Hallo allemaal!
Hoe is het daar in het verre Nederland?

Bij de vorige blog gingen we onderweg naar de farmstay, waar we het echte Ozzie zouden gaan beleven!

7 maart ( op de verjaardag van Margreet & Jeannette, hoera!) zyn we uit Rockhampton vertrokken. Daar hebben we eerst nog de gratis kleine zoo bezocht wat in een botanic garden lag. Dingo's, Crocs, Koala's, Kangoeroe's, Emu's en ander gedierte was daar te vinden. Ook wat chimpansees die de limoen van een andere bezoeker wel wilde hebben. Toen hy dit uit zyn tas pakte ging de hand van deze aapachtige door het hek om te zeggen, geef maar! De jongen keek even om zich heen en gooide de limoen....helaas mis want hy rolde weer uit het verblyf. De aap kon er net niet by maar in zyn voordeel had de jongeman nog 1 by zich. Deze ging wel goed maar er waren nog meer geintereseerde soortgenoten. De limoenen waren op, de aap bedacht zich niet en kwam met een stok aanzetten om de limoen buiten het verblyf te pakken, wat een slim dier! We waren ervan onder de indruk. De aap in het andere verblyf had de kans op een limoen verkeken dus kroop hy schommelend onder een kleedje, best zielig!

Hierna hebben we de kustroute gereden wat mooie uitzichten gaf alleen jammer van de aanblik van de bruine zee. Er is ons verteld dat dit komt door de kracht van de cycloon op zee. We reden op een heuvelachtige weg en daar glibberde een slang over de weg. 'Iiieuuww ik reed over een slahang!' we hadden teveel snelheid dus of hy onder de band kwam weten we niet. Zolang hy zich maar niet ergens verstopt en straks tevoorschijn komt!
Weer de weg terug naar Rockhampton gereden waar de vrouw van de camping zei : 'go left at the roundabout with the big ball'. Niet zo moeilyk dachten we maar nadat we de straten op en neer hadden gereden geen rotonde met bal. Weer de weg vragen met hetzelfde antwoord: 'straight and go left at the roundabout with the big ball'. We volgen de weg en zien daar een rotonde...niet met BAL maar met een Koe..een bull. Handig dat australische accent :)

De weg naar de boerdery zal ongeveer 1,5u duren maar daar was de wegomleiding omdat er op de route water over de weg lag. Sommige stukken die we nu reden hadden dit ook dus reden we langzaam door het water met onze steeds krakerige auto. Het was een langere rit dan we van tevoren hadden gedacht, maar de omgeving was wederom weer erg mooi. Het deed ons een beetje denken aan de 'Tablelands' waar we gereden hebben toen we uit Cairns kwamen.
Aangekomen op de boerderij maakten we kennis met de vriendelijke opa boer en boerinnenoma (met overigens een zeer schel stemgeluid). Zij hebben ongeveer twintig jaar geleden de boerderij opgezet en runnen dit nu samen met hun dochter en wat andere werknemers. Ze hebben ongeveer 300 koeien en 24 paarden. Een aantal kippen, een hond genaamd Hobo en twee papegaaien waarvan 1 zonder veren.
We zetten onze tent op en maakten onze pasta klaar in een fantastisch georganiseerde keuken.

De volgende dag (op de verjaardag van Ellen, Hoera!) zijn we begonnen met een heerlijk ontbijtje en een ritje op een paard. Voordat deze rit daadwerkelijk plaats mocht vinden, moesten we eerst 'droog oefenen'. Op een melkbus, haha. Helemaal nog niet zo gemakkelijk die Australische manier van rijden!! Of lag het aan de chagarijnige binnen-monds-pratende man die ons uitleg gaf?! Uiteindelijk deed het paard namelijk precies wat we wilden, ook als we ' gewoon' reden.
Yvonne mocht rijden op Robbie, een oud racepaard,de hoogste van allemaal. Daar verwacht je dus heel veel van, maar Robbie had meer zin in gras eten dan in rijden. Yvonne spoorde Robbie dus een aantal keer goed aan, hotsjik!
Brenda kreeg Bob. Een lief beest die in het begin geen stap wilde verzetten. Bob kon het niet hebben dat er paarden voor hem liepen, dus maakte hij met regelmaat wat extra vaart om weer vooraan te lopen. Brenda hobbelde dan gezellig met hem mee,yihaa!
Hobo liep ook mee en dat was zo leuk om te zien! Het schijnt de enige keer te zijn dat je hem enthousiast ziet, als hy mee mag met de paarden!
De rit was heel mooi en leuk om te doen. Na twee uur rijden was het ook genoeg, want we kwamen amper het zadel uit!

