Panama

Allereerst willen we onze trouwe lezers bedanken voor de interesse die in ons wordt getoont ;).
We vinden het heel leuk om de verschillende berichtjes en reacties te lezen vanuit het koude Nederland. Dank jullie wel!

(Dit verhaal is zonder fotos omdat de SD kaart stuk is )

de reis naar Panama City, Panama vanaf San José, Costa Rica, zou een lange (Tika)bus rit worden van 16 uur. We gingen met de Deldu bus van La Cruz naar San Jose in de hoop dat we daar diezelfde avond nog de bus naar Panama zouden kunnen pakken. Helaas, deze bus zat t/m 22 december vol geboekt. Dan maar de volgende dag om 12:00 vertrekken..

De busreis was, zoals verwacht, lang. De grens van Costa Rica naar Panama vooral. Met stip op één voor meest stomme slome grensovergang in Centraal Amerika. In de rij voor stempel 'Costa Rica uit' met voor een s***load aan mensen en maar 2 balies. In de mega rij voor stempel 'Panama in' (gelukkig was deze balie nog open, want die sluiten dus in de nacht een paar uur) en vervolgens tassen controle; met z'n allen in een klein hokje waar een mevrouw je naam noemt om te kijken of je er bent en vervolgens met de franse slag je tas 'checkt'.

Buiten dat voelden we ons ook niet zo welkom in Panama: Voordat je er in gaat, willen ze eerst weten wanneer je weer weg gaat! Wij hadden onze vliegtickets gelukkig bij de hand, maar mensen zonder bewijs van het verlaten van het land moesten zo'n bewijs kopen à 35 dollar.

Om 5 uur 's nachts kwamen we aan in Albrook. Het grote (en dan bedoel ik ook echt GROTE) busterminal van Panama City. We pakten de taxi naar ons hostel die we zorgvuldig hadden uitgekozen via de lonely planet ;). Helaas, vol. Een ander hostel bleek ook vol en meneer de taxi chauffeur wist nog wel een hotel in een goede buurt.. What ever, we willen een bed, snel!

Het hotel bleek best okay, zwembad op het dak, goedkoop (naar verhouding), en inderaad in een goede buurt.

In Panama City is voor ons zandhippies (surfers) niet zo veel te doen ;) . Na een tukje zijn we de stad gaan verkennen. Panama voelt, in tegenstelling tot bijvoorbeeld San Salvador of San José, veilig aan. We hebben hele stukken gelopen en vervolgens diverse chickenbussen gepakt (blijft leuk hoe je als 'blanco' aangestaard wordt). 's Avonds hebben we over de lokale kerstmarkt net voor Casco Viejo (het oude gedeelte van de stad) gelopen en hebben we wat gegeten op een terrasje midden in Casco Viejo. Hier kwamen we even tot rust, want wat een chaos is Panama City op de weg. Inhalen, links, rechts, en vooral toeteren. Elke seconde minstens 6 auto's dichtbij of iets verder op. Voor ons is het horen van een auto toeter een waarschuwingssignaal dus springen we aan de kant, kijken we om ons heen etc... Daarbij toeteren de taxi's ook nog naar je. 'Jaaahaa we hebben je gezien, en neeehee we willen dus geen taxi!'. Gelukkig kent Panama City her en der 'zones de silencio': Te herkennen aan een groot wit verkeersbord met de woorden 'Zone Silencio' en een toeter als afbeelding.

Wat doe je verder in Panama. Het Panama kanaal bezoeken, natuurlijk. Met de bus naar Albrook bus Terminal is best te doen maar dan de juiste bus vinden richting de Miraflores Locks (een van de 3 sluizen van het kanaal) is wat lastiger. Eindelijk gevonden moesten we nog 1,5 uur wachten tot de volgende bus. In de regen.

We hebben een yellowcab (taxi) gepakt.

Eenmaal aangekomen zagen we de prijzen, we besloten een volledig ticket te kopen: Toegang tot de film en het museum inclusief. Konden we er ook nog wat over leren en dat is natuurlijk leuk voor een Civiel Ingenieur ;D . Het werd gelukkig al snel droog dus we hebben buiten naar de bootjes die door het kanaal en de sluizen gingen gekeken. Er kwam ook nog een heel grote boot aan, en dat is natuurlijk wat je wil zien als je naar het Panama Kanaal gaat. Dat was dan ook wel even indrukwekkend.

De terugweg pakten we de bus, wederom naar het bus terminal. Dit terminal heeft aan de ene kant een heel grote hal voor met name fast food en aan de andere kant de 'Albrook Mall'. Een groot veramerikanseerd winkelcentrum van drie verdiepingen en waarin je serieus kunt verdwalen. Shop till you drop ;)! Panama is niet heel duur dus na een paar uur waren we een overhemd, t-shirt, jurkje en nieuwe slippers rijker. Tijd om terug naar het hotel te gaan.

Panama City, busterminal Albrook gedurende 'rush hour'. Een plaats waar je op dat tijdstip NIET wil zijn. Letterlijk rijen van meer dan 50 meter lang voor de bus (de 'dure' bus), overvolle chickenbussen, OVERAL bussen, onophoudelijk getoeter en OVERAL mensen die zo snel mogelijk naar huis toe willen. Het is zelfs onmogelijk om een taxi te pakken; in elke taxi zitten mensen en ondanks dat houden mensen de taxi's aan om te kijken of ze niet toevallig in de richting van hun huis of verblijfplaats gaan. Na een half uur in de onnoemelijke drukte zijn we maar weer naar binnen gegaan om ergens een broodje te eten. Ook hier was het lastig om een stoeltje te scoren.. Na vervolgens twee uur lang slenteren en kijkenkijkennietkopen besloten we ons geluk nog maar een keer te beproeven. Dat ging top. De meeste drukte was weg en het lukte ons om een taxi te pakken. De rit die normaal gesproken ongeveer 10 minuten duren zou, duurde nu 20 minuten als het niet meer was want de rush hour drukte op de weg was nog (lang) niet opgelost.

Hotel Latino was best okay tot het telefoontje om 5 uur in de ochtend op de ochtend van vertrek. Iets net 'Agua'... a-ha. In de wc zit nog water, de kraan doet het nog en op de grond ligt ook een flinke plas. Oh. Het leek wel mee te vallen en half slaapdronken snapten we er toch niet zoveel van dus we ginen weer naar bed. Ferry besloot na een paar minuten toch maar te gaan kijken, en het water was veel meer geworden. Vanuit de gang kwam een stroom water de kamer binnen. Het leek van de kamer naast ons te komen, maar behalve het telefoontje leek het hotel personeel zich niet zo druk te maken... Alles nat, wij wakker... Dan maar er uit. Toen we om half 7 de taxi pakten naar het vliegveld toe wisten we nog steeds niet wat er nou aan de hand was. Maf. We weten het nu trouwens nog steeds niet.

Nu zitten we op Aruba en gaan we heerlijk kiten en wakeboarden op het kristalblauwe water!

Bon Bini á Aruba!