De soms iets te relaxte laatste dagen in Central America!!

4 maart San Jose
Nadat we gedag hadden gezegd tegen de ouders van Ruud moesten we terug zien te komen naar het hotel. Best vreemd want we hadden ineens geen auto meer haha. Terug naar het backpackers leven. In de bus naar het centrum. Bij de supermarkt kochten we lunch en we besloten vandaag een plan te maken voor de rest van de week en een beetje te organiseren. Jaja. Want auto's zijn handig maar als je al je spullen weer moet tillen moet je het toch wat compacter inpakken. Gelukkig hebben de ouders van Ruud een hoop zooi meegenomen. Terug in het hostel maken we een soort van planning voor de dagen die we nog over hebben. Ik skype met mama en de rest, en later ook nog even met marit. De verbinding is sinds een lange tijd vrij stabiel. De pizza die we over hebben van gisteren gaat toch maar de prullenbak in. Het doggy bag idee was leuk maar onze magen hebben zich vandaag al 3x omgedraaid dus we gokken het er niet in. Brood met leverpastei en instant noodles. We zitten de hele dag in de keuken en de man van het hostel maakt zo nu en dan een praatje met ons. We zouden hier graag nog een nacht blijven maar dat kunnen we echt niet veroorloven. Aangezien we vanacht tot ongeveer 5 uur bezig zijn met de blog afmaken en het dagboek zodat dat mee kon naar Nederland gaan we niet al te laat na bed. Een beetje bijslapen in onze tweepersoons kamer want morgen hebben we weer gezelschap in onze dormroom van zo'n 6 andere mensen. Ik kijk nog een serie van CSI maar ik val al snel in slaap. En dat wil wat zeggen als ik in slaap val onder een detective..

5 maart San Jose
We staan op tijd op en na een ontbijtje van het hostel (heerlijke verse jus die je zelf kan persen) organiseren we nog wat verder. We moeten om 11 uur uitchecken maar kunnen pas rond 13:00 terecht in Galileo, onze oude vetrouwde hostel, dus we besluiten nadat we hebben uitgecheckt nog even hier te blijven. Het internet werkt hier ook een stuk beter, en dat is wel zo prettig als je een blog moet uploaden met 150 foto's. Uiteindelijk vetrekken we pas rond 15:00 naar Galileo, en nemen we de taxi want we hebben geen flauw idee waar de dichtstbijzijnde bus is. Het is een prachtig hotel maar een beetje in de middle of nowhere dus het is stiekem ook wel beter dat we vetrekken. Eenmaal bij Galileo aangekomen is de bar al weer akelig gevuld. Het hostel is aardig vol en het is een drukte van jewelste overal. Ik zou eigenlijk gaan skypen met Marit en Debbie maar de wifi ligt er zoals gewoonlijk weer eens uit. We zijn thuis haha. We zijn uitgenodigd door onze vrienden om met hun mee te gaan naar Cahuita want de ouders van een van de meiden (Adabu) heeft een huis daar waar we gratis kunnen verblijven. Rachel en Adabu zijn nu nog niet in het hostel maar ze komen vanavond dus dan weten we pas echt wat de komende dagen gaan doen. Al snel eindigen we aan de bar en gaan de eerste pilsjes er weer goed in. We halen eten in de supermarkt en rond een uur of 18:00 komen Rachel en Adabu binnen. We vertrekken morgen. In de ochtend. Vroeg. Maar daar houden we nu natuurlijk geen rekening mee (waar Ruud morgen weer spijt van heeft) en het wordt een oude vetrouwde bar avond in Galileo. Ruud heeft nog steeds 1 bavaria biertje. Bram had dat als cadeau meegegeven aan Ruud zijn ouders. Je mag eigenlijk niet je eigen alcohol drinken in het hostel maar hier wordt een uitzondering voor gemaakt. Na een tijdje in de vriezer wordt het pilsje met een hele ceremonie open gemaakt en gedeeld onder de liefhebbers. Nora onze vriendin die in het hostel werkt ligt zoals gewoonlijk goed aangeschoten te zingen en te slapen op de bank. Dat is voor ons het teken om na bed te gaan. Rond 05:00 als het al weer bijna licht wordt, wordt het voor ons donker. Ogen dicht..

