Lieve allemaal,

Net toen we het wachten op het uitgestorven busstation van Nuweiba wilden opgeven, kwam er een bus naar Taba, de enige Egyptisch-Israelische grenspost die op dit moment open is. Egypte waren we zo uit, maar Israel kwamen we niet zomaar in! De grenspost werd bijna volledig bemand door Israelische meisjes in legerdienst. In een artikel van de Spectator dat we bij ons hadden, werden ze beschreven als 'gun-toting lolitas' en het is wel een beetje waar. Maar goed, Egbert mocht natuurlijk gewoon Israel in, maar bij mij zeiden ze: ga maar even daar staan, dan komen we over een paar minuten bij je. Drie kwartier later werd ik een kantoortje ingeroepen voor een uitgebreid interview, dat - zoals ik al verwachtte - vooral ging om mijn verblijf in Syrie. Maar goed, er moest een heel verslag over mij worden ingevuld dat vervolgens naar een of andere onderzoeksdienst moest worden gefaxt die mij dan ging checken. Alleen... het was vrijdag namiddag. Shabbat dus. En het leek erop dat er aan de andere kant van de faxlijn niet echt werd gewerkt. Onder het wachten zin we vriendjes geworden met een Australier die ook in Syrie was geweest en dus ook in het beklaagdenbankje zat. Hij zat er al ruim twee uur langer dan wij en mocht ook nog steeds niet naar binnen, dus dat bood weinig hoop voor ons... en terwijl we lijdzaam op ons bankje zaten, ging de immigratie-ambtenaren uitgebreid rookpauze houden in het Beloofde Land, en vervolgens eten... dat was enigzins frustrerend. En toen, drie en een half uur later, kreeg ik opeens mijn paspoort terug! Goedgekeurd voor Israel. Alleen Walter de Australier moest op het bankje blijven zitten. Ik denk eigenlijk dat de Mossad gewoon Shabbat aan het vieren was en dat ik het voordeel van de twijfel kreeg. Hij niet - hij is een man, in zijn eentje, en eh... heeft een PhD in scheikunde. Arme man. Enigzins bezwaard namen we afscheid.

We besloten heel enthousiast van Taba naar Eilat te lopen, aangezien er toch geen bussen zouden zijn op shabbat. Dat bleek mee te vallen - er stopte uiteindelijk een soort strandbus, en de chauffeur nam ons gratis mee. Dat was even iets anders dan Egypte, waar alle bussen op geheime plekken stoppen zodat de toeristen taxi's moeten nemen ;-) Vervolgens werden we in Eilat van de straat geplukt door twee oude mannetjes, Mike en Urion, die een kamertje hadden dat ze aan ons wilden slijten. Altijd leuker om bij mensen thuis te slapen! In een andere kamer op dezelfde verdieping sliepen drie Tjechische soldaten (?!?), ze hadden het geld duidelijk nodig. Het was prachtig - hoewel twee oude mannetjes samen niet zo goed kunnen schoonmaken, was er een douche waar normaal water uit kwam, en een wasmachine!!! Dat klinkt niet zo heel speciaal, maar geloof me dat het na vier dagen woestijn zonder douche echt best prettig was! Vervolgens zijn we lekker aan de zwier gegaan in het hedonistische Eilat, waar 's avonds collectief met cocktails aan het strand wordt gelounged. Het was wel een beetje een schizofreen gevoel - je kijkt uit over Jordanie en Egypte, terwijl achter je iedereen in mini-jurkjes alcohol zit te drinken.

De volgende dag zijn we de hele Negev woestijn doorgereisd naar Tel Aviv. Daar zijn we te voet doorgelopen naar Jaffa (met uitgebreid zicht op het hippe strandleven, maar dit keer van de Mediterranee!). Jaffa is meer islamtisch en christelijk dan joods, dus dat is ook de shabbat-hangout van de Tel Avivis. Jaffa was ooit een van de grootste havens van de Mediterrane wereld. De fundamenten van de stad zijn 4000 jaar oud, en in 1486 voor Christus is koning Solomon hem blijkbaar kwijtgeraakt aan de Egyptenaren. De opgravingen volgen prachtig hoe de stad van hand tot hand ging: achtereenvolgens zie je een poort vol hieroglyfen, en dan steeds nieuwere lagen tot en met de Arabische invallen in de 8ste eeuw; de kruisvaarders; de Ottomanen, de Britten... maar nu is het vooral een fortstadje met kleine kronkelstraatjes, een boel kerkjes en moskeetjes, een vissershaventje en veel flanerende mensen. We zijn even op bezoek geweest bij de 'Fransiscan Custody of the Holy Land' in het Petrus klooster (Petrus heeft volgens Jaffa ook nog in Jaffa gelogeerd nadat hij Tabitha tot leven had gewekt, dat soort verhalen zijn hier niet te ontwijken!), en we hebben de lokale shakshuka geprobeerd; een soort pannetje met een brij van tomaat, aubergine, ei en nog wat ondefinieerbare ingredienten.

Vanmiddag gaan we naar Jerusalem!