Hallo, lieve Blog lezers van me.

Ja, het is een tijdje geleden dat ik voor het laatst een blog heb gemaakt, maar ik had al gezegd dat ik waarschijnlijk niet zo'n trouwe blogger zou zijn.

Mja,,hier is ie dan. M'n nieuwe Blog. Na mijn bezoekje aan Auckland ben ik begonnen met de Kiwi experience tour. Kort uitgelegd, dit is een bustour die je zelf samen kunt stellen. Alleen het noordereiland, alleen het zuidereiland. Of allbei, en je kunt er ophoppen en af hoppen wanneer je wilt. Hele fijne manier van reizen dus. In de bus gaan er trouwens ook allerlei papieren rond, waarmee je je kunt opgeven voor mooie meal deals, activiteiten, en ook voor een slaapplek. Je kunt dus wel nagaan dat je hierdoor erg lui wordt wat betreft het uitzoeken van dingen. Maar het is wel een fijne manier van reizen, en je ontmoet hiermee ook veel mensen.

Nou, de bus ging al om half 8 weg. (veeel te vroeg!)Dus daar ga je dan dan, met je Backpack op je rug, rugzak op je buik, schoudertas, en een tas met eten. Een michellin mannetje heeft het dus makkelijk in vergelijking met mij.

De busreis duurde een paar uur, en we gingen zo vroeg weg zodat we in de middag nog van alles konden doen. Toen ik in de bus zat, kwam ik naast Jamie te zitten. Dat werd al snel een vriend van me.

Op een gegeven moment gingen er papieren rond met de die je kon gaan doen die dag. En de dag erna. 1 van die activiteiten was een skydive. 16000 feet, de hoogste in NZ. (althans dat werd me verteld, later kwam ik erachter dat er in franz Joseph 1 van 18.000 feet was, maar we veel duurder) Fen ik zaten allebei al te twijfelen om de skydive te gaan doen. Want tja, het was hier goedkoop en het is zo'n toffe ervaring.

Uiteindelijk kam de lijst bij mij, en heb ik m'n naam er maar opgezet. Toen we aankwamen op onze bestemming. Hadden we een half uur de tijd om om te kleden en werden we al met een ander busje opgehaald.

Toen begon het wachten, we dachten dat we snel aan de beurt zouden zijn, maar moesten nog best lang wachten. Daar hebben we een aantal mensen zien landen vanuit de lucht. En eindelijk mocht ik dan. Ik kreeg een groot pak aan, en een tuigje om. Een mutsje, en een lelijke plastic bril.

Het vliegtuig kwam eraan, en toen mocht ik samen met de man aan wie ik vast kwam te zitten en Monica en Jamie en hun mannetjes in het vliegtuig zitten.

Daar was een groot luik, waar we uit konden springen, en toen we net in de lucht waren ging dat luik pas dicht. Eenmaal was het uitzicht prachtig. Er waren bergen, en de zee met allemaal kleine eilandjes. Op een gegeven moment kwam er in 1 keer een zuurstof masker voor m'n gezicht omdat we zo hoog waren. Nadat het masker af was, moest ik bij m'n mannetje op schoot zitten en werd ik helemaal vast gemaakt aan hem.

Toen waren we op de goede hoogte...16.000 feet. Eerst ging Jamie, toen Monica, en toen was ik aan de beurt. Dat ging ongelofelijk snel.

Je gaat op de rand van het vliegtuig zitten, doet je voeten aan de onderkant van het vliegtuig. Het mannetje telt tot 3, en daar ga je dan.

60 seconden lang val je, er worden salto's gemaakt en andere rare dingen. Het is zo'n raar en fijn gevoel om zo lang te vallen.

Toen de parachutte werd geopend werd ik daardoor weer helemaal omhoog getrokken. En toen mocht ik hem zelf sturen. Supervet.

Of gewoon lekker rustig. Uiteindelijk kwamen we weer dichter bij de grond en nam het mannetje het weer over, we gingen landen. Het was hellaas weer over. Maar het was wel een prachtige ervaring. Iets wat ik echt iedereen kan aanraden.

So I believe I can Fly!