6 maart Cahuita
De volgende morgen heeft Ruud inderdaad spijt van de Rocket Pineapple shots die Nora maar bleef kopen. Onze bus gaat om 11 uur maar we moeten er een uur van tevoren zijn anders hebben we misschien geen plekken, en we willen zeker te weten geen sta plekken. Rond half 10 zitten we letterlijk bepakt en bezakt in de taxi. Om je er een voorstelling van te maken, 4 grote backpacks, handbagage en 4 mensen in een doodnormale taxi. Eenmaal bij het busstation waren we net op tijd want de 2 meiden na ons (sliepen ook in ons hostel) hadden staplaatsen. De bus rit duurt ongeveer 4 uur. We proberen een beetje te slapen maar de stoelen zijn zo kaarsrecht dat het onmogelijk is te slapen zonder naar links of naar rechts om te vallen. Na 3,5 uur stoppen we in Limon! Voor ons een beetje onzinnig natuurlijk maar sommige mensen zijn al een paar uur eerder op de bus gestapt.Wij hadden iets heel anders verwacht van Limon, een grote toeristiche badplaats (we wouden hier op een van de eerste dagen heen rijden met de ouders van Ruud maar besloten om niet te gaan omdat het toch wel erg ver was), gelukkig hebben we dat toen niet gedaan want dat was het totaal niet. Het strand is mooi, maar de straten een grote zooi. Er lag een dode hond op de weg omringd door dikke vette aasgieren en geen mens die zich er druk om maakte. We kochten wat te drinken en Ruud kon wat frisse lucht happen en toen gingen we voor het laatste stukje weer de bus in. In Cahuita aangekomen begon het akelig hard te regenen. Damn. En geen taxi te bekennen alleen één taxi jeep. Hahah, de tassen in de bak (zeikesnat natuurlijk) en wij opgepropt op de achterbank. Het was maar 10 minuten rijden en toen we aankwamen bij het huis waren we echt onder de indruk. Het is een prachtig houten huis met een veranda, en een groot balkon. Er staat nog een huis achter wat bewoond wordt door een oude vrouw die op het huis past als er niemand is. Er ligt een prachtige tuin omheen met fruit bomen en er hangt een hangmat onder het afdak. Onze kamer heeft een 2 persoonsbed en een bureau, niks meer of minder. Overal in het huis vind je poespas verzameld door de jaren heen. Het perfecte vakantie huis voor de komende paar dagen. Vakantie huis? Ja! Rachel en Adabu zijn schatten van mensen maar echte hippies. Adabu is lesbisch, heeft dreadlocks, geen plan in het leven en doet aan joga iets. Rachel is iets meer georganiseerd, is bi-seksueel, en heeft zoals Adabu nog nooit van tijd gehoord. Althans niet op vakantie. Ze vinden het prima om dagenlang niks te doen, en soms gaan ze dan ook een week na het huis om gewoon letterlijk niks te doen en "bij te komen" van het zware leven. Ruud en ik zijn daar totaal niet voor gemaakt maar misschien is het wel goed voor ons. Voor 2 dagen of zo haha.
Al snel komen we erachter dat de elektrische tijd niet werkt en dat, dat hopelijk morgen gefixt wordt. Tijd om na de supermarkt te gaan dus en wat kaarsen aan te schaffen, wat eten, en drinken. Het is een klein gemoedelijk plaatsje met een mooi strand, een paar restaurantjes en 2 supermarkten zo groot als een bezemhok. Ze hebben opzich een vrij breed assortiment, dit is mogelijk omdat ze van alles maar 1 ding hebben. 1 appel, 1 tomaat enz. Je moet letterlijk van alles de datum checken want zelfs kruiden kunnen hier over de datum zijn. Ik vind het geweldig haha. Adabu gaat koken vanavond zegt ze. We kopen pasta, groenten en pesto. Yam. Rachel en Adabu kopen rode wijn, wij een paar biertjes, ananassap en malibu. We hebben omdat we geen elektriciteit hebben, ook geen koelkast en warm bier vinden we nog steeds niet lekker. Eenmaal terug bij het huis kan het relaxen beginnen. We gaan boven op het balkon zitten, kletsen, roken, eten chips, kletsen nog meer en zo vullen we eigenlijk de hele dag. Het weer is een beetje opgeklaard maar als het donker begint te worden begint het letterlijk te hosen! Heerlijk, op het balkon, de regen om je heen, en een kaars op tafel. Het heeft eigenlijk wel iets dat we geen elektriciteit hebben. Rond 8 uur beginnen we met koken. Ik heb in de supermarkt ook in een blikje champignon soep gehaald, die we ook opwarmen. D e pasta pesto is heerlijk, en het is nog beter als je de champignon soep er doorheen mengt haha. We eten op het balkon en blijven eigenlijk ook de rest van de avond op het balkon zitten zonder ook maar enigszins te bewegen. Op een gegeven moment gaan we naar bed, en niemand heeft enig idee hoelaat het is..

