Dag 9 Hong Kong - Nachttrein

Via Facebook reageerde Dominique van Deth op een bericht over Hong Kong. Zij raadde ons onder andere aan om naar Tim Ho Wan te gaan. Het goedkoopste Michelin sterren restaurant van de wereld bekend om haar Dim Sum. Dat konden wij natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan. Dus voordat wij afscheid namen van Hong Kong hadden we nog een laatste stop. Wat een gezicht. De kleine zaak ligt onder de grond in een metro station. Voor de ingang stond een grote groep mensen te wachten met met blauwe (Chinees talig) en gele (Engels talig) aankruis menu's in de hand. De maître schreef op die van ons 200. De vrouw die voor ons stond hield een kaart met 174 in haar hand. Toen wij al een half uur stonden te wachten, kreeg iemand anders 225 met als antwoord op de vraag "hoe lang tot we aan de buurt zijn?" "1 uur en 15 minuten". Het was een komen en gaan van mensen. Iedereen zat elleboog aan elleboog aan lange tafels. Drie chefs waren non stop Dim Sum aan het vouwen. Wij werden aan het hoofd van de tafel "gepropt", waar we heeeeerlijk hebben gegeten.

En nu in de nachttrein. We zitten/liggen/slapen in een vierpersoonskamer ofwel een soft sleeper (hoogste klasse met slaapgelegenheid). Al voelen de bedden alles behalve soft. Deze kamer delen we met Lee Fon Leeh (meer konden we er niet van maken). Vonden we haar op het begin intens irritant omdat ze probeerde voor te kruipen in de trein, nu hebben we haar omgedoopt tot Maria en omdat ons Chinees niet verder gaat dan 'ni hao' (hallo), 'che che' (dankjewel) en 'wo hai ni' (ik hou van jou), zijn we nu al beste vrienden. Het eerste wat ze deed was haar een soort van lychees met ons delen, vervolgens iets wat leek op müslirepen en toen wij onze koekjes met haar deelden (die ze overduidelijk niet zo lekker vond), kregen we ook nog zoute gepofte rijstkoeken. Ook heeft ze ons verwend met haar fluitspel en zangkunsten! Tijdens het thee drinken hebben we met het woordenboekje nog proberen te communiceren, waarop ze Chinees terug ratelde, wij het niet begrepen en we het met zijn vieren maar weglachte. Ik zeg dikke vrienden!