Na het rijden was het tijd voor oma's lunch, om vervolgens uitleg over de crossmotors te krijgen. Heel tof om als een malle (max speed 35 km/u) door de velden heen te rijden en het rode zand achter je op te zien waaien! Best nog ingewikkeld om het ding rydend te houden maar we hebben het behaald.
Vervolgens was het tijd om koeien te melken. Er waren maar een aantal melkkoeien op de boerderij, de rest vleeskoeien. Als eerste was een Engels meisje aan de beurt om een poging te wagen melk in de kan te krijgen. Met veel getrek en rare gezichten lukte haar dit. Sneu was wel dat het meeste op de grond terecht kwam. Terwijl wij aan de beurt waren, kwam er een groep van 24 japanners met een beker om ons heen staan. Met veel 'oohs' en 'aahs' kwamen ze verse melk halen. Wy als boerinnen vulde de emmer als een malle. Deze groep bleef ook een nacht op de boerderij. Aangezien onze dag er bijna op zat, hebben we in overleg besloten nog een nacht te blijven. In eerste instantie om deze mensen op een paard te zien klimmen: ( it's so hilarious' aldus oma), in tweede instantie dat we dan niet in het donker, kangoeroetijd, hoefden te rijden.

Arme oma moest voor de hele groep aardappels schillen, dus besloten wij haar te helpen. Haar dank was groot en we kregen een gratis avond maaltijd aangeboden. Erg fijn, want de lasagne, aardappelpuree en groenten waren heerlijk!
's Avonds hebben we genoten van de verhalen van Australiërs die op de farm verbleven. Wat een mooi accent is het toch!!!

De volgende ochtend hebben we de tent opgepakt en werden we verblijd met een bijzonder huisdier in onze kofferbak van de auto. Een wandelende tak! Geen idee hoe hij daar is gekomen, maar we hebben hem even uit de auto gehaald. Hy heeft later een heel eind mee gelift by de band zagen we.
Voordat we weggingen keken we naar het schouwspel: een jappaner op een melkbus, die het paard moet voorstellen. Inderdaad, hilarisch om te zien! Nog grappiger: als ze het paard mee moeten nemen aan de teugels.... Staande naast het paard, zeggende: "koh"en vervolgens verbaasd kijken dat het paard niet luistert. Of, zo hard een sjor aan het paard geven dat het bijna in galop weg rent. Met de cap verkeerd om begonnen ze hun ritje waarby het paard de aanmoediging 'koh' nog niet begreep.
Na gedag te hebben gezegd tegen de vriendelijke familie, gingen we op weg naar Bundaberg. We dáchten de snelste route te hebben gevonden op de kaart, maar dit bleek niet zo te zijn. Een weg met loslopende koeien zonder mede passagiers, bleek onze route te zijn voor in ieder geval drie uren.
Tijdens het rijden zagen we vele drassige rivieren, vol met een chaos van bomen en gras bovenop de hekken. De naam Bundaberg kwam ons al zo bekend voor, maar we kwamen er hier achter dat dit het gebied is waar een aantal weken geleden twee grote overstromingen zijn geweest. Dit was best confronterend om te zien... Wat een chaos heeft dit water hier gebracht. Aangekomen in Bundaberg werden de gevolgen van deze vloed ons nog meer zichtbaar. Halve huizen weggevaagd en zelfs asfalt wegen compleet verwoest. Bij de rivier zagen we gekapseisde boten buiten de rivierbedding liggen en kon je aan de huizen zien hoe hoog het water had gestaan.
's Avonds waren we van plan om naar een schildpadden broedgebied te gaan, maar de campingeigenaar wist ons te vertellen dat dit gebied waarschijnlijk niet toegankelijk meer was en het gebied mogelijk verwoest was door het water.