7 Maart Cahuita, Relaxdag nummer 2
We worden wakker wanneer we wakker worden. Ik ben als eerste uit bed, en besluit dat het weer eens tijd wordt om te gaan douchen. De douche is niet warm maar ook niet koud, perfect, en het weer lijkt een stuk beter dan gisteren. Ik loop na de supermarkt om ontbijt te halen en als ik terug kom is ook Rachel uit bed al is dat maar voor korte duur want na een half uur besluit ze om verder te slapen in de hangmat. Ik maak eieren met tomaat en kaas, en voor mezelf kook ik een ei want ik hou nog steeds niet van gebakken ei haha. Adabu komt ook uit bed, en zo'n 2 uur later besluiten we na het strand te gaan. Heerlijk verfrissend water. Het strand is prachtig. Het is niet echt een ligstrand want het ligt vol met aangespoeld hout maar er is verder helemaal niemand en wij vinden altijd wel een plekje om te liggen. We zwemmen, zonnebaden, lunchen als we terug komen en gaan weer op het balkon zitten. We gaan naar de supermarkt en rond de avond komt de elektriciteit terug. Stiekem vinden we dat best jammer want zoals ik al eerder zei, het had wel iets. We eten rijst met curry op het balkon, natuurlijk waar anders. We gaan savonds nog een keer zwemmen. Iets lastiger in het donker om niet over de stukken hout te vallen…Veel meer kan ik er niet over zeggen.. Een relaxte dag!

8 Maart, Relaxdag nummer 3
Wederom staan we op wanneer we op staan maar ik begin me langzaam aan te vervelen. Ik ben hier niet voor gemaakt en wil graag verder. Ik heb ondertussen al 2 boeken uitgelezen, en begin nu met mijn dagboek uitzoeken. Alle flyers die ik heb verzameld in Costa Rica. We besluiten morgen naar Puerto Viejo te gaan, en dan 2 dagen naar Panama. Rachel komt met ons mee, en Adabu gaat terug naar San Jose want er komen wat vrienden langs. Yes, we hebben een plan! Of nouja, Ruud en ik hebben een plan, de rest maakt het niet zoveel uit haha. Ruud en ik lopen wat rond in het dorpje, en we gaan wederom naar de supermarkt om wat eten in te slaan. Dit keer kopen we fruit en groenten op de straat. Ten eerste is het veel goedkoper en het is een stuk beter. De rest van de dag ziet eruit als de 2 dagen hiervoor. Het enige verschil is, dat we naar het busstation zijn gelopen om te kijken hoelaat de bus morgen gaat. Het was lekker om even te relaxen maar ik word er eigenlijk alleen maar onrustig van. Morgenvroeg Puerto Viejo. Tassen inpakken.. Slaap lekker vakantiehuisje!

9 maart, Puerto Viejo
Om half 9 zijn we allemaal (ja allemaal) klaar om na de bus te lopen. Onze bus gaat pas om 10:00 maar Adabu's bus gaat om half 10 dus we moeten er op tijd zijn. Bij het busstation lees ik mijn 3de boek uit. Op naar Puerto Viejo. De bus duurt maar een uurtje dus we zijn er zo. Het is een echte hippie plaats. Met de optimale hippies. Het is een echte beach plaats. Bob marley restaurants, relaxte muziek, strandtentjes en een hoop hostels. Wij willen graag slapen in Rocking J's want daar kan je in een hangmat slapen. Als we uit de bus stappen moeten we zo'n 15 min lopen maar we vinden het zo. Het is echt een leuk hostel en pal aan het strand. Ze hebben overal tafels, een bar, en honderden hangmatten. Natuurlijk overdekt want je weet nooit wat het weer doet hier. Rondom de hangmatten zijn grote kluisjes waar letterlijk je hele tas inpast. Ideaal. Dat wordt heerlijk slapen vannacht. We besluiten terug te lopen naar het centrum om te zien wat er allemaal te doen is. Je hebt hier echt hippies van alle leeftijden, soorten en maten. De extreme, de 80jarige hippies etc. We besloten in een restaurant ergens wat te gaan eten. Het eetcafétje heeft zeg maar 2 verdiepingen maar is geheel open. Wij besloten op de bovenste verdieping te gaan zitten en het fijne is, je mag daar nog steeds roken. We bestelden sandwiches en kletsten wat. Op een gegeven moment kwam er een groep van 4 hippies binnen. Ik was een sigaretje aan het roken op dat moment en een van de kerels kwam na mij toe. Hij zei letterlijk "Sorry maar zou je misschien kunnen stoppen met roken (ze waren niet aan het eten niks, ze hadden nog niet eens besteld) Je rookt Marlboro en dat is vergif, waarom denk je dat het tegenwoordig overal verboden is om te roken in bijv. Amerika, ik werk hier aan mijn eetlust en ik zou het fijn vinden als je daar rekening mee houdt! Dus ik zei, Oke dat is prima. Is het goed als ik daar