Waar waren we gebleven....weer een hele boel beleefd en ondernomen, dus tijd voor een update!

Vang Vieng: Een grote apenkooi waar we de herinneringen nog steeds van voelen :) Tuben dus... (in een binnen binnenband van een vrachtwagen de rivier afdrijven) Klinkt in eeste instantie heel onschuldig, maar de Lao mensen hebben wat levels toegevoegd:er is een enorme hoeveelheid bars aan de oevers van de rivier waar je door locals naar binnen wordt getrokken en waar je buckets cocktails drinkt en overal lao lao (= lao lokale whiskey) krijgt. Het allermooiste zijn de talloze slingers en tokkelbanen over de rivier. Je ziet overal mensen als apen 20 meter aan een soort circustrapezes heen en weer slingeren, kleine stukjes van bar tot bar tuben, of in een modderpoel spartelen.
Je raadt het al, de eerste dag zo'n twintig meter getubed en niet verder dan de vierde bar gekomen... Ineens was het donker en waren onze tubejes weg. We moesten met kano en tuktuk naar het stadje teruggebracht worden. Toen kwam het lastigste level voor ons: de 200m lange loopbrug over de rivier naar onze bungalow. In deze toestand was een stevige railing fijn geweest, maar helaas ze maken hier alles van bamboo... Met - de overkant was al in het vizier - alle gevolgen van dien (gelukkig was de brug maar zo'n 1,5m hoog). Don't try this at home!!! :)
De tweede dag ons herpakt. Met mate geconsumeerd. Lekker geslingerd over de rivier en in het maanlicht het laatste stuk van de 3km tuben afgelegd. Toen beseften we dat het over +/- een maand weer volle maan is: Full moon party in Ko Pha Nhang!!

Laos is één grote grotto. Bij Vang Vieng twee bizarre ervaringen. De eerste grot met (alweer) een tubeje naar binnen gedreven in een smalle tunnel (redelijk claustrofobisch aan het begin, je zag de ingang nauwelijks). Grotto 2 was een lange gang, met alleen ons erin en een zaklampje. Steeds verder de tunnel in, totale duisternis en het idee dat je steeds verder van het licht/helpende handen afraakt... Alleen de naar beneden rollende schedels misten nog... It freaks you out! We hebben minstens een kilometer afgedaald in deze bizarre grot, toen raakte (vooral Daan) toch echt teveel in paniek en was het tijd om terug te keren.

Op weg naar het zuiden van Laos stopt slechts een handjevol backpackers, en nog minder durven het avontuur "the loop" aan. Maar chielendaan zouden chielendaan niet zijn om ook dit avontuur niet te schuwen ;). The loop is een route door het binnenland van Laos van zo'n 400km die je per motorbike op "eigen houtje" kan afleggen. Met als hoofddoel een 7km lange grot waar je een uur nodig hebt om doorheen te varen. De avond voor het avontuur bij het kampvuur lazen we vele ervaringen van reizigers over s***ty motorbikes, platte banden, bumpy roads, eating dust, crashes, punctures en verdwalingen. Maar toch eindigden ze altijd met "go for it, it's a great experience!!". Met een getekende kaart zijn we dan ook met twee op één motorbike op weg gegaan, en we hebben wonder boven wonder alleen maar goede ervaringen gehad!

Het is bijna onmogelijk om deze tocht samen te vatten. Maar het was een van de mooiste ervaringen tot nu toe, door het ultieme gevoel van Laos: Geweldige (afwisselende) natuur, extreem vriendelijke mensen, alle kinderen langs de weg die naar je Sa Bai Dee-en en zwaaien, handjeklappen en door het dolle heen zijn als ze een zeldzame toerist langs zien scheuren. Het gevoel te hebben de enige toerist te zijn, het door telkens vragen en kaartje laten zien de weg vinden (plaatsnamen zijn vaak in Lao en dus onleesbaar), wegen lijken soms meer motorcross banen - overal hobbels, grote kuilen, geen asfalt maar zand - waar we vier uur lang overheen hobbelden. MONKEY BUM!
Verder zijn de blikken van de locals echt goud waard. Vooral in de kleine dorpjes. Het leek af en toe echt aapjes kijken, alleen waren wíj de apen!
De grot was "amazing", een 7km lange rivier die in miljoenen jaren door een even lange rotspartij heeft gevormd en waar je met een bootje doorheen kan varen.

Na al dit harde werken waren we toe aan wat hammocks: 4000 islands is net zo mooi als het klinkt: Waar de mekong uitwaaiert en meandert langs talloze groene palm eilandjes is het echt een paradijs. Supermooie spot, bungalow aan het water en gouden zonsondergangen waar het eten en de drankjes op het balkon geserveerd werden. Fantastisch, foto's zeggen meer dan 4000 woorden...

Oké nog één anekdote dan. Aangekomen in de hoofdstad van Cambodja werd het al laat, we hadden een guesthouse in de Lonely Planet uitgezocht en alles leek koek en ei... Pas later viel het ons op dat er wel heel veel banlieu types rondliepen, gecombineerd met schaars geklede aziatische meisjes en een drugsbeleid waar nederland u tegen zou zeggen. Oké overnachten in een bordeel is bij deze afgevinkt, en NIET voor herhaling vatbaar... Wereldreis gaat dus zeker niet alléén maar over rozen ;)

Nu in Siem Reap, de haven van een wereldwonder: Ankhor Wat (en co). Een gigantisch tempelcomplex waar we drie dagen Lara Croft kunnen spelen. De eerste dag zit er net op, zie de foto's!
Voor zover de avonturen van chiel en daan, tot de volgende keer!!!

ps. Het klinkt misschien raar, maar we missen Holland toch ook wel (een beetje)

Check http://www.facebook.com/album.php?aid=36307&id=1465336601&l=56300340a9 voor alle foto's, Na 2uur tevergeefs proberen hebben we het opgegeven om alle foto's op deze blog te krijgen, AAAARRGH!!