Gili Islands: ziek in het paradijs ;) & Kuta

Sanne en ik zitten op het moment in Kuta. Mijn vorige berichtje is alweer een tijdje terug dus ik moet even goed nadenken over wat er is gebeurd. In Ubud zijn we nog naar een voorstelling geweest van traditional dancers. Was erg leuk, ik vond vooral de kostumen super mooi, heel kleurrijk. Het dansen was vrij langzaam maar die mensen zijn allemaal wel heel lenig met hun vingers enz. Vanuit Ubud zijn we vertrokken naar de Gili Islands in Lombok. Wat een lange reis met de bus, boot, bus en weer boot was haha. Ik moet zeggen dat ik bij aankomst onder de indruk was van Lombok, het eiland heeft een veel uitgestrektere natuur dan zowel Java als Bali. En aangezien natuur toch wel iets is wat mij interesseerd, ben ik blij dat we in ieder geval Lombok hebben gezien. Het stukje met de boot tussen Lombok vaste land en de Gili Islands was echt in een klein bootje door de regen haha. Niet echt een ferry boat ofzo. Dat gaf wel weer aan hoe groot de Gili Islands zijn. Gili Air vond ik echt een paradijsje, prachtige stranden en allemaal hutjes waarin je kunt eten aan het strand. Echt gaaf. En een hele relaxte sfeer ook. Motervoertuigen zijn er niet op de Gili Islands, alleen maar paarden met van die karren erachter. Maar alles was op loopafstand dus ik vond het eigenlijk wel een verademing, niet constant dat drukke verkeer en het risico dat je van de stoep wordt gereden haha. De eerste dag op Gili Air heb ik gesnorkeld en een super grote zeeschildpad gezien (vond ik, hij was ongeveer 1 meter haha) was echt gaaf! En die ging zo boven water met zijn kop om adem te halen. Echt geweldig! Aan het eind van de dag bleek dat zegmaar bijna de hele achterkant van mijn lichaam verbrand was. En dat terwijl ik me goed had ingesmeerd! De zon is hier echt zo fel en warm! Dat is mijn Nederlandse huidje niet gewend hoor, haha. Dus de volgende dag maar niet snorkelen. Sanne was ziek, buikgriep, dus ik had me een beetje verveelt. Die dag wisten we trouwens nog niet dat het buikgriep was, daar kwamen we de volgende dag achter toen ik ziek werd. Het vervelende in het paradijsje Gili Air was dat ze geen zoet water hebben om mee te douchen. Ik voelde me dus niet bepaald fris met die hitte en die zout water douches. Mijn haar was een absolute ramp haha. Toen ik weer beter was de dag erna heb ik weer gesnorkeld en een wat kleinere zeeschildpad gevonden. Dit keer heb ik Sanne geroepen om te komen kijken want we waren al steeds aan het zoeken naar zo'n beest haha. Later ging Sanne weer uit de zee en was de schildpad kwijt L echter heb ik die een stukje verderop weer terug gevonden (of een andere, wie zal het zeggen) en toen heb ik em een tijd achtervolgt. Altijd leuk, schildpadden stalken. En zo grappig al shun kop boven water komt hahah. Nadat Sanne en ik beide ongeveer beter waren zijn we weggegaan uit Gili Air. Ik werd eerlijk gezegd ook niet echt gelukkig meer van de combinatie zand, ziek, warmte en zout water dus we hadden het wel gezien daar. Mijn lichaam protesteerde ook wel in de vorm van rare bultjes van de warmte ofzo, en uiteraard weer de hoofdpijn.

We zijn doorgereisd naar Kuta in Bali, wat echt heel toeristisch is en wat we eigenlijk wilden mijden. Maar het is een handige tussenstop aangezien we door willen reizen naar het zuidelijke puntje van Bali. Kuta is als Salou, maar dan met de Aziatische/Indonesische chaos erbij in het verkeer. Dit was de plaats waar zes jaar geleden bomaanslagen zijn geweest (voor de meesten wel bekend, die recentelijk het nieuws hebben gevolgd). Bij de aanslagen zijn 202 (geloof ik) mensen omgekomen waaronder voornamelijk toeristen. De aanslag had ook als doel zoveel mogelijk toeristen te doden. Vooral veel Australiers zijn hier omgekomen, 88 in totaal. Het is in Australie dan ook een big deal en er geld teen negatief reisadvies daar voor Bali. Vooral nu onlangs de daders van deze aanslagen zijn geexecuteerd. Mensen waren/zijn bang dat er nieuwe aanslagen komen op Bali, omdat de daders van de vorige aanslagen door bepaalde mensen worden gezien als helden. Het zou kunnen dat mensen die dit zo zien de dood van de daders willen wreken. Maar tot nu toe is het hier nog rustig. (nouja rustig, met betrekking tot bomaanslagen bedoel ik) Ik heb gister even gekeken naar het herdenkingsmonument van de slachtoffers van deze aanslagen. Erg indrukwekkend, vind ik. Het geeft een apart gevoel om in de stad te zijn waar zoveel toeristen, zoals ons, zes jaar geleden gewoon zijn vermoord. Toeristen die gewoon een leuke nacht wilden stappen, lol maken en dit niet hebben overleefd. Dat er mensen zijn die zo'n hekel aan toeristen hebben, dat ze zoiets doen daar kan ik niet over uit. Onschuldige toeristen zoals wij.. Ik vind het onvoorstelbaar. Op 1 of andere manier voel ik me hier ook niet helemaal prettig. Ik denk mede door wat er hier is gebeurd en gewoon omdat het zo druk en toeristisch is haha. Maargoed, wij reizen morgen verder naar het zuiden van Bali dus. Sanne en ik zijn ook niet zo'n feestduo dus dat stappen zegt ons niet zoveel haha. Ik hoop dat in Nederland alles goed gaat en dat het lekker koud is! Wees blij, de hele dag zweten is ook niet alles ;) Zo valt er altijd wel wat te klagen he, haha :D