in de hoek ga staan? Antwoord: Nou eigenlijk.. Dat zou je aan de baas van het restaurant moeten vragen (als ik in het restaurant mag roken, denk je dan dat ik niet in de hoek van het restaurant mag roken?) Maar ik was zo verbijsterd dat ik maar niks zei, me sigaretje op rookte en daarna gewoon weer ging zitten. Tot mijn grote verbazing presteerde ze het daarna om wel zelf een joint op te steken recht voor mijn neus, in het restaurant. Het duurde de 4 hippies maar liefst een uur om hun bestelling door te geven, want ze eten bijvoorbeeld alleen kip als het op 80 graden gekookt is, niet meer en niet minder, bepaalde groenten eten ze wel maar sommige moeten worden gebakken en sommige niet. Jonge Jonge, de mensen zijn straatarm hier, je kan toch niet verwachten dat je hetzelfde voedsel krijgt als thuis? Toen ze vroegen waar de kip vandaan kwam, had ik het helemaal niet meer. Kijk eens om je heen? Ik denk van de straat!! J Interessante ervaring rijker. We liepen nog wat rond en gingen toen terug naar het hostel. Morgen willen we naar Panama, Bocas del Torro. We regelen het vervoer en daarna hangen we wat rond in het hostel. We krijgen al snel wat gezelschap van wat locals en andere reizigers. Een van hen is een oudere man uit Amerika, en hij was (en ik denk nog steeds is) knetter gek. Hij praatte over zijn cavia alsof het zijn vriendin was, en kon precies het geluid na doen wat hij maakte als hij eten kreeg. Het was een van de ergste dingen in zijn leven toen hij de cavia weg moest doen omdat hij ging reizen. Monde jú! De mensen zijn knettergek hier haha.. We eten laat op de avond wat in het hostel, nacho's! Dat is lang geleden, en ze waren lekker!! Ondertussen zijn we met zo'n 6 mensen en besluiten we nog even wat kroegen te bekijken. Blijkbaar was er gisteren een groot feest en liggen de meeste mensen met een goede kater op bed, maar ondanks dat het niet zo druk was, was het wel gezellig. Uiteindelijk gingen we terug naar het hostel waar ook nog een feest aan de gang was. Ik was doodmoe en besloot naar bed te gaan, net zoals Ruud maar Rachel was door het dolle en wou nog verder feesten. Hmm de hangmat ligt heerlijk. Dit wordt een heerlijke nacht.. De volgende ochtend blijkt dat Rachel letterlijk 5 min later in slaap is gevallen op een van de banken in de tuin met haar telefoon in de hand. De telefoon was 2 uur later nadat ze wakker werd natuurlijk verdwenen.. We zijn nog steeds in Costa Rica!
Zzzzzzz!

10 maart Bocas del Toro (Panama)
De pick-up is om 07:00. Dat vind Rachel niet echt prettig haha.. De ontbijt bar is nog niet open, dus ik koop snel wat crackertjes bij de supermarkt aan de overkant. Op naar de border. Bocas is een eiland, dus we gaan eerst met de bus, dan lopen we de grens over, hebben we een andere bus aan de andere kant, en gaan uiteindelijk met de boot naar het eiland. Eenmaal bij de border aangekomen, iedereen sliep zo'n beetje de weg er naartoe, stapten we uit en moesten we in de rij gaan staan om de exit stempel te krijgen. Pff.. Dat duurt wel even. De mensen zijn hier niet gemaakt om te werken en zijn alles behalve professioneel. Ruud werd naar buiten gestuurd, en ze vroegen Rachel en mij vragen als "heb je een vriendje?" Wil je met me trouwen? Ik betaalde snel mijn 2 dollar en liep naar buiten. Je moet wel vriendelijk blijven want anders zetten ze bijv gewoon geen stempel en moet je weer terug lopen. Met onze stempels op zak werd het tijd om naar Panama te lopen. Haha, de brug is echt zo instabiel als ik weet niet wat. Je moet precies op de planken blijven lopen en overal zitten gaten. Met die grote tassen om kan je amper na beneden kijken dus je moet maar hopen dat je niet in een gat stapt want anders flikker je zo'n 15 meter naar beneden. Rachel was doodsbenauwd. Aan de Panama kant duurde het stempelen alleen nog maar langer maar uiteindelijk bereikte we dan toch de mini bus die op ons stond te wachten. Nog even met de bus, en de boot in. Tassen aan boord, mensen aan boord? We vaarden zo'n 30 minuten en toen waren we aan de andere kant. Op zoek naar een hostel. We vonden een hostel wat een kamer had voor 3 personen en betaalbaar was. Een geweldig schilderij aan de muur met gekleurde vissen. Het enige nadeel, het water lag er even uit en ze hadden geen idee wanneer dat gefixt werd maar dat zouden we vanzelf wel zien. Oké!
