G'day mates! Here we are again, en eindelijk.... Niet meer in Perth!!! De story verliep niet zo soepel als gepland: Als eerste, thnx a lot voor jullie duimen: na dinsdag de hele dag in de stad ons te hebben verveeld, verplicht snoepjes en ijsjes te hebben moeten eten en rond moeten hangen, zijn we laat in de middag terug gegaan naar de garage. De lieve monteur vertelde ons dat hij een aantal onderdelen besteld had die morgen binnenkwamen (oftewel nog een dag wachten!), dus "tot morgen"! Meneer had even niet in de gaten dat hij ons huis afnam, en dat wij dus niets meer hadden.. Na heel lief kijken mochten we de auto toch meenemen, en konden we terug naar de camping. Woensdagochtend wederom naar de garage, en opnieuw de stad in. Gelukkig duurde het deze keer maar een halve dag, en na een lunch in het park konden we al terug naar de garage. In plaats van het vooraf geschatte bedrag mochten we het dubbele betalen, en duizend dollar lichter verlieten we de garage. Omdat het nog vroeg was, meteen doorgereden naar de keuring, maar toen wij daarkwamen was deze al dicht, dus dropen we zielig af naar de camping terug. Met de informatie dat mensen al vanaf 6 uur 's ochtends in de rij staan, dus als we op tijd aan de beurt wilden zijn, moeten we er heeeeeel vroeg bijzijn.. 's Middags een beetje illegaal toch nog wat boodschappen gaan doen in een dorpje verderop, waar tot ons groot plezier Nederlandse producten werden verkocht. Weer iets blijer kwamen we de winkel uit met vlokken, hagelslag, peperkoek en gevulde koeken.. Die avond op tijd naar bed gegaan, omdat we de volgende morgen dus om kwart over 5 op mochten.. Met ons duffe hoofd stonden we donderdag om 6 uur in de rij, lekker te ontbijten. Om 8 uur waren we eindelijk aan de beurt, en na 5 seconden waren we alweer weg: de keurmeester had een benzinelek geconstateerd. We mochten geen meter meer rijden, en hebben meteen de garage gebeld. Die stuurde na 2,5 uur een takelwagen, waarmee we wederom terug naar de garage werder gebracht. Daar bleken er twee schroefjes los te zitten, dus na 1 minuut stonden we weer buiten, en een uur na vertrek waren we weer terug bij de keuring (je komt ook nooit van ons af!). Na daar weer 3,5 uur in de rij te hebben gestaan, werden we opnieuw door dezelfde kerel gekeurd, en ondanks dat ie heeeel veel twijfels had, heeft die lieve meneer ons toch maar laten slagen!! Jippie!! We zijn meteen naar binnen gegaan om de rest van de registratie rond te krijgen, en kregen een nieuw nummerbord, tot hilariteit van de baliemedewerksters en ons: de letters die erop staan zijn DIK. Wij legden aan die mevrouw uit wat dat in het Nederlands betekent, en zij wees ons op de engelse betekenis. Oftewel, we rijden rond met een dikke lul op onze auto, daar hebben we nou een week op mogen wachten.. Helemaal gelukkig dat het eindelijk is gelukt nog de verzekering geregeld, de auto startklaar om de volgende dag te vertrekken! Vrijdagochtend was het dan eindelijk zo ver: op naar de outback! Na nog wat laatste boodschapjes (een overlevingsvoorraad blikvoer en water) zijn we op weg gegaan naar het noorden. De eerste stop was de Pinnacles Desert; een prachtig landschap, zandgebied met uitstekende rotsen, moeilijk te omschrijven dus de foto's volgen (als internet het een keer toelaat, zowel internet als mobiel bereik zijn erg sporadisch hier, dus we houden jullie nog even in spanning). Hierna zijn we naar Geraldton gereden, en na wat zoeken een camping gevonden. 