Zondag 14 december 2015
en maandag 15 december 2015

Op zondagochtend moest ik weer vroeg op; iets na zevenen zou ik opgehaald worden voor een tour van 3 dagen 2 nachten Cairns-Daintree (Rainforest)-Cape Tribulation-Port Douglas-Cairns. Ik kwam er bij het ophalen van alle mensen achter dat de yha redelijk uit het centrum ligt en dat ik voor eten volgende keer iets verder moet lopen. Good to know. Op deze tocht gelukkig heel wat gezellige mensen in de bus en in het hostel. Steeds wel iemand om een praatje mee te maken en dat had ik echt even nodig. Sociale mensen, jeej, met een speciale vermelding voor Yumi en Ellie uit Zuid-Korea met geweldig goed Engels. Ellie is lerares en zei de wijze woorden (en nu spring ik even op een heel ander onderwerp): "je kan misschien native English zijn (en dus goed Engels kunnen), maar dat betekent niet dat je gekwalificeerd bent om dat aan iemand te leren. Ik kan Koreaans, maar ik zou niet weten hoe ik dat aan iemand moet leren of uitleggen. Ik geef Engels". Ditzelfde probleem had ik ook met Thomas die mij soms de meest onmogelijke vragen bij Mundo Lingo stelde over het Nederlands. En eigenlijk is het dus heel gek dat in Azie (Thailand en Cambodja) allemaal jonge Amerikanen of Engelsen die helemaal geen lerarengraad hebben kinderen lesgeven. Die ben ik overal tegen gekomen en eigenlijk is dat helemaal niet logisch.. Mja, misschien hebben zij in Azie gewoon een tekort aan goed Engelssprekenden? Anyway, back to the blog!
We begonnen de dag met de Mossman Gorge. Hier werd een beetje over aboriginal cultuur uitgelegd door iemand van de local tribe. (Remember, de aboriginals zijn niet één stam, het zijn honderden stammen met verschillende talen, etc. Niet alle gebruiken zijn hetzelfde.) Hij liet ook het gebruik van wat producten zien. Zo werd een bepaalde plant bijvoorbeeld gebruikt als medicijn, als middel tegen uitslag, maar ook als zeep (het schuimde ook!) en tegen insecten. Ook werd verteld over een rivier waar alleen de aboriginal vrouwen van deze stam in mochten zwemmen om eten te verzamelen; mannen zouden worden opgegeten door de krokodillen maar blijkbaar zou dit nog nooit met een vrouw van de stam gebeurd zijn. Ik had natuurlijk al iets over aboriginal en hun gebruiken geleerd in de Red Center, maar dit was echt met demonstratie en dus erg leuk! Hierna gingen we met een shuttle bus het National Park in (dat teruggegeven is aan de aboriginal community) en hier konden we een korte walk doen naar een suspension bridge, lookout en zwemplek. We zijn terug in het noordelijke deel van Australie (en inderdaad pap) met dus ook aan de oostkust krokodillen! Overal warning signs en er wordt ook duidelijk op gewezen dat we die niet moeten negeren. Aan de oostkust wordt ook overal gewaarschuwd voor de kwallen, ookwel stingers. Kortom, niet de zee in tenzij je een volledig stingpak aan hebt (die had ik trouwens ook aan toen ik aan het snorkelen was bij Great Barrier Reef/Airlie Beach). Na de Mossman Gorge gingen we door naar de Daintree River waar we met een 'cruise' een grote krokodil gespot hebben. En als laatste bestemming reden we door Daintree Rainforest en Cape Tribulation waar ik nu voor de nacht ook verblijf. Door het weer is het niet makkelijk om de tijd door te komen. Na het zwemmen kan je niet opdrogen in de zon, maar het is bewolkt maar toch enorm warm. Daarom maar met een Engels meisje Lauren een film gekeken. Meerdere eigenlijk, haha. Got to do something. Het is bijzonder hoe de meeste mensen aan de oostkust verder niks van Australie hebben gezien of dat van plan zijn. Dan voel ik een beetje de 'verantwoordelijkheid' om Darwin en omstreken te promoten. 's Nachts regende het echt als een malle en overdag ook veel stortbuien. In december begint voor Cairns ook de 'wetseason' dus helemaal on time. Door de stortbuien helaas niet zoveel meer kunnen doen.
Op maandag hadden we de bus van Cape Tribulation naar Port Douglas. Onderweg stopten we bij een lokale ijsmaker die van allemaal Australische (voor velen) onbekende vruchten waren gemaakt. Zoals bijvoorbeeld mijn ijsje; black sapote, ofwel chocolate pudding fruit. Een vrucht die naar soort van chocola smaakt. Hoe gek is dat.
Na de ice cream reden we naar de Alexandra Lookout, een mooi stukje natuur. De laatste activiteit van de dag was de Marrja Boardwalk: zo interessant! Onze busguide had meerdere jaren in het gebied gewoond en wist dus veel te vertellen over de spinnen en bomen. De bomen zijn eigenlijk het gevaarlijkst in dit stukje Australie. Zo is er de 'wait-a-while' familie wat erop duidt dat je moet wachten tot de pijn overgaat. Soms wel jaren nadat je over een boom bent gestruikeld. Deze prachtige dingen heten Hairy Mary, vicious Hairy Mary en van de derde ben ik de naam vergeten. De haartjes aan bladen, stammen, en loshangende takjes zijn bij deze bomen zi scherp dat ze als een samoerai zwaard door je kleding en huid heen snijden. Nog enger om te bedenken dat deze haartjes zich nestelen in je lijf (te klein om eruit getrokken te kunnen worden) en vervolgens de vreselijkste pijnsensaties afgeven en blijven geven. De planten groeien overal door het hele regenwoud, een soort hungergames grapje van moeder natuur.
Na Cape Tribulation had ik nog een nachtje in Port Douglas op aanraden van Sygrid. Dus ik ben benieuwd hoe dat wordt.