Het eiland ziet er gezellig uit en wordt door de meeste backpackers dan ook bekroond als de party plek van Panama. We lopen wat rond en vinden een tour die we morgen willen doen. Natuurlijk een snorkel tour, we zijn immers op een eiland. We boeken dat en eten wat op de hoek. Om de gratis wifi, die ook even niet werkt in ons hotel. Ik raak altijd lichtelijk gedesorienteerd op een eiland (ik ben een vrouw). Normaal weet je als je het strand ziet, waar je bent, maar op een eiland is natuurlijk overal strand. In onze straat is een leuk parkje met schattige gekleurde huisjes. We besluiten even te relaxen in de kamer, slapen, lezen, en daarna weer wat rond te lopen. We eten wat een paar restaurantjes verder in de straat. Er is een hele show aan de gang inclusief een fireshow. De vis was heerlijk. Toen ik een sigaretje ging roken kwam er een man naast me zitten die beweerde dat hij mijn hand kon lezen. Eerder zou ik gelijk hebben gezegd dat het onzin was, maar door deze reis ben ik daar iets anders tegenover gaan staan. Hij las in mij hand dat ik 2 kinderen krijg (dan weten jullie dat al vast), dat vond ik natuurlijk onzin, maar toen zei hij dat mijn moeder een succesvolle baan had, dat ze een soort van manager was ofzo, en dat is echt waar. Dat ons iets ergs was overkomen in de laatste paar jaren, en dat ik daar verdrietig om was. Dat vond ik een beetje eng. Maar hij zei ook dat ik in een relatie was nu en dat die relatie het waarschijnlijk niet ging halen. Oeps! Hahah.. Hopelijk zit hij er naast! Natuurlijk moest ik op het einde wel iets geven omdat hij zo zijn best had gedaan al zei hij in het begin dat het gratis was haha. Na het eten besloten we om nog even op het balkon te gaan zitten van het hotel maar meer ook niet. Op tijd na bed.. Morgen vroeg op.

11 maart, Panama, Red frog beach!
De tour begon om 10:00. We wouden van tevoren nog wat dingen checken en ontbijt halen dus we waren om 08:00 op. We gingen naar de haven om onze boot te boeken voor morgen. Damn, wat we niet wisten is dat de klok hier een uur terug gaat. Het is al 09:00. Jaja we komen later terug, Ciao! We renden snel naar de plek waar we de trip geboekt hadden en gelukkig waren we nog op tijd. Daarom was het gisteren nog zo rustig op de straat toen wij dachten dat het 20:00 was. De boot was aardig vol met mensen, en uiteindelijk moesten we nog een half uur wachten omdat 3 mensen te laat waren. Allemaal mensen uit verschillende landen, maar ook 2 Nederlanders, in de 40/50 en typische toeristen. Ruud en ik bleven Engels praten want daar hadden we niet zo zin in. Geen woord Nederlands beloofd? Oke! We vaarden uit en passeerden als eerste een forest in het midden van de zee. Zoiets hebben we ook gezien in Thailand en op andere plekken in de wereld. Het is zo grappig hoe de wortels uit het water komen. We gingen allereerst dolfijnen spotten. Pff een hoop toeristen boten op het water. We zagen wel een hoop dolfijnen. Een prachtig gezicht, en er was zelfs een baby dolfijntje. Ik vond het echt zielig. Blijkbaar is er een heel protest aan de gang, en kan je organisaties aangeven die een bedreiging vormen voor de dolfijnen. Onze boot bleef op afstand en was niks op aan te merken, maar sommige organisaties jaagden de dolfijnen echt op en kwamen zo dichtbij dat ze de dolfijnen bijna raakten. Belachelijk! Na het dolfijnen spotten gingen we naar onze eerste stop op een eiland. Er was eigenlijk niet zoveel te doen maar sommige mensen gingen het aquarium bezoeken wat echt heel erg duur was. Wij liepen wat rond, en genoten van de zon. Ik haalde een fruitshake en voerde de vissen brood. Je kon nu eten bestellen voor de lunch, dan gaan we snorkelen, en uiteindelijk komen we hier terug en is het eten klaar. Wij bestelden niks, we hebben eten, en het is veelste duur. Na 15 minuten gingen we het water weer op. Snorkel time. Op het moment dat Ruud uit de boot sprong zei hij, kan je mijn bril gooien! IN HET NEDERLANDS! Daar gaan we. Ik dacht al dat je uit Nederland kwam.. Jaja! Het bleek dat ze door heel Amerika reizen en dat ze hun camper hebben later overschepen naar hier. Gekkenwerk! Echte toeristen, posh (koude kak), hoed op, blouse aan. Ze bleef 10 min tegen me praten en toen kon ik eindelijk gaan snorkelen! Ruud, EIKEL!! Hahah.. maargoed! Het snorkelen was prachtig! Er waren echt veel verschillende soorten vissen, maar vooral veel koraal! We hebben al erg veel vissen gezien op de reis maar niet echt koraal want in Thailand is het meeste koraal dood. Dit koraal had zoveel verschillende kleuren en vormen. Echt