's Avonds ontdekte we dat onze auto een beetje een "erzitietsaanmijlosmaarikzegnietwat" geluid maakte, dus.... De volgende ochtend na wat boodschappen maar weer op zoek naar een garage, wat niet mee bleek te vallen op zaterdag. Na wat zoeken toch een garage gevonden, die het zelfs buiten openingstijd voor ons, GRATIS, fixte. Geluidloos verlieten we Geraldton, om naar Kalbarri te rijden. Na een mooie kustroute met prachtige cliffs en onze eerste skippy's bij daglicht eindigden we onze dag met een heerlijk wijntje op de paardenranch (gelukkig inmiddels zonder vliegen, overdag zitten hier ontzettend veel vliegen die van je gezicht zweet komen aflikken, erg frustreren, maar bij zonsondergang verdwijnen ze gelukkig), onze overnachtingsplek. Zondag zijn we naar de volgende camping gereden, vlakbij onze volgende bestemming. Hier zijn we naar de Hamelin Pools gegaan, een mooi water waar levende rotsen liggen. Hier hebben we een half uur mogen wachten, omdat er een tv-crew opnames aan het maken waren voor een tv-programma. We hebben gezellig met de crew gebuurt, en hierna gingen we alsnog met z'n allen kijken. Terug op de camping gerelaxed en vliegen weggejaagd, gebuurt met andere reizigers en een filmpje gekeken. Maandag op ons gemak richting Monkey Mia gereden, met een tussenstop in Denham voor nog wat blikvoer. Monkey Mia staat bekend om zijn vele dolfijnen die vanaf de kust te zien zijn en 's ochtends gevoerd worden, maar verder is dit alleen een resort, geen dorp. Na geinstalleerd te zijn, zijn we neergestreken op ons picknickkleedje aan het strand. HIer hebben we heerlijk liggen relaxen, en genoten van ons live- entertainment in de vorm van een b****ie vrouw en haar twee slaafjes (altijd leuk: mensen observeren en verhalen bedenken). Later bleken zij naast ons te staan op de camping, en ging onze soap voor onze neus door. Van zo dichtbij besloot een van ons (ik was het wederom niet) dat er wel een apetijtelijke (oftewel een lekker ding) bijzat, en we dus echt achter het verhaal moesten komen. Zo gezegd zo gedaan, want na anderhalve fles wijn in de bijbehorende kroeg was het tijd om de stoute schoenen aan te trekken. Na sluitingstijd van de kroeg het feestje voortgezet op het strand bij een kampvuur met gitaar en veel mensen. Voor de een ging het feestje iets langer door dan de ander (ik ging tenminste op tijd naar bed..), maar vroeg in de morgen was het verhaal dan toch ontrafelt... We kunnen garanderen dat de lekkere man niet bij de b****y vrouw hoorde (tot flink ongenoegen van haar..). Owja, dames, een fransman is zo gek nog niet! Voor mij na 7 uur en voor mij na 3 uur slapen waren we allebei klaarwakker, en besloten we naar het voeden van de dolfijnen te gaan kijken. Daarna hebben we de hele dag entertainment gehad van de buurtjes, met veel jaloerse blikken, korte rokjes en alle mogelijke pogingen om de mannen bij ons uit de buurt te houden. Erg vermakelijk! De hele dag ijsjes gegeten en genikst, en 's avonds onwijs gezellig en lachwekkend gekookt: eerst komt mevrouw tussen ons en de mannen instaan tijdens het koken, en als ze dan eindelijk aan tafel zit en geen aandacht krijgt, gaat ze met haar ontblote benen bovenop de tafel zitten, zodat wij meer zagen dan ons lief was (en de mannen ook, maar die waren niet zo onder de indruk), Smakelijk eten! Na nog een wijntje met wat andere gezellige mensen, wijselijk op tijd naar bed.. Vanochtend, na afscheid te hebben genomen van miss b**** en d'r vrienden, onze reis voortgezet naar het noorden. Met welgeteld 0 dorpen en 5 uur rijden, een erg boeiende ervaring. Morgen vertrekken we naar Coral Bay, een mooi kustplaatsje waar al onze nieuw gemaakte vrienden in Monkey Mia ook naartoe gaan (zowel de leuke als de rest), dus de story continues... Zodra we het kan zullen we jullie voorzien van alle prachtige foto's (tegen die tijd hopelijk ook van onderwater, want we gaan weer duiken!), See Ya!