispunt aan voor ons en een kwartiertje later zijn we weer op weg. Na vier uur bereiken we een klein afgesloten dal waar twee gertenten staan, een ervan is van onze gastfamilie.

We worden hartelijk ontvangen en krijgen een kopje met een witte warme vloeistof. Voorzichtig nemen we daar een klein slokje van, je weet maar nooit… en ja het blijkt een melkthee te zijn, helemaal niet slecht.

Ondertussen is het middag geworden en de gastvrouw steekt het kacheltje aan met… op het eerste gezicht lijkt het aarde met stro gemengd, maar later vernemen we dat het paardenmest is. Er staan geen bomen in de steppe, dus met hout kunnen ze niet stoken. Dan verzamelen en drogen ze voor de winter smalle rijen mest naast hun tent. Niet dat er een stinkend geurtje aan hangt maar in de warme ger is er soms wel een doffe reuk. Het kacheltje heeft een deksel langs boven en in het grote gat wordt een soort wok gezet. De gastvrouw bereidt het middagmaal, letterlijk één pot nat met stukjes gedroogd rundvlees, wat kruiden, groenten en tot slot een overdosis zelfgemaakte noedels, we krijgen een kop waar we niet overheen kunnen kijken en onze honger is weg voor de noedels weg zijn.

Tijdens het eten komt de schoonzoon (24 j) binnen en na het eten spant hij een paardje voor een plat karretje waar onze rugzakken en het kampmateriaal worden opgeladen. Hij moet zijn zwangere vrouwtje voor een paar dagen achterlaten.

De tocht door het eindeloze Mongolië kan beginnen. Het is zomers warm. We stappen op een goed tempo door het dorre steppeland, maar hebben toch moeite om de kar te volgen, maar de voerder laat nu en dan ook het paardje rusten. Na een uurtje zien we de kar terug stilstaan, maar deze maal om een andere reden, er is een wiel afgelopen.

We vinden de moer, een kogellager en een rondsel in het zand terug, we ledigen de kar en tillen ze op terwijl de voerder het wiel er terug opduwt, er is echter geen sleutel om de moer aan te spannen en bij nader toezien heeft er nooit een moersleutel op gestaan, ze was aangespannen met een beitel en een hamer. We hebben wel een hamer maar geen beitel. Een paar herders hebben ons van ver gezien en hebben een schroevendraaier mee die de oplossing brengt, echter goed voor één uurtje want dan valt het wiel er weer af. Ik zie een spiegleuf in de naaf en maak met een stukje hout (van de kar) een spie die er met de hamer wordt ingeklopt, hierdoor blijft de moer beter vastzitten. Voor alle zekerheid ook aan de andere zijde, waar de moer ook al los zit. We kunnen verder.

Tegen de avond slaan we onze tenten op. Ik moet samen met Ludo op een grote luchtmatras, al goed en wel, maar de slang past noch op de pomp, noch op de matras. We vinden een koppeling aan het ventiel van de matras, maar de aansluiting van de pomp is veel te groot, ik probeer een lege waterfles en de hals past juist op de slang, de fles doorgesneden en tegen de pomp geduwd en zo krijgen we de matras gevuld…

Er zitten geen instructies meer in de tent en na drie mislukte pogingen staat ze toch een beetje recht. De gidse maakt een geïmproviseerd avondmaal. Er steekt echter een felle wind op en het begint te regenen juist wanneer we een poging doen om te slapen.

In de kille morgen moet de warme koffie ons tijdens het onbijt opwarmen, maar met de afbraak van het kamp is de zon weer van de partij en met de wind in de rug ondernemen we een tocht van meer dan twintig km over een heuvelrug terug naar de nomadentent. Het middagmaal is een picknick langs een slingerend bergpad en in de namiddag komen we terug bij de ger waar we deze keer overnachten.

De volgende dag hebben we een tocht van 10 km tot bij een rivier en terug. Na het middagmaal komt een oude Russische 4x4 leger camionette ons ophalen en geradbraakt worden we terug aan het hotel afgezet.