mooi. Er zaten echt enge vissen tussen trouwens! Met grote lelijke koppen. Haha. Na het snorkelen gingen we terug naar het restaurant op het water. Wij gingen weer op de pier zitten en aten ons eigen brood met kaas. Op een gegeven moment toen ik weer de vissen aan het voeren was, kwam er een klein jongetje aanrennen. Ik gaf hem ook een broodje met kaas met de intentie dat hij de vissen ook kon voeren. Hij schreeuwde "Gracias", rende weg naar zijn vader, brak het brood in 2en , en begonnen het te eten! Haha.. dat was echt een grappig gezicht! Ze zullen wel hebben gedacht, stomme toeristen, beetje goed brood met kaas weg te gooien. Er zaten echt gigantisch veel vissen rondom de pier. Ze sprongen op elke keer als je brood in het water gooide. Het jongetje vond het geweldig. Na de lunch gingen we op weg naar Red Frog beach. Ik had er geen moment over nagedacht dat het wel eens kon betekenen dat er op red frog beach wel eens rode kikkers konden zitten. Toen we daar aankwamen moesten we naar de andere kant van het eiland lopen om bij het strand uit te komen. Onderweg waren er allemaal kinderen met een groot groen blad in de hand, als je ze een beetje geld gaf, opende ze het blad en zat er een rara? Rode kikker in! Haha.. Die zien er echt gaaf uit. We hadden deze nog niet gezien. Hij staat op de voorkant van de lonely planet, dus het was wel gaaf er nu een in het echt tezien. Eenmaal op het strand gingen we even lekker zwemmen, een zonnebaden, en hadden we nog precies genoeg geld om een pilsje te drinken. We bleven zo'n 2 uurtjes op het strand, wat trouwens echt prachtig was. Een klein paradijsje. Na 2 uur gingen we terug naar de boot, en was de tour ook eigenlijk bijna afgelopen. De zee was erg wild geworden dus de laatste keer snorkelen moesten we helaas overslaan . We passeerden nog een eiland, waar vroeger het ziekenhuis was. Ze hebben het nu verplaatst naar Bocas omdat dat natuurlijk veel handiger is. Beetje lastig dat je elke keer per boot naar het ziekenhuis moet, maar het is een prachtig gebouw. Eenmaal terug op het eiland werd het tijd voor een douche. Het water werkt gelukkig weer dus..
We gingen terug naar het toeristenbureau om onze tickets te boeken voor morgen, en daarna was het tijd om iets te gaan eten. We aten gewoon weer op de hoek, goedkoop en lekker. Pizza! Yam!
Daarna gingen we op zoek naar een leuke kroeg. We liepen wat rond maar het was nog steeds erg rustig. We kwamen uit bij een kroeg die mensen ons hadden aangeraden met happy hour. Het was een soort van drijvend café op vlotten. Het zag er echt geweldig uit maar er was geen kip. We besloten verder te kijken en net toen we een andere kroeg in wouden lopen zeiden een paar kerels, daar wil je niet naar toe, daar zitten alleen maar oude mannen aan de bar, dat is de kroeg waar je naartoe moet! Dat ziet er totaal niet uit als een kroeg en als zij niks hadden gezegd waren we er zeker voorbij gelopen. Eenmaal binnen waren ze net begonnen met de klassiekers! SNOOOOOOOP! Snoop dog! I Take you to the candy shop! Hahah lekker bezig! Vrouwen drinken gratis tot 11 uur. Maar alleen vodka! Hmm Vodka met Jus d'orange dan maar. Het is gratis! We dansten en zagen tot onze verbazing de moeder met haar dochter die vandaag bij ons op de boot zaten. Wederom verbaasten we ons erover hoe erg je, je kan vergissen in leeftijd. Wij dachten echt dat ze 12 was ofso. Op een gegeven moment ging mama weg en begon ze te dansen met de mannen haha. Grappig. Aan de muur hingen alleen maar dollarbiljetten. 1 dollar, je schrijft er wat op en dan kan je hem aan de muur nieten. Een paar dagen geleden vertelde Rachel en Adabu een grappig verhaal over een van haar vriendinnen dat op het moment dat Amy Winehouse overleed ze zo overstuur was dat ze bleef zeggen Gone Gone Gone, just like Amy! Vanaf toen bleven we dat zeggen (je had er bij moeten zijn). Dus we schreven op het biljet, Gone Gone Gone, Fem, Rachel en Ruud. Voor altijd aan de muur in Panama. We bleven daar en dansten de rest van de avond. Bloedheet, bezweet liepen we in de nacht na huis, en toen begon het te regenen. Een fijne verkoeling, we dronken het laatste drankje bij de buren. De hele tijd horen we luide muziek vanaf daar maar er leek nooit iets te gebeuren. Toen we binnen kwamen bleek het ook echt een lokale kroeg te zijn. Grappig. Ze probeerden met ons te praten en ondanks het feit dat ons Spaans best goed is, was het toch wel lastig om een fatsoenlijk gesprek te voeren. Ik gooide ons laatste munten in de tipbox .. Naar bed! Morgen weer vroeg terug naar Costa Rica!

