Vrijdag 27 november 2015
t/m zondag 29 november 2015
Vrijdag was de dag om Rusty weer in te leveren, but not before we have done it all! De locals in Geeveston hadden ons verteld dat op Mount Wellington, dé grote berg van Hobart, waarschijnlijk wel sneeuw zou liggen. Zoals de meesten van jullie weten word ik daar altijd erg enthousiast van. Dus reden we vrijdag na alles weer ingepakt te hebben richting Mount Wellington! Helaas wat mistig, maar iets onder de top was nog wel redelijk wat te zien. Eenmaal bovenaan gekomen dikke wolken mist en inderdaad, pakken sneeuw! Niet overal, een beetje op gecentreerde plekken, maar zeker goed genoeg voor sneeuwballen gooien!! Ik was erg in m'n nopjes en Stef heeft het denk ik maar gewoon aangekeken, zoals zovelen dat in deze situatie bij mij doen. Snow is just one of those things..! Gezien het vrij koud was op de top en hard waaide met af en toe wat sneeuw, konden we niet uren blijven hangen en reden we met verwarming aan weer naar beneden, terwijl langzaam de wolken openbraken voor nog wat beter zicht. Eenmaal in Hobart weer aangekomen, hebben we nog een bezoekje gebracht aan de Royal Botanical Garden die hier heel mooi is! Allemaal verschillende tuinen met verschillende thema's, prachtige planten en goed bijgehouden. Een Japanse tuin, een rozentuin, een antarctische tuin, een 'eet'tuin, ga zo maar door.
We zitten dit keer niet meer in de YHA, gezien dat wat tegenviel. Dus besloten we te gaan voor Tassie Backpackers. Op zich een okay hostels, al denk ik dat er nogal weinig douches zijn en de faciliteiten zitten op vreemde plekken, maar goed. In de keuken leerden we Anne kennen, een Duits meisje. Erg aardig en zij wilde graag op zondag naar de Gordon Dam gaan, maar had nog geen travelmates gevonden. Ze zou later die avond iemand meeten die op haar Gumtree ad had gereageerd, maar ze twijfelde of zijn leeftijd wel klopte. Na de foto gezien te hebben, leek mij wel duidelijk dat de beste man minstens 10-20 jaar ouder is en eventueel andere bedoelingen had en dat dacht Anne ook na hem ontmoet te hebben. Kortom, we are joining her! Last minute twist!
Voor de avond hadden Stef en ik besloten de Hunger Games te gaan kijken. Last movie! Ik vond hem erg goed. Misschien maar eens een marathon houden over een tijdje om alles achter elkaar te kunnen zetten.
We eindigden de avond in de bar van het hostel, waar wat goede live music was van een twee koppig bandje. Erg leuk! Maar de cocktails waren zo vreemd dat ik besloot die niet te willen en toen de barman een 'normale' cocktail weigerde te maken, was ik er wel weer klaar mee. Haha. Dus lekker naar bed and on to Saturday!
Zaterdag;
Deze dag op tijd opgestaan, zodat ik lekker over de Salamanca Market kon struinen. Anne wilde mee dus samen rustig alles afgelopen. I have to say, het viel me tegen! Volgens mij hadden er veel meer lokale standjes kunnen staan, maar die waren er niet super veel dus het was eigenlijk gewoon zoals menig andere markt: veel troep. Sad. Met lunchtijd besloot ik een baked potato te halen en hier ging iemand toch flink de mist in! Kwam daar mijn perfecte baked potato uit de oven, werd er vervolgens toch een lading boter met knoflook snippers overheen gegooid. Er was geen normaal stukje aardappel meer over! Vervolgens een kilo sour cream. Nou, echt huilen. Zoveel potentie.. Anyway. Hierna ging ik met Stef met de ferry richting MONA. Waarschijnlijk het bekendste museum van Tasmanie. Het liep nogal uiteen van mummy's tot moderne kunst en ik kon de lijn niet goed volgen moet ik eerlijk toegeven. Na twee uur namen we weer de ferry terug om vervolgens de avond af te sluiten met wat biertjes, een steak bij een charcoal (grill) restaurant en een cocktail.
Zondag;
Deze dag moesten we weer vroeg uit de veren, want we konden vanaf 8u een auto huren om ermee naar Gordon Dam te rijden, zo'n anderhalf uur richting het westen. Dat was me de rit wel waard! Wat een prachtig landschap en de Dam en omgeving zijn echt bizar mooi en uniek. Bovenaan de dam lijkt het (zoals Anne zei) net een sprookje: bijna grijs en mysterieus met bomen die dood lijken maar toch uit het water steken overal. Heel apart. Na het 5 uur rijden was ik er wel weer klaar mee en zit ik nu in het hostel om de dingen voor Brisbane uit te zoeken! Dat wordt weer zoeken naar een nieuwe travelmate! Maar het zal fijn zijn om aan de oostkust te zitten waar het heerlijk warm is nu! Stef en Anne zijn nog een keer richting Mt Wellington gereden voor dit keer hopelijk meer uitzicht. Mijn uitzicht met sneeuw kan niet overtroffen worden, dus ik geniet lekker van de rust en quality me time.