Naar Jericoacoara, party village

Ons laatste verhaal is alweer ongeveer een week geleden.. Toen maakten we de downwinder naar Ilha do Guajiru (praia do barra, vlak water kitespot boven het dorpje Itarema).

Vervolgens hebben we in Ilha do Guajiru gezeten van vrijdag tot de vrijdag daarop.

Ilha is een kite (en windsurf) spot die opgekocht is door een rijke Nederlander die er binnen een paar jaar een van de beste kitespots van de wereld van wilde maken. Het is een soort van schiereiland en in het 'centrum' vind je alleen een rij pousadas en een enkel restaurant. Sommige pousadas hebben ook een restaurant en sommigen hebben een 'uitgaansgelegenheid': Een bar met een redelijke geluidsinstalatie.

Anyway.. Ilha heeft wel de ingredienten om een TOP kitespot te worden en zijn: Wind (veel wind -gemiddeld 5 knopen meer dan in Cumbuco), vlak water maar over de duin ook de zee, de mogelijkheid tot het maken van kleine en grote downwinders (en upwinders!) naar lagoons en nabij gelegen spots zoald de 'secret spot' (die dus helemaal niet zo secret is).

Ook is de natuur hier heel mooi: Mangroven waar je doorheen kunt downwinden en achter Ilha op weg naar de bewoonde wereld (Itarema) is het heel groen. Daar leven ook veel wilde koeien (waarop onze Duitser Mads steeds zegt 'Dinner!').

In Ilha do Guajiru zaten wij in pousada Lagoa Beach, gerunt door de duitser Falk en zijn mooie vriendin die altijd in string kite.

De pousada heeft nette kamers en het is een feestje om er ook te eten in het restaurant: Falk weet wel hoe hij koken moet (bijgestaan door een tweetal brazilliaanse dames).

Een week lang zijn we wezen kiten en hebben we elkaar proberen te pushen om beter te worden: Tricks zoals voor Eva een backroll en voor Ferry een cleane s-bend worden ingezet en helaas nog niet (altijd) geland.

Behalve kiten bleek dat we hier ook feestjes konden vieren. Mede mogelijk gemaakt door een gek stel Argentijnen met de gemiddelde leeftijd van 40 jaar.

Ik geloof dat het woensdag of donderdag was dat we 'chique' uit eten gingen. Falks vriendin was jarig en we vertrokken met een mannetje of 10 naar het Italiaanse restaurant in Ilha.

Een minuut of 3 later zaten we aan een lange tafel en werden de starteres besteld: Risotto of spagetti en lekkere knoflookbroodjes. Ook gingen de caprinhas en caprioskas hard evenals de biertjes. Toen ik mijn risotto op had zat ik redelijk vol... weet ik veel dat dat het voorgerecht was hihi.. Het vlees en de vis die daarna kwamen waren heel goed en een paar uur later gingen we met volle maag voor een 'absakker' (afzakker..) naar de bar naast Lagoa Beach (7 beaufort, ook en pousada). Daar haalde Mads zijn laptop en hadden we harde dance muziek waar de oudste van het stel, Pancho een gekke Argentijn, geen genoeg van kon krijgen. Het mondde uit in een koord-dans, soort van dans, en vooral bar dans van Pancho. Ik heb nog nooit zo een maffe vent gezien, in zijn mini string op de bar al strippend.. Jullie hebben de foto's misschien wel al gezien op onze blog ;) !

Na een week Ilha met de Argentijnen en Mads en Tom (uit Israel) besloten we voor het weekend naar 'party/ hippy village' Jericoacoara te gaan. Het weekend was er een festival gepland met veel Brazilliaanse acts.

Mads, Ferry, Omer (die we al in Cumbuco ontmoetten) en ik regelden een taxi naar Itarema om vanaf daar de Fretcar bus te pakken. Echt een aanrader: Een goedkope bus (1,5 uur rit naar Jijoca -een stadje nabij Jeri- kost omgerekend ongeveer 2 euro) waar je heel luxe zit met airco en veel beenruimte. Goed geregeld! Het enige nadeeltje was dat ze hier lekker rustig aan doen wat als gevolg had dat we een half uur extra moesten wachten op de bus (ergens op de hoek van een drukke straat midden in Itarema).

Na 1,5 uur kwamen we aan in Jijoca, een dorpje aan de rand van een natuurgebied dat je moet doorkruisen om in Jericoacoara te komen. Vanaf Jijoca moet je een Pick up truck nemen die je met zijn 'two wheel drive' dwars door een natuurgebied rijdt: Een gebied zonder paved roads, langs kleine lagunes, over zacht zand duinen en door krappe zandpaadjes. Constant heb je het gevoel dat je vast kan komen te staan (wat ook vaak gebeurd) en dat de auto weg glijdt aan de achterkant.. Nou ja, ik had in ieder geval constant dat gevoel. Ik vond de rit best spannend. Gelukkig was onze driver volgens mij vrij ervaren en waren we in iets minder dan 40 minuten in Jeri.

Jeri is een dorpje aan zee waar ook veel Brazilianen hun weekend doorbrengen om te chillen en feesten. In onze Pick up naar Jeri zaten nog meer mensen die afgezet werden bij een van de velen pousadas. Wij hadden geprobeerd een pousada te regelen, maar we hadden nog geen antwoord gekregen van de pousadas.. Hierdoor moesten we op het heetst van de dag door Jeri lopen, waar alleen zandweggetjes zijn, op zoek naar een pousada.