12 maart, Terug naar Cahuita voor 1 nachtje maar niet in "Het huis".
Om 09:00 zaten we weer op de boot terug naar Costa Rica. Om 10:00 liepen we terug over de brug naar Costa Rica. De stempel in Panama was een ramp. Toen ik aan de beurt was hield de computer er mee op. Iedereen in de rij keek me aan alsof ik iets op mijn kerfstok had maar ik kon er helemaal niks aan doen. In plaats van dat er iemand na de computer ging kijken besloot de man buiten een sigaretje te gaan roken haha. Na een half uur was het dan eenmaal voor elkaar maar ik had 1,5 stempel gekregen en een hoop tipex! Zo werkt dat hier. Aan de Costa Rica kant kwam het moment van de waarheid want Rachel had geen bewijs van een vlucht terug uit Costa Rica (Ze heeft de vlucht 3 dagen geprobeerd te krijgen van Adabu maar dat ging niet zo lekker haha), en daar kunnen ze nog wel moeilijk over doen. Natuurlijk vroegen ze ons om het te laten zien, gelukkig weet ik hoeveel ze hier van voetbal houden dus ik begon te praten over voetballers enz, en de man was gelukkig de beroerdste niet dus we konden zonder problemen doorlopen. Was wel even spannend. In de minibus, en weer uit de minibus want de accu was dood. Dat wordt duwen met zijn allen. Toen de bus eenmaal aan de praat was, werd het er niet veel beter op, dat klinkt echt niet goed. En waar we al bang voor waren gebeurde ook, na een half uur stopte het busje ermee en stonden we letterlijk in de middle of nowhere. De moest een ander busje komen en dat zou 30 costa rica minuten duren (zeker een uur). Gelukkig hadden we leuke mensen in de bus en we besloten naar de supermarkt te lopen die verderop in de straat zou moeten zitten. Na zo'n kilometer lopen was er nog steeds geen supermarkt al bleven de mensen die ik vroeg beweren dat er een was. Uiteindelijk vonden we een kapper ergens achteraf met een kapsalon buiten die drinken verkocht. De fris was koud, het water niet, maar het stond in dezelfde koelkast haha. We dronken wat en wonder boven wonder hoorde we na 10 minuten getoeter en bleek het nieuwe busje er te zijn. Veelste klein voor iedereen maar de bus reed. Na een uurtje waren we weer terug in Cahuita en we hoopten dan Adabu hier zou zijn (haar vrienden bleken toch niet te komen, en wij dachten dat ze misschien terug was gekomen, maar niemand heeft een telefoon of iets, dus je hoopt gewoon dat het zo is), maar nadat Ruud er heen was gelopen bleek dat niet het geval. Raar idee dat je weet dat het huis er is maar je kunt er niet in. We vonden een leuk bungalowtje aan de zee voor 3 personen. Het had een badkamertje, een bank (Rachels bed), en een 2 persoonsbed op het zoldertje waar je met een trappetje op kon. Voor de deur stonden 2 stoelen, een tafeltje, en een hangmat. Perfect. De mensen zijn echt heel vriendelijk, ze hebben 6 honden, 4 puppies, en katten. Op een gegeven moment zagen we hoe de kat bij de bungalow van de buren een muis ving. Hij begon er natuurlijk mee te spelen, en het duurde maar liefst 45 minuten voordat hij besloot de muis op te eten. Wat het ergste was, is dat de buren net wat kleren hadden gewassen en die hingen buiten, evenals de schoenen. De kat gooide de bloedende muis in en uit de schoenen, langs het t-shirt enz. Toen ze even later thuis kwamen deed de jongen doodleuk zijn schoenen aan en wij konden ons lachen niet inhouden.. Het is maar goed dat je niet alles weet in het leven.. Rachel en Ruud gingen beide een middag dutje doen en ik las een boek. Rond 17:00 besloten we wat te eten te halen, maar omdat we geen keuken hebben wordt het iets makkelijks. Ik kocht brood, tonijn, tomaat, salade enz. en we picknickte voor onze bungalow. Ook huurden we fietsen want we willen morgen naar het rescue center hier in de buurt. Het wordt een vroege avond, en uiteindelijk liggen we alle 3 rond middernacht in bed. Rachel ging al om 21:00 naar bed, en sliep letterlijk de klok rond.

