Donderdag 10 december 2015
t/m zaterdag 12 december 2015

Magnetic Island bereik je door vanaf Townsville de ferry naar Magnetic te nemen. 's Ochtends ging ik dus weer met de Premier bus van Airlie Beach naar Townsville en daar was ik dan. Vanaf nu alleen nog maar YHA's tot in Cairns, dus ergens geeft dat een fijn gevoel. Misschien toch meer mijn mensen:) Maarja, dan is het wel jammer als je in je eentje in een personeels bungalow geplaatst wordt, omdat ze je vergeten hebben in te delen in een kamer.. Wel chique, but how am I supposed to make friends:( Ook schijnt het ultieme laag seizoen nu bezig te zijn. Om 3 uur 's middags vrijwel niemand op een terrasje. Sad. Ook is er aan deze kant van het eiland in Horseshoebay geen supermarkt. Dat is lichtelijk onhandig, want een zak chips kost dan opeens $6 in plaats van 2. Dan gaat het snel met het geld en kom ik tot de conclusie: we kunnen beter uit eten gaan. Bij aankomst dus gelijk na deze revelation de restaurantjes gecheckt en er een paar op de to do list voor lunch en avondeten gezet.
De hitte is even iets waar ik weer aan moet wennen. In de bungalow hangt er mooi een ventilator, maar buiten natuurlijk niet. Dus dat merkte ik wel even toen ik de volgende morgen mijn Forts Walk ging doen. Het was in de ochtend, maar mensen wat een warmte. Dat zijn de momenten dat je intens gelukkig bent als iemand je een flesje water uit de koelkast geeft; wat een verschil toch altijd met je flesje water dat inmiddels opgewarmd is tot boven kamertemperatuur, ieh. Bij de walk wel een slapende koala gespot, dus dat was even leuk. Verder valt Magnetic redelijk tegen. Misschien ook omdat ik hier niemand ken en ook hier het lastig lijkt om vriendjes te maken.. Ik besloot daarom maar om op zaterdagochtend vroeg de ferry terug te nemen, zodat ik wat tijd zou hebben om een kijkje in Townsville te nemen. Dat voelde iets beter: een stad verkennen ipv alleen rondzwerven op een eiland waar je niks kan doen. Ik denk wel dat ik terug moet naar Australie om de oostkust wat grondiger te zien met een campervan of auto, want met de bus rijd je volgens mij langs de mooiste punten heen, zoals alle National Parks en wetlands. Je hebt ook veel minder vrijheid, omdat je weer ander transport moet nemen. Dus het is beter om maar gewoon niet in mijn lonely planet te kijken, omdat er toch geen mogelijkheid is om iets anders te doen dan waar de bus stopt.

Sommige mensen hadden zich vast afgevraagd (als ze deze blog hadden kunnen lezen op dit moment dat ik hem geschreven heb) waarom ik in de bus zit en niet in een auto of campervan. En de reden dat ik de oostkust hoogtepunten in twee weken erdoorheen probeer te drukken is, omdat ik inmiddels al een paar weken weet dat ik met kerst thuis zal zijn. Het is ook lastig om niet af te tellen tot het zover is. Nu ik mijn dure ticket geboekt heb, wil ik het eigenlijk toch ook wel heel graag.. Het is moeilijk om er met niemand over te praten (cause it's a surprise!) en ik wil ook niet ondankbaar zijn voor de kans die ik nu nog heb om de oostkust te zien.. I am a lucky person! Maar ik voel het wel.. Op zaterdag na een busrit Townsville-Cairns van vijf uur plus twee uur vertraging vanwege een moer in een band van de bus, kwam ik rond 9uur 's avonds aan in Cairns. Waar ik vervolgens door een verlaten mall heen liep waar mooie kerstliedjes werden gespeeld en een mooie kerstboom stond en toen werd ik toch wel even emotioneel.. I really want to be home for christmas. Maar het is nog maar een week! Helaas kwam ik er vervolgens achter dat alle winkels of plekken in de buurt voor eten op dit tijdstip al dicht waren in Cairns, waardoor ik mezelf even in een licht depressieve mood voelde vallen door de samenkomst van omstandigheden. But I pulled myself out of it! Het enige wat ik nog tegenkwam was een snackautomaat met chips, dus daar maar iets uitgetrokken en daarna naar bed en morgen weer een nieuwe dag met vast en zeker wat normaler eten!