G'day mates!

Hoe is het daar in Nederland? Hier is het echt een verschrikkelijke winter. Tot nu toe bijna elke dag overdag rond de 20graden met een zonnetje. Het waaide deze week wel veel, wat het wel ietsjes afkoelde, maar toch. Ik kon in bikinitop en shorts de zon in woensdag. Echt heel vervelend dus .'s Ochtends en 's avonds koelt het wel heel snel af en daarin moet ik de Ozzies toch echt gelijk geven: het is dan wel echt fris.

Net als vorige week, vloog deze week voorbij. Vrijdag was de laatste dag school van term2, Elan heeft dus nu twee weken vakantie. Voor Mica gaat het normale programma wel gewoon door wat dus betekend dat hij op dinsdag en woensdag gewoon naar preschool gaat. Maar we kunnen dus nu heerlijk relaxt doen. Geen gehaast om naar school te komen en dat is natuurlijk erg lekker.Vandaag heb ik samen met de jongens heb ik er een heerlijke dag van gemaakt. Ze wilden niet naar een park maar lekker met Lego en Duplo bouwen, dus dat hebben we dan ook gedaan! Of nou ja.. Ze hebben met de Duplo een dierentuin gebouwd en daarna zijn Elan en ik begonnen aan het zoeken van de onderdeeltjes van een Lego vliegtuig en een Lego vuilniswagen. In zijn enorme verzameling Lego bleek dit een lastigere klus dan gedacht, maar goed we hebben ons zeker vermaakt! Na het eten nog even tv gekeken en toen het bedtijd was, waren ze allebei vrij snel vertrokken haha.

Maar ik denk dat jullie meer geïnteresseerd zijn in wat ik afgelopen weekend heb uitgespookt. Al zullen velen van jullie op FB al wat previews hebben gezien. Zaterdag ochtend heb ik lekker rustig aan gedaan. Beetje aangerommeld op mijn kamer, een oproepje op een au pair site gezet om wat mensen te leren kennen, geskyped met paps (die op een vrije dag vrijwillig om 5.30u naast zn bed staat) en me wat bezig gehouden met mijn blog. Ik heb een begin gemaakt met het organiseren en aantrekkelijk maken van mijn foto's zodat jullie niet door 150 foto's hoeven te speuren voor de leukste (dank je voor de tip pa )'s Middags hadden de jongens een 'March Past'. Met hun rugbyclub waren ze uitgenodigd om voor aanvang van een wedstrijd van the Waratahs een rondje om het veld te lopen samen met een hele hoop andere clubs uit Sydney. Super spannend natuurlijk allemaal!

Het was de hele dag hartstikke mooi weer geweest, maar vlak voor we weg gingen sloeg het weer (zoals ze al voorspeld hadden) totaal om. Het begon hard te waaien, met windstoten tot 40Km p/u, dit koelde het natuurlijk heel erg af. Met wat fleecedekens in een tas en de jongens goed ingepakt zijn we op pad gegaan. Toen we thuis weg reden zat ik tussen de jongens op de achterbank van de auto en Elan zuchtte heel diep. Toen ik vroeg wat er was zei hij: "you know, sometime you just have butterflies in your tummy!" SMELT!

We zijn naar het Olympic park gereden en toen we daar aankwamen heb ik natuurlijk ook mijn ogen uitgekeken. Wat is het groot!! Zo indrukwekkend! Omdat de jongens er vroeg moesten zijn hadden we tijd om even een stukje over het terrein te lopen en zijn we met zn allen naar een pub geweest. De volwassenen een biertje en de kids een cola. Wat een feest! Daarna zijn we naar het veldje gelopen en langzaam maar zeker stroomde het veld met de kids van alle clubs die mee mochten lopen. Lekkere chaos dus van rond rennende spelende kinderen hahah.

