Nicaragua (door: Ferry)

Na een aantal dagen met de G-adventure groep in Costa Rica te zijn geweest, stond op de planning om naar Ometepe, Nicaragua te gaan. Vroeg in de morgen (4:45) vertrok onze bus richting de grens. Nog even gestopt om van het uitizicht met ochtenddauw te genieten.

De grens met Nicaragua is onze eerste grensoversteek over land op onze reis. De bus bleef achter in Costa Rica, en de stoet met onze mede reizigers liep door het grens gebied, een druk gebied. Heel veel wachtenden vrachtwagens, mensen en verkopers (niet dat dat geen mensen zijn hoor).

Na de zesde check om je paspoort te laten zien kwamen we over de grens in Nicaragua. Daar had Martin, onze gids, 4 taxi's geregeld want de bus zou ons niet optijd bij de boot af kunnen zetten. Met 4 houtje touwtje auto's (wel met chrome kentekenplaat omlijsting en blauwe verlichting her en der) zijn we vertrokken naar de veerhaven om naar Ometepe te komen, een eiland ontstaan door twee vulkanen. In de haven wilde ik nog even snel een foto maken van een volgeladen houten boot die ernstig naar een kant hing. Even later bleek dat ik ook foto's van binnen de boot kon gaan nemen, want het was onze veerboot.

Welkom in Nicaragua,

Na de reis hadden we, meer dan ooit op onze trip, zin in een lekkere douche en een snel tukkie. Toen Martin, onze gids de kamers wilde laten zien, begon hij al met verontschuldigen, dat voorspelde niet veel goeds.

Na twee dagen bleek dit hostel dan toch ook wel ernstig onder de maat te zijn voor deze trip. Wij hadden eerlijk gezegd al niet veel verwacht van alle hostels, maar hierover mochten we toch meer klagen dan dat we deden, en dan met name naar het kantoor van G-adventures, aldus onze gids. Dit was ook in zijn voordeel, want dan hoeft hij er in de toekomst ook niet meer heen.

Dus hierbij ons beklag: één koude douche met kleine straal voor zes kamers (10 mensen), twee WC's waarvan één zonder licht, geen enkele mogelijkheid om ook maar iets van een handoek oid op te hangen, geen wasbak om je tanden te poetsen/scheren oid. Een kamer die aan alle kanten kieren vertoonde waardoor een klamboe méér dan noodzakelijk was. De staff was alles behalve hulpzaam. Ontbijt was duur voor Nicaraguaanse begrippen en minder dan basic.

Wat wel leuk was aan Ometepe?

De volle dag dat we er waren hebben we mountainbikes gehuurd, de openbare weg biedt al genoeg uitdaging voor dit soort fietsen!

We hebben een middagje gefietst en leuke dingen gezien, een ruiter op een koe, mensen die uit de bus stappen om een gevallen lading weer op een koe te helpen. Een kleine jonge, Kevin genaamd, die gezellig met ons mee fietst met een zak levende kippen aan het stuur die hij naar een restaurant moest brengen, flesje fris voor 0,40 euro. En de 'natural spring'. Na drijfnat te zijn geworden van het zweten op de fiets, zijn we in dit kristalheldere water gesprongen. Al dan niet via een 'liaan' á la Tarzan. Erg leuk. Een hapje gegeten en weer terug gefietst. Jammer dat net dat we wilde gaan fietsen er een tropisch buitje over kwam. Maar nu is de poncho ook van pas gekomen.

Terug in het hotel bleek de stroom te zijn uitgevallen. We moesten wachten op de rest van de groep want we zouden gaan eten bij een familie op het eiland.

Dit was denk ik de leukste ervaring op Ometepe. Het gezin heeft de droom om ooit een restaurant te runnen. Toen hij dit vertelde zei iedereen dat met dit eten hij er zeker wel komt. We hadden allemaal een heerlijke schotel gekregen met rund of kip, rijst, verse sla, gekookte en gebakken banaan, veel voorkomend gerecht, maar dit smaakte beter. Hij vertelde dat alles biologisch is, goh ;) maar ook van zijn land af komt. Het is gekookt met veel liefde in ieder geval, dat hebben we geproeft. Een paar mensen uit de groep hadden wat speelgoed gekocht voor de kids, voetbal, baseball setje enzo. Tijdens het eten was gelukkig de stroom weer gaan werken, helaas voor het koppel uit Zwitserland hadden ze de schakelaar aangezet van het licht de het raam open laten staan, een hele kamer vol muggen als gevolg...

De dag erop vroeg vertrokken naar Granada, Nicaragua. Dit keer gelukkig een knappe boot! Hoe kan het ook anders, want deze is van Nederlandsche makelij, althans hij heeft een tijd op de Nederlandse wadden gevaren, aan de posters te zien en alle Nederlandse bordjes.