13 maart Terug naar de Basis! Galileo!
Als we wakker worden is het weer veranderd. Het komt weer met bakken uit de lucht en al snel besluiten we om het rescue center over te slaan. Weer geen tucans, dammit! Maar het weer is echt te slecht. We moeten om 11 uur uitchecken en besluiten dan maar met de bus terug te gaan San Jose. Back to the basis! Dat was nog een heel gedoe want we moesten de fietsen ook terugbrengen dus besloten we met alle spullen op de fiets te gaan. Maargoed.. we zijn natuurlijk wel echte Nederlanders dus we konden het aan. We hadden rond 11 uur de bus, dus we waren rond 15:00 alweer in San Jose. Terug met de taxi naar Galileo. Eenmaal binnen was Adabu daar ook, en we waren allemaal erg blij Nora weer te zien. Ze is zo gek. We namen onze vaste plekken aan bij de bar, en kletsen met Nora die achter de bar stond, want Andreas heeft vrij. Gelukkig maar want de laatste keer zag hij er niet best uit, het hostel was toen overboekt, wij kregen eerst een privé kamer, en uiteindelijk eindigde we met één bed in een dorm room en gaven we onze kamer weg. Het maakt ons niks uit. We slapen overal. Later op de avond liepen we naar het park en dronken een paar pilsjes in het park, om daarna weer terug te gaan naar Galileo. Morgen hebben we een organisatie dag, want we gaan bijna naar Zuid Amerika. Geld uitvogelen enz. Alsnog werd het een late nacht..

14 maart Laatste dag in San Jose
Rond 10:00 waren we uit bed terwijl de rest nog ver in coma was. Rondlopen in San Jose. We willen een lonely planet kopen van Peru, Ruud moet schoenen kopen voor het geld wat hij heeft gekregen van zijn ouders, enz. We lopen de hele stad door om een lonely planet te vinden en eten een happy meal bij de mac donalds wat de locals erg lachwekkend vonden. Ik had een meisjes happy meal en ruud een jongetjes. We hadden een super held die zelfs licht gaf. Luxe! Das lang geleden. We vinden een lonely planet en Ruud koopt schoenen voor een redelijke prijs en ze zijn nog mooi ook. Terug in het hostel begint Ruud met de balans en ik begin met onze tassen inpakken. Alles moet compacter. Mijn dagboeken en lonely planets beginnen echt zwaar te worden. Alles moet morgen weer in de reis tas passen. Rond de middag kreeg ik een mailtje van mama. Mijn pinpas was geblokkeerd. Huh? Het bleek uit veiligheids reden. Daarom kon ik gisteren niet pinnen. Gelukkig kon mama het regelen en was het zo gefixt. 's Avonds wouden Ruud en ik graag met zijn 2tjes wat gaan eten dus we scheepten de rest af. Adabu's zusje is vandaag gekomen dus die vermaken zich wel. We besloten overal iets te gaan eten. We aten wat in een terriyaki restaurant, iets bij de taco toko, en iets bij.. Nog meer slecht eten in ieder geval. We wouden eigenlijk ook nog naar de pizzahut maar het bleek dat je alleen maar een hele pizza kon halen, geen slice, dus dat ging een beetje te ver. Terug bij het hostel keken we nog wat televisie in de receptie maar Ruud en ik gingen al snel na bed. Lekker slapen..

15 maart Op weg naar een nieuw avontuur
Bye Bye Costa Rica. Met de lokale bus naar het vliegveld. 09:30 moeten we boarden dus we gaan vrij vroeg met de bus. We nemen afscheid van iedereen in het hostel, eten ons laatste ontbijtje aan de bar, en dan is het tijd om te gaan! We hebben echt een geweldige tijd gehad in Costa Rica, met de ouders, in Turrialba en de laatste paar dagen maar we hebben nu ook echt wel zin om verder te gaan. Lekker nieuwe dingen te gaan doen. Galileo was geweldig maar ook wat dat betreft is het goed dat we verder gaan en lekker ons eigen ding weer kunnen doen..

Dag Costa Rica!