Judith en ik konden om 18u naar binnen en Rob zou met de jongens mee lopen. Erg leuk om te zien allemaal! Toen was het om 19.40u zo ver. Mijn rugby kijk debuut! Het was leuk om mee te maken, maar ik denk dat het leuker is als je het spelletje echt begrijpt. Alles wat ik zag was dat één iemand met een bal onder zn arm zo hard mogelijk probeerde te ontsnappen van de mogelijkheid om door 6zes anderen bij zn benen gegrepen te worden en dus als resultaat dat hij zou grashappen met de rest van de grote, brede, zware mannen bovenop hem. Vaak ontkwamen ze niet aan mekaar en lag er na zon tien rappe passen iemand onder op de stapel. Wel gaaf om te zien dat ze bikkelhard zijn en niet na elke rake klap die zeg krijgen als een meisje op de grond liggen te gillen om de andere partij een kaart aan te smeren. Zouden veel voetballers een groot voorbeeld aan mogen nemen

Anyhow... Het was intussen wel heel erg afgekoeld en ondanks de dekens en het grote stadion (was maar liefst 83.500 mensen kan huizen) wat de meeste wind buiten hield was het eigenlijk niet zo heel leuk meer om te blijven kijjken. Dus na 40minuten (de eerste helft) zijn wij weer richting huis gegaan om daar lekker op te warmen en het was natuurlijk ookal ruim bedtijd voor de jongens

Ik ben ook vrij snel daarna lekker naar mn kamer gegaan. Lekker in bed een filmpje gekeken en de tijd uitgezongen tot mn ouders thuis waren en konden skypen. Mama's skype debuut en ik lag al kant en klaar in pyama en zonder makeup onder de wol haha. Maar het was wel erg gezellig! Blijft toch leuk om met het verleden te praten

Na een korte nacht ben ik op zondag me klaar gaan maken om er lekker op uit te gaan. Ik had me in mijn hoofd gehaald dat ik naar Bondi Beach wilde gaan. Ik had zaterdag ochtend een oproep geplaatst of er iemand was die met mij mee wilde gaan of dat er mensen waren die eventueel in waren voor een kop koffie, maar daar was nog geen reactie op gekomen voor die dag, dus het werd weer een dagje alleen rondhobbelen. Ik wist nu dat ik het zou kunnen dus ach! Even naar de andere kant van de stad en iets gaan ontdekken; peulenschil! Ik heb echter al wel een aantal reacties gehad op mijn berichtje en ik heb al een aantal afspraken voor aankomend weekend en zelfs al voor eentje voor over vijf weken haha dus ik ben benieuwd hoe dat gaat lopen, maar ook daarover zullen jullie uitgebreid worden ingelicht