Na de relaxete boottocht stond onze eerste 'Chickenbus' te wachten. Even met de Taxi naar het busstation. De taxi's waren wederom 'gepimpte' roestbakken, compleet met subwoofer. Tassen pasten er nauwelijks meer in, maar geluid hadden we wel!

De chickenbussen zijn afkomstig uit de VS en zijn voormalige schoolbussen. Leuke ervaring, een half uur moesten we wachten op het station, een parade van verkopers liep door de bus om van alles en nog wat te verkopen. Onderweg stopt de bus om de haverklap om mensen langs de weg op te pikken en de deuren gaan zelden dicht. Alleen de zeer kleine bankjes beginnen na een paar uur wel te irriteren, er is geen beenruimte voor Europeanen.

Na de rit in de bus stond ons nog een verassing te wachten. Martin stond er zelf ook van te kijken. We waren dan ook een geweldige attraktie terwijl we door de drukke straten reden waar allerlei marktjes aan de gang waren. Hoe vaak zie je ook een kudde blanken achterin een pick up staan met een berg bagage voorop het dak.

Welkom in Granada, een stadje in Nicaragua.

We hadden 2 volle dagen in de stad. Uiteraard werden we ook langs een tourist office gestuurd om wat activiteiten uit te zoeken. Vulcanoboarden! dat ging het worden Eva en ik zouden samen met Ross en de Belgische dames, Valerie en Marloes, gaan vulcanoboarden. Totdat de gids zei dat je van de 8 uur die de activiteit duurt 7 uur en 45 minuten aan het reizen en hiken bent. Om een maal in 7 minuten tot een kwartier de vulkaan af te denderen. Alleen het feit dat je kan zeggen dat je 'geboard' hebt op een vulkaan hield ons nog tegen.

We zijn gegaan voor het kayakken met de rest van de groep. Dus de dag er op gingen we om 9:00 richting het meer.

Na enkele minuten ging een van de kayaks om en kon degene er niet meer in komen. Lang moeten wachten, waarna Eva een grote splinter onder haar nagel kreeg en deze er wel even uit gehaald moest worden. ca een uur van de 2,5 zijn voorbij gegaan en de tocht werd drastisch ingekort. Geen extreme ervaring, wel een kleurtje gekregen.

's Avonds/ aan het einde van de middag hadden we nog een activiteit staan: Een nachtwandeling op de Vulkaan Masaya.

Met weinig verwachting werden we omhoog gebracht op de slechts 600 m hoge vulkaan. Onverwachts dan ook, stonden we bij een gigantische krater, eerst leek het een klein vulkaantje, maar het was een oneffenheidje in de totale ring die de krater was. De vulkaan was duizenden jaren geleden vele, vele malen groter. De hele berg is toentertijd opgeblazen door een uitbarsting. Vijf kleinere kraters zijn overgebleven, waarvan een actief is. Hier stonden we in het begin.

We zijn doorgelopen naar een andere krater die niet actief was, hierin was een heel bos aanwezig. Helaas werd het al donker en konden we er niet veel meer van zien na een tiental minuten. Op naar de batcave! Deze grot stond nog in verbinding met de actieve krater. We konden er niet in. Maar we hebben foto's kunnen nemen van de honderderden vleermuizen die de grot in en uit gingen. alleen op de foto's kon je ze zien, toen we daar stonden hoorde je ze alleen en voelde je ze vlak langs je hoofd voorbij vliegen.

Hierna gingen we nog een grot bezoeken, hier konden we wel in. We hebben een kleine tarantula gespot en een heleboel muggen. Tijdens ons bezoek was er een tropische bui over het land getrokken waar we dan weer gelukkig niets van gevoeld hebben. Alleen het pad waar we overheen kwamen was in een half uur totaal veranderd. Op zoek naar nachtdieren hebben we nog een rondje door het bos gelopen. Helaas weinig kunnen zien, waarschijnlijk vanwege de regenbui.

Nog een laatste bezoek aan de vulkaan om te kijken of er lava te zien was in het donker, maar vanwege de regen was er veel stoom, inclusief gifitige gassen en was er niets te zien. Iedereen wilde na een paar seconden graag weg, want het gas was niet gezond, iedereen was heftig aan het hoesten, Vamos!

De dag erna in Granada was anders, de monkey hut. In een oude vulkaan krater was een lagoon ontstaan. Hier was de monkey hut. Een huis met een grote tuin vol hangmatten etc. Kano's, vlotten en banden bij het water om je een hele dag te kunnen vermaken en te relaxen. Dit hadden we al een tijd niet gedaan, het was goed.

Uitrusten voor een lange dag reizen naar de hoofdstad van Honduras.