Het laaste deel van de reis onbrak nog steeds op mijn blog. In de tussentijd is dat laaste deel al opgelopen naar een periode van 2 maanden. De meeste weten waarschijnlijk al dat ik weer ben teruggekeerd op Nederlandsche bodem. Voor degene die het is ongaan, afgelopen vrijdag was daar dan toch het moment dat ik door de schuifdeuren op Schiphol stapte en mijn ouders, zus en neefje weer mocht omhelzen. Blijven mooie momenten, laat je niet onberoerd.

Om het helemaal af te maken zal ik het laaste deel van mijn reis ook met jullie delen. Zoals in het laaste verhaal geindigd, moest ik Indonesie verlaten. Visum verliep. Dus het vliegtuig naar Singapore gepakt, hier 2 nachten gezeten waarna ik weer teruggegaan ben naar Indonesie alleen wel naar een ander gedeelte. Ben naar Manado gegaan ligt in het uiterste noorden van Sulawesi (het oude Celebes). Hier 2 dagen gewacht op vrienden die ik had leren kennen op Bali. Jack en Paula. Met hun ben ik naar het eiland Bunaken gevaren. Een schitterend eiland wat een echt bounty eiland kan zijn was het niet dat er een hele vuilnisbelt om Bunaken drijft. Zoveel troep in de zee heb ik nog nooit gezien. Jack zwom tijdens snorkelen zelfs tehen een dooie hond op.......Bah! Niet dat het 1 grote teleurstelling was, so wie so waren we met een hele gezellige groep mensen, maar je kan ook met een locaal vissertje meegaan op zijn boot de volle zee op. Dit ook met Paula en Jack gedaan. S'ochtends vroeg om 5 uur de boot op en op jacht naat de grote tonijn. Wel veel tonijn gevangen maar geen grote, maar wel met hele grote beesten gezwommen. We kwamen midden in een dolfijnen migratie terecht. Geen tientallen maar honderden! Snorkels op en meezwemmen, GEWELDIG. Het bleef niet alleen bij dolfijnen er kwamen ook nog Pilot whales om de hoek zetten. Weet niet de Nederlandse ervan maar het is de walvis versie van een dolfijn een extra grote dolfijn dus. Met zo'n een heb ik op 5 meter afstand gezwommen. Kan je zeggen, dan zijn ze HEEL groot vergeleken met jezelf! Na 5 dagen Bunaken terug naar het vasteland. Jack ging weer terug naar Bali en Paula en ik zijn met de auto meer naar het zuiden gegaan van Sulawesi. Vanuit de stad Gorontalo wilden we een ferry naar de Togian islands nemen. Helaas zat het geluk niet aan onze zijde deze keer. Na een een 10 uur lange autotocht kwamen we aan in Gorontalo en werd ons duidelijk gemaakt dat de eerst volgende ferry pas weer een week later zou zijn. Normaal zijn er er 2 ferries maar 1 was er uit de vaart genomen voor onderhoud. De andere mogelijkheid was om met een speedboat te gaan. Alleen vroegen ze hier een belachelijk prijs voor. Als we het nog hadden kunnen delen met andere toeristen dan was het nog net aan een redelijke prijs per persoon. Was het niet dat wij 2-en de enige 2 toeristen op dat moment op die plek waren! Dus na een dag beraad besloten om weer terug te gaan naar Manado en vanuit hier weer terug te vliegen naar "huis". Bali dus.

Bali, het oude vertrouwde weer. Zo voelt dat nu wel, ben nu in totaal zo lang gebleven. Ken er onderhand nu al wat mensen en weet de plekken zonder kaart te vinden. In deze dagen een scooter gehuurd en over het eiland gecrossed. Is totaal anders rijden dan hier in NL, elk gaatje wat je ziet daar duik je in. Het gaat niet hard maar het is zeer vermakelijk. Na weer een week Bali ben ik naar Maleisisch Borneo gegaan. Eerst weer naar Singapore en van daaruit naar Kuching. Rechtstreekse vluchten zijn er niet. In Kuching een nachtbus genomen naar Miri om bij aankomst meteen een binnenlandse vlucht te nemen naar het nationaal park Mulu. Een hele lange lange vlucht......25 minuten! Mulu staat vooral bekend om de trekking naar the Pinnacles,Een formatie hele scherpe puntige rotsen die uit het regenwoud steken, en dagelijkse miljoenen uittocht van vleermuizen uit een grot. Nou de Pinnacles trek kon niet worden gedaan, volledig volgeboekt net als alle andere activiteiten. Ben wel naar de uittocht van de vleermuizen gaan kijken. Waarschijnlijk was dat op een off day van de vleermuizen want zo af en toe kwam er een groepje uit de grot maar geen miljoenen uittocht. Iedereen drop dan ook 1 voor 1 af.

Terug uit Mulu tot de ontdekking gekomen dat het geld heel hard achteruit was gegaan. Heb mee de rest van Borneo ook rustig gehouden. Vooral luieren in een hangmat of op een afgelegen verlaten bounty strand. Geen straf dus. Heb ook nog het kleine sultaan staatje Brunei bezocht. Volgens de locale mensen was ik daar op HET juiste moment. De sultaan vierde zijn 65e verjaardag. Zou een groor feest worden. Nou, weinig van gemerkt. S'ochtends was er een parade met wat kanonsschoten en s'avonds was er een beetje vuurwerk. Mijn mening over Brunei; BORING!

Vanuit Kota Kinabalu, dit is weer Borneo, zou ik weer terugvliegen naar........Bali. Eerst in Kota Kinabalu mijn nichtje Sylvia en haar vriend Ron opgezocht. Die waren ook op Borneo op vakantie en kwamen net terug van Mount Kinabalu. Die hadden ze beklommen en ze zaten ook best wel stuk Gezellig een hapje met ze gegeten.

Weer terug naar Bali dus. Laaste 1.5 week weer surfen, chillen, stappen en helpen met het organisren van een poolparty. Geen slecht levenkan ik zeggen. Mis het dan ook best wel hahahaha. Nu dus weer terug in Nederland. Na intotaal 14 maanden over de wereld te hebben getrokken moet het normale echte leven weer opgepakt worden. aar te wonen waar te werken, het zijn nog vragen die nu nog openstaan maar wel binnenkort ingevuld moeten worden.

Het was een geweldige trip, fantastische dingen gezien. Mooie dingen beleefd mooie mensen ontmoet. Om er kort over te zijn, heb er geen moment spijt van gehad. Het was elke seconden en elke cent waard. Zal het zeker nog gaan missen.

Hoop iedereen weer snel te zien maar ga eerst nog ff 3 weken naar Italie. Afkicken?!