Ik mocht van Judith haar Opal card lenen, dit is vergelijkbaar met onze Ovkaart qua werking (inchecken en uitchecken noemen ze hier 'tap on, tap off') maar deze kaart heeft meer voordelen. Namelijk na 8x reizen is de rest van de week het reizen gratis, waardoor ik dus geen kosten had! Heel fijn, want dat maakte het voor mij mogelijk om rond te reizen zonder veel gedoe en veel geld kwijt te zijn. Ik kon overal er in en er uit. Trein of bus, het maakte niet uit. Heerlijk!! Ik ben om half 11 op de trein gestapt en na iets meer dan een uur stond ik met open mond te kijken naar het uitzicht over een enorm wit strand met een kraakheldere zee. Na een snelle foto ben ik door gelopen naar het zand, heb mn slippers snel uit getrokken en heb genoten van het gevoel van strandzand tussen mijn tenen! Langzaam slenterend richting de branding waar ik al snel door had waar de waarschuwingsborden "shallow water" en "high surf" op sloegen. Voor ik het wist had ik t water tot halverwege mijn kuiten staan, terwijl de eerste 3 golfjes die het strand bereikten lang niet zo ver kwamen. Lekker onvoorspelbaar water, waar een handje vol surfers dankbaar gebruik van maakte. Gelukkig was het weer niet verschrikkelijk. Het zonnetje scheen lekker, het waaide wel stevig, maar ik was op een prachtig strand, in een prachtig land; hoe zou mijn humeur dan nog verpest kunnen worden door een natte broek!? Dus ik heb mn pijpen wat verder opgerold, wat beter op het gedrag van de golven gelet en lekker door geslenterd. Aan beide kanten van het strand kan je de rotsen op om langs het water te lopen. Op die rotsen zijn allemaal kleine poeltjes met heel divers leven er in. Slakken, verschillende plantjes, krabben, hier en daar een verdwaald visje (of meer dan een) maar waar ik echt heel enthousiast over werd waren de talloze kleine zeesterretjes! Adembenemend mooi. Ik ben via de rotsen een heel eind geklommen, maar toen ik hoorde en zag dat de golven steeds wat dichter bij kwamen, was ik bang dat het tij gekeerd zou zijn en het langzaam hoog water zou worden of iets. Dus ik ben als een gek terug gesprint naar het begin punt, want ik zag het al helemaal gebeuren dat ik gegrepen zou worden door een grote golf, de zee in gesleurd zou worden en gered zou worden door een van lifeguards van Bondi, waarna jullie in Nederland mij op tv zouden kunnen uitlachen hahahah. Ik heb eerlijk gezegd GEEN idee of ze hier echt heel erg verschil merken tussen eb en vloed zoals bij ons dat zo is, maar ach. Better safe than sorry. Ik ben via de toeristische route lekker naar boven geklommen en heb van boven af nog even enorm staan genieten. Daarna ben ik terug gelopen naar de board walk, waar ik, na heel hard lachen om de ijsbaan die ze er hadden liggen (ja het was een heuze echte en dat met 16graden en een stralend zonnetje), mijn tweede foute toeristen item heb gekocht. Namelijk een Bondi pet. Het waaide zo hard, mijn haar waaide alle kanten op en werd er helemaal gek van en afgelopen week had Harley mijn zonnebril te pakken gekregen, om hem compleet te verscheuren, waardoor ik dus ook niets had om de zon uit mijn ogen te weren. Dus een pet leek mij een goede oplossing! Met een enorme plak carrot cake en een mocha coffee heb ik nog even lekker op een trap richting Bondi beach in het zonnete gezeten. Daarna ben ik door gegaan om een stuk van de coastal walk te lopen. Echt waar, dit was het zo waard! De ene plek is nog mooier dan de andere. Ik heb in ieder geval een hele hoop vogels, toeristen en prachtige plekken gezien. Langs die route kan je zien hoe de rotsen gevormd zijn door de zee. Ik kan het niet eens omschrijven, dus ik zou zeggen: neem een kijkje bij de foto's want ik upload ze zo snel mogelijk! Ook hier kan je op een hoop plekken in plaats van bovenlangs, over het normale voetpad, via de rotsen langs de zee lopen. Dat besloot ik dan ook te doen na zo'n drie uur rond slenteren, foto's maken, een hapje eten en keer op keer enorm genieten van de pracht van dit land. Ik ben vanaf Tamarama beach langs de rotsen naar McKenzies beach(wat niets meer is dan een hoop rotsen en keien is) gelopen. En vanzelfsprekend waren hier ook weer een hoop poeltjes met genoeg te zien.

Rond half vier besloot ik dat het leuk was geweest. Ik zou met de bus naar het station en met de trein naar het centrum terug gaan om daar even een hapje te eten en dan lekker richting huis te gaan. Dit plan werd snel veranderd toen ik nog even snel in Bondi een winkeltje inging en tijdens de busrit zag dat we langs de enorme Westfield (de Bijenkorf achtige winkel) kwamen. Ik ben snel uitgestapt en ben in de Westfield naar de Target gegaan. Ik ben nu al fan van die winkel haha! Ik heb een handtas, een portomonee en een paar simpele slippers gekocht voor een prikkie! Toen ik weer buiten kwam was het al wel erg donker en kon ik dus ook al vrij snel niet meer oriënteren waar ik nou precies was. Toch heb ik het vertrouwen in mezelf en in mijn richtings gevoel gehouden. Ik ben naar een bus gelopen die er aankwam en dat bleek de bus te zijn naar het station. Ik voelde me wel verschrikkelijk lui toen de bus nog geen 30 meter verderop zijn bestemming al bereikte hahaha! Maar ach, het was toch gratis so who cares.