Zondags zijn we naar de kerk gegaan. De dienst werd gehouden in een andere zaal omdat het officiële kerkgebouw veel schade heeft geleden door de vloed. Hier spraken we met verschillende mensen die de overstroming aan den lijve hebben meegemaakt. We merkten dat mensen behoefte hebben aan het vertellen van hun verhaal en een luisterend oor. Er is een project opgezet om mensen die getroffen zijn door het vele water voedselpakketten uit te delen. Tijdens de dienst werd een oproep gedaan aan de mensen of er vrijwilligers waren die dit zouden willen doen. We keken elkaar een moment aan en wisten dat we deze mensen heel graag wilden helpen. Tegelijk is daar dan ook de tijdsdruk van wanneer we in Sydney moeten zijn.... Aangezien er na de dienst koffie, taart en koekjes waren, zijn we nog even gebleven ;)
Vervolgens zijn we op weg gegaan naar Hervey bay. Vanuit hier hebben we een trip geboekt naar Fraser Island en hebben heerlijk op het strand gelegen.

De trip die we 12-03 gedaan hebben heeft ons veel moois gebracht. Met een 4WD bus zyn we het eiland over gegaan, dit was wel nodig want de wegen bestaan uit zand zoals alle wegen op het eiland. Als eerst hebben we een korte wandeling gedaan door het regenwoud. We konden niet zo ver want een boom blokkeerde het pad. Daarna hebben we lake Mc Kenzie gezien. We zaten daar onder onze handdoek want het ging even regenen. Het water was wel heel helder en met wat wit zand kon je je zilvergoed oppoetsen, het blinkt weer als diamant. Na een korte lunch zyn we over de snelweg naar wreck Moheno gegaan. De snelweg over het strand, heel tof! Snel door de branding ryden en ineens land daar naast ons een vliegtuigje! Het kan allemaal hier.
Wreck Moheno was mooi en apart om zelf te zien ipv op een ansichtkaart. Nu kunnen we weer wat afstrepen van onze to-do lyst! Omdat het vloed werd moesten we snel weer terug anders zaten we daar vast....
Het laatste punt van vandaag was Eli creek. Dit water is zo zuiver dat je het kan drinken. Een meisje nam hier gretig gebruik van en dronk wat, met een rietje zittend in het water. Via een looppad zyn we naar het begin van deze creek gegaan en lopend door het yskoude water kwamen we weer op het strand uit. We dachten niet aan eventuele beesten die we tegen konden komen dus best heldhaftig!
Op de terugweg hadden we weer wat regen wat niet zo goed is voor de wegen aangezien dit allemaal mul zand is. Dit was goed te merken op de terugweg... De chauffeur probeerde tig keer een scherpe bocht te nemen maar elke keer lukte dit net niet. Elke keer weer achteruit ryden met een kleine afgrond naast ons waar het zand naar beneden gleed. Op aanmoediging van ons kwam de bus steeds verder de bocht door maar het hielp niet. Er vormde zich een ware file achter onze bus van de andere tourbussen. Uiteindelyk zyn we de weg achteruit gereden en hebben we achter de andere bussen aan een stuk spookgereden omdat dit de enige oplossing was. Op een bepaald punt kregen we door de walkie talkie te horen dat we terug moesten want de politie van het national park kwam er aan. De beste chauffeur scheurde achteruit en maakte rechtsomkeerd de andere kant op. We werden een stukje achtervolgd, best spannend maar gelukkig hebben we de politie achter ons gelaten. Op 5 minuten na de laatste veerboot gehaald door het vast zitten in het zand. Hier zagen we een mooie zonsondergang en zaten we naast de neef van Marco Borsato, denken we. We probeerde wat liedjes te zingen maar de italiaan die sprekend op hem leek gaf geen reactie ;)

