Na miejscu w kafejce odkrywamy, ze wszyscy gospodarze z Sao Paulo nas olali, jednoczesnie wylewnie zapewniajac, jak bardzo ubolewaja, ze nas nie poznaja i ze kazdy dzien bylby dobry, byle nie ten. Olal nas tez chlopak ktory kilka godzin wczesniej nas serdecznie zapraszal., ale postanowil pilnie jechac na plaze. Zostaly nam dwie osoby, ktore, moze, ale, wiec zamiast się zastanawiac, spedzilismy noc na pracy tworczej w calonocnej kafejce. Kupilismy na nastepna...

Zacheceni udana wizyta w Chapada Diamantina ruszamy na podboj nastepnego parku narodowego. Ricardo ma nas podwiezc na dworzec (jak juz wiecie, 20 km od domu, wiec jestesmy mu bardzo wdzieczni). Niestety poprzedniego wieczora zabral nas do libanskiej knajpy, najstarszej w miescie, ktora koniecznie chcial nam pokazac, wiec po paru glebszych mocno nam się spalo, a Ricardo najmocniej :-)W efekcie o dwie minuty spozniamy się na autobus do Alto Paraíso. Wrrr...

Autobus do Brasilii oczywiscie przyjechal z opoznieniem. Byl dosc wygodny, ale przydzielono nam miejsca nie obok siebie. Kierowca pozwolil nam się zamienic, ale potem wsiadl gosc, ktorego miejsce zajalem i nie chcial isc na to, ktore bylo poczatkowo mnie przydzielone, bo tam siedzial jakis gadatliwy pijaczek. Koniec koncow usiadl gdzie indziej, bo bylo jeszcze jedno wolne miejsce, ale atmosfera byla nerwowa. W dodatku posadzili nas kolo kibla. Caly czas otwi...

Ostatni dzien w Salvadorze uplynal pod znakiem zwiedzania Dique de Tororó, sztucznego jeziora na ktorym umieszczono rzezbione w drewnie postacie Orixas, bogow kultu Candomblé. Poniewaz na sama “msze” candomblé isc nie chcielismy (troche to bez sensu taka niby-religijna ceremonia pelna tajemniczosci i mistyki, a wkolo tabuny turystow; autentycznosc jest tu rowna walce wrestlingowej na eurosporcie), obejrzelismy chociaz Orixas. Przeszlismy się w...

1,5h na okropnych fotelach i Salvador zamajaczyl za oknem. Na miejscu oczywiscie okropny zar i internet za 25 zl/h (tak tak!, ceny lotniskowe!). Jakims cudem udalo nam się znalezc dobry autobus i juz po 1,5h stalismy w drzwiach naszej gospodyni, Katemari! Nasza serdeczna gospodyni udzielila nam ogolnych wskazowek , pokazala nasz kawalek podlogi (materacyk!) i ruszylismy cos zjesc. Upal mocno dawal się we znaki, humoru nie poprawilo tez podsluchanie rozm...