Dag dag dag,

Voor diegene die dachten dat we opgegeten waren door een kangoeroe/slang/krokodil /… goed nieuws : we leven nog. Internetproblemen, het drukke boerderijleven en de eerste onzekere dagen in Melbourne hebben ons ervan weerhouden jullie deftig op de hoogte te houden. Excuses!

Na twee weken hard zwoegen op de boerderij, hebben we onszelf verwend met een roadtrip up north. Ditmaal hadden we geen mottige witte auto, maar een sjieke grijze mitshubishu met grote koffer (waar onze bagage net inpaste). Een gewone rijdag hield in:

-Lotte achteraan smeert bokes, maakt filmpjes en fixt hostels (als ze niet slaapt)

-Sigrid rechtsvooraan achter het stuur, al woordspelletjes spelend om niet in slaap te vallen

-Eva combineert dj-en met co-piloten en Sigrid wakker houden

Het noorden was prachtig. De eerste dag zijn we naar het bommadorp Geraldton gereden. Het was zondag én moederkesdag, zodus alles gesloten en geen kat of nee bomma op straat. Dus zijn we maar naar de Mc Donalds gegaan (waar de rest van het dorp zat). De volgende dag reden we naar Kalbarri en passeerden we een roos meer. Serieus: geen truckage. Aangekomen in Kalbarri zagen we kliffen, een volmaakte zonsondergang, Island Rock, Eagle Valley (maar geen arend te bespeuren). De volgende dag bezochten we het National Park van Kalbarri met Nature's Window als hoogtepunt. Mocht je Lotte zoeken op die foto's… ze lag aan het strand (working on her skin cancer). Hierna trokken we nog meer noorderlijk naar het dolfijnenresort Monkey Mia. We namen een vierde passagier mee, Amandine (een Franse die geen Engelskon, surprise surprise). We vroegen ons bij deze af, wat is erger? Een Franse die Engels praat of een Engelse die Frans praat? Wordt vervolgd! Helaas hebben dolfijnen vroeg honger, dus moet je vroeg opstaan om een glimp op te vangen van deze zeebeesten. De eerste shift hebben we per ongeluk gemist, we kregen er wel een pelikaan voor in de plaats. Chance dat de dolfijnen voor een tweede shift terugkwamen! Voor de rest is er eigenlijk niets te zien in Monkey Mia, dus besloten we terug te keren naar het zuiden. Onderweg belandden we nog op the World Heritage Drive waar we prachtige stranden en uitzichten hebben gespot. Ook de eerste Australische regen kregen we er gratis bij. Hoera! Op onze terugweg zagen we ook nog Pinnacles Desert: een grote woestijn vol stalagmieten, gevormd uit zand en schelpen.

Tijdens de roadtrip besloten we om twee weken langer in West Australië te blijven. We trokken nog voor enkele dagen Perth in (om er o.a. te shoppen en te bowlen) om daarna terug te keren naar ons vertrouwde boerenleven. Het slechte weer heeft ervoor gezorgd dat we hard zwoegen ditmaal tussen aanhalingstekens kunnen zetten. In plaats daarvan hebben we onze kook- en bakkunsten ontdekt en uitgebreid. Ook zelfstandig een kachel aansteken en het plafond van een badkamer schilderen, kan nu op onze CV. Het zelfstandig doden van een gigantische spin helaas nog niet (Lien we need you!). Voor de rest hadden we ook nieuwe gasten op de boerderij: een Frans koppel (helaas ook niet echt Engelstalig maar wel goed in het afsteken van ellenlange monologen) dat al ons eten opat. Er moesten drastische maatregelen worden getroffen: aan ons kostbaar brood wordt niet geraakt, dus dit moest verstopt worden. Nee, ze hebben niet zo'n goede indruk gemaakt. Ondertussen was het festivalweekend aangebroken (en was er vers brood). Ter ere van de verjaardag van Matt (de zoon van de eigenaar), werd er een festival gehouden in middeleeuwse stijl met live bands, een eetfestijn, kampvuur en natuurlijk drank. Het was een avond waarop je kon zeggen: 'waar is mijn zwaard?' zonder vreemd aangekeken te worden. Een perfecte afsluiter voor ons verblijf in het westen! Nadat we afscheid namen van iedereen, namen we het vliegtuig.

M E L B O U R N E dan. Via couchsurfen kwamen we ditmaal in een studentenhuis terecht. Dit mag je zeer letterlijk nemen. Na vier weken op the farm zijn we al wel wat gewend, maar dit was er een beetje over. Netwerkers als we zijn, regelden we ons een nieuwe couch. Ditmaal hebben we een zolderkamertje op 20min van de city. We verblijven bij een fotograaf annex verzamelaar van kunst en kitch. Back to the sixties style, zeer ongewoon voor Melbourne maar 10 000 keer beter dan onze vorige couch! Stiekem hopen we hier 3 maanden te verblijven, maar dat moet nog subtiel worden aangepakt. Helaas is subtiliteit niet één van onze specialiteiten… . Wordt ongetwijfeld vervolgd!

Nu nog een job vinden. Kort gezegd verloopt dit niet echt van een leien dakje (we zijn zelfs afgewezen voor de KFC!!!), maar we houden de moed erin! Morgen worden we concurrenten van mekaar op een eerste sollicitatiegesprek als sandwich maker/ waitress. Ja, ja we werken hier aan onze cv.

Zo zo, dat was onze update!

Hier onze Australische nummers:

Lotte: 0401/251997

Sigrid: 0432/ 541133

Eva: 0402/ 585339

Heel veel groetjes!