In de avond terug naar de camping (waar we de tent hadden laten staan op de lege camping omdat het te vroeg was om uit te checken) Daar kwam de camping man ons tegemoed lopen toen we wilde betalen. Hy zei iets van wie denken jullie wel niet dat jullie zyn? Hallo wy zyn Yvonne en Brenda ;) Hebben jullie eigen regels op mijn camping? De tent laten staan en jullie zijn weg?
Ja meneer van de camping we waren op een tour en gister was de receptie dicht dus konden niet betalen voor 1 dag extra en vanmorgen ook niet want u opent pas om 8.00 en wy moesten om 7.30 klaar staan. Omdat het toch helemaal leeg is op het grasveld hebben we de tent laten staan....
Meneer van de camping was woest en wilde ons verhaal niet horen. Het enige wat hy zei was: "this is my campground and my rules". Als er een andere gast kwam had hy onze tent uit de grond geript ( waag het eens!)
We hebben snel betaald en waren helemaal geiriteerd omdat de beste man absoluut niet wilde luisteren of begrip toonde. Daarby was hy ook heel geiriteerd dat we de tour niet by hem hadden geboekt. Hier zyn we volgens onszelf ook niet tot verplicht als je een foldertje meeneemt.....?
We hebben de mooie dingen van die dag maar in ons achterhoofd gehouden na dit rare moment.

Voordat we op 13 maart vertrokken uit Hervey Bay zyn we even by een garage langs gegaan met onze rammelbak. We vertrouwden het niet om nog lang verder te ryden. Het rammelende geluid werd steeds erger en ook de vering kraakt aan alle kanten. By de garage aangekomen staat een hele aardige man ons te woord en rydt met Yvonne een klein stukje zodat hy het geluid ook hoort. Er zit zeker weten iets los, zei hy direct en werpt na het ritje een blik onder de auto en de motorkap. Conclusie: er zyn wat dingen nodig aan vervanging toe. De vering klopt voor geen kant en er is iets byna doorgebroken. Serieuze problemen want hy had ons niet verder laten ryden.
Omdat hy het erg druk had konden we later op de dag de auto brengen. Zo hadden wy nog even tyd voor het zoeken van een andere camping en het bezoeken van de Australische gamma/praxis, omdat we daar al 30 keer voorby gereden waren en nieuwsgierig waren geworden :)

Dit keer vonden we een camping aan het strand. We hebben de belangrijkste spullen uit de auto gehaald en zyn terug gereden naar de garage. Zyn vrouw bracht ons terug naar de camping waar we nog even op het strand gelegen hebben. We voelden ons wel onhandig zonder auto maar het is goed dat het bekeken en gemaakt wordt.

De volgende dag zou de auto om 11/12 u klaar zyn. Nadat we om half 1 nog niks gehoord hadden hebben we even gebeld. De beste man was even een testrit aan het maken en belde ons daarna terug. De waterpomp lekte en was nodig aan vervanging toe. Uiteindelyk zaten we om 15.00 weer in onze STILLE auto. Later dan gepland, waar we van baalden, want we willen graag verder reizen.
Als we dit zelf hadden moeten betalen waren we omgerekend ongeveer 1000euro kwyt geweest, hallo!
Wat was er allemaal vervangen: waterpomp, front struts, front brake pads, 4 ball joints en 2 discs machined. Wat dit allemaal is moeten jullie google vertaler maar even vragen :) De beste man hebben we hartelyk bedankt voor deze snelle reparatie. " No worries girls have a save trip! "
Heel bly dat we weer verder konden gaan met een degelijke auto! De vrouw in Cairns hoort nog van ons wat we voelen ons opgelicht met de kraakbak die we meekregen. Dat de auto dubbel gechecked was geloven we voor geen kant wat deze problemen moeten dan opvallen....

We zyn verder gereden naar Rainbow Beach. Onderweg kwamen we door een ander plaatsje dat ook overstroomd was. Bomen, verkeersborden en hekken waren omgegooid door de kracht van het water. Niet voor te stellen hoe hoog het water gestaan heeft!
We hebben een camping opgezocht en wat eten op de barbie gedaan voor we lekker gingen slapen en onze mooie en bijzondere reis weer voort kunnen zetten!

Dikke liefs!

(De afgelopen dagen zijn we via hervey bay naar noosa gereisd. Nu (17-03) zyn we opweg naar Brisbane om daar een paar dagen door te brengen)