We vonden een pousada die we hadden aangeschreven. Heel goedkoop en iets buiten het centrum. Maar vanaf het moment dat we de sleutel kregen en we in de pousada zaten, hadden we het gevoel in een of andere smerige flat te zitten. We besloten onze spullen daar te laten en verder te gaan kijken. Met behulp van Tom, die al eerder gearriveerd was in Jeri, vonden we een leuke pousada midden in het centrum. Wel wat duurder, maar in ieder geval met buitenplaats met hangmatten en gezellige tafeltjes. We besloten het te doen.. Dit was niet echt iets voor mij: Terug naar de pousada, spullen pakken en zeggen in je beste portugees "Nee sorry, jouw pousada is echt heel ongezellig en stom en we vertrekken. Ik weet dat je nu eigenlijk op ons rekend maar we gaan toch" (Eigenlijk zeg je dan 'Disculpo, mes Amigos son a una otra pousada'... een beetje portugees, spaans en frans en hij begrijpt de boodschap vast).

De eerste avond in Jeri begon met het kijken van zonsondergang op de mega zand duin op het strand. Een kleine klim omhoog maar daarna is het uitzicht wel echt te gek. Na zonsondergang ginen we wat drinken en ons opfrissen om uit eten te gaan (we doen niet anders hier maar het is makkelijker en vaak goedkoper dan zelf koken). Op de weg terug van de zandduin kregen we een flyer van een meneer die op jezus probeerde te lijken (denken we). Op de flyer van het restaurant stond dat het eerste rondje caiprinha gratis was en we besloten een kijkje te gaan nemen. De menu kaart bleek veelbelovend en we namen plaats. Eerst direct aan de straat/ op de straat (alles was vol!), en later gelukkig op de binnenplaats.

Na het eten kregen we, zoals wel vaker wanneer men uit eten gaat, de rekening. Daarop stond iets met 'otres' voor 9 real (4 euro). We vroegen waarvoor dat was, en dat bleek voor de live muziek te zijn: Een oudere man die de Beatles aan het coveren was op een manier waar niemand blij van wordt. Onze duitser Mads besloot te zeggen dat hij de muziek niet leuk vond waarop de ober de 9 real weer van onze rekening af haalde.

's Avonds gingen we naar het strand waar een groot podium stond waarop een band met gekke pakken aan het spelen was. Een beetje pop rock maar best okay. Langs de 'weg' er naar toe stonden overal kleine stalletjes waar je je drank kon halen: Mix dranken en dan met name caiprinha of cuba libre (voor omgerekend iets meer dan 2 euro). Ook werden er in andere stalletjes, net als op echte festivals ;), bbq vleesjes verkocht en kleren.

Na de band kwam een DJ: een vrouw met een laptop. Soms viel de muziek stil, en liep ze weer naar haar laptop om een nieuw liedje aan te zetten. Gelukkig kwam er daarna een betere DJ, maar die was na een half uur alweer klaar en het feestje was over. Het was ook al rond 3 uur 's nachts maar we besloten de meute te volgen naar een 'nachtclub': Een restaurant waar je nu 5 real moest betalen om binnen te komen. De hele straat stond vol maar er was bijna niemand binnen dus we besloten te gaan slapen.

De volgende dag was hangover dag, en we hebben bijzonder weinig gedaan. Heel veel chillen en even er uit voor een lunch.

Op de 2e avond kwamen Tom en zijn vader (die ook in Jeri was gearriveerd) langs onze pousada om samen met ons te gaan eten. We gingen naar hetzelfde restaurant als de dag ervoor. Toms vader nodigde ons uit: Hij zou betalen. Dat was een lekker diner, maar bescheiden zoals Ferry en ik blijken te zijn, we hebben ons erg ingehouden hoor! Twee drankjes en gewoon een pizza en een kippetje. Om 24u gingen we van tafel om weer naar het strand naar het festival te gaan. Deze avond bleek wat minder geslaagd maar de band was wel okay. Nadat onze vrinden Mads en Tom een paar Noorse en Zweedse vrouwen hadden ontmoet besloten wij ze alleen met hen te laten en te gaan slapen.

Zondag, de derde dag Jeri, was ook weer best lui.. Maar Ferry en Mads hebben deze dag wel paard gereden! Een uurtje rondgereden, langs de pedra furada (een rots met een gat erin).

's avonds hebben we het rustig aan gedaan en zijn we nog even langs een hostel gegaan waar Sasha verbleef (een jongen die we ook al eerder ontmoet hadden). Daar nog een biertje gedaan en toen terug naar de pousada omdat we de volgende dag redelijk vroeg weer terug naar Itarema en vervolgens Ilha zouden. Falk had daar twee kamers voor ons vrij gehouden plus hij had gepast op onze kite spullen.

Na de weg terug (hetzelfde als de heenweg naar jeri maar dan omgekeerd ;)) kwamen we rond 1600 aan bij pousada Lagoa beach waar we een warm welkom genoten: Leuke begroetingen en voor zover dat een beetje kan een 'thuis komen'. We hebben nog even gekite en we gaan ons de komende dagen druk maken met kiten..

En met de reis naar Salvador (we gaan alweer 'bijna' vertrekken uit Brazilie -1 november).