Ik kwam net op tijd bij de trein aan, ben naar binnen geglipt en werd aangestaard door heel wat mensen. Ik dacht eerst dat het kwam omdat ik zon toeristisch petje op had, maar ik kwam er achter dat ik gewoon bij mensen was gaan zitten. Nu zal je denken; ja? Dus? Maar het leuke van de treinen in Sydney is dat je banken kunt omdraaien als het ware. Je kan gaan zitten en als je niet wilt dat er mensen tegen over je komen te zitten dan trek je de leuning van die bank naar je toe en dan is de dubbele bank die je eerst had een enkele bank geworden. Ik weet niet of mijn beschrijving heel duidelijk is, dus ik zal nog een keer proberen om er foto's van te maken haha. Maar ik weet wel dat de NS dit opzich ook wel mag invoeren! Ik vind het geniaal!

Eenmaal bij de halte Town Hall ben ik uit gestapt, maar ik had er even niet bij stil gestaan dat het hier ook donker zou zijn! Dus toen ik op George Street uit het station kwam wist ik echt even niet meer waar ik nou stond. Gelukkig duurde het niet lang om weer allerlei punten te herkennen en zo mijn weg naar Darling Harbour weer te vinden. Daar ben ik de Pyrmont Bridge over gestoken en twijfelde ik heel even om weer lekker bij Hard Rock te gaan zitten, maar met het geld in mn achterhoofd heb ik bij Grill'd een 'healty burger' besteld. Puur rundvlees, zonder hormonen, antibiotica of andere troep er door heen. Ik kan je vertellen dat ik een nieuw favoriet burger restaurant heb gevonden. Oh my goodness me... dat was "fingerlickin' good"!! Met een Corona er bij en wat crunchy fries had ik een heerlijk avondmaaltje. Daarna ben ik weer terug gelopen naar het station en ben ik lekker naar huis gegaan. Ik was helemaal op, maar had nog genoeg energie om even gezellig met Ings te skypen! Heerlijk als vanouds om alles en niks lachen en even lekker weg kletsen. Voelde bijna of ik in Arnhem naast der op de bank zat. Maar daar was iets mee ;)

Ik vind het zo leuk en fijn dat ik in zo'n korte tijd eigenlijk al zo veel meer vertrouwen in mijn eigen kunnen heb gekregen simpel en alleen door te doen en omdat ik heb geweigerd mijn leven te laten bepalen door de idiote waanideeën en rampscenario's die ik in mijn hoofd creeërde keer op keer. Ik heb geleerd dat ik juist mijn angst moet confronteren met een houding van "je krijgt mij er niet onder, ik wil dit dus ik ga dit doen". Ik heb geleerd dat het goed is om op onderzoek uit te gaan buiten je veilige wereldje, want het blijkt nu dat ik zo veel meer in mijn mars heb dan ik had gedacht of mezelf credit voor had gegeven. Ik merk dat alleen al door positief denken en proberen elke keer het zilvere randje te ontdekken de wereld nóg mooier wordt en de belevenissen nog intenser. Nou zal ik eerlijk toegeven dat mijn positief denken nog behoorlijk in de kinderschoenen staat, maar dat Anne er keer op keer op de app of sms voor mij is (zelfs nu hij zelf aan het varen is) om toch even de juiste woorden tegen me te zeggen, zodat ik toch weer positief ga denken en alle angsten aan de kant schuif om toch door te gaan.

Ik kwam nog voor ik überhaupt mijn aller eerste avontuur was aangegaan een blog tegen van een meisje die ook haar angsten onder ogen was gaan zien en ik ben toen ook echt heel erg geraakt door deze woorden die ze schreef:

"... following your dreams will be worth every ounce of fear you feel. Eventually the fear will fade, and you'll realize that you've been capable of more than you ever gave yourself credit for."

Zoals je hebt kunnen lezen: I couldn't agree more!

Ik ga nu snel mijn ogen dicht doen, morgen lekker met Elan een dagje op stap!

Veel leesplezier en tot schrijfs