Na Australië en Singapore kunnen we nu ook een deel van Indonesië aan ons rijtje van bezochte landen op deze trip toevoegen: Bali, een exotisch eiland met een behoorlijk andere manier van leven dan de 'Ozzie way of life' waar wij inmiddels gewend aan waren geraakt. Desalniettemin is het zeker een goede eerste kennismaking met dit deel van de wereld voor ons als Azië leken. Ondanks dat Singapore ook in Azië ligt, had dat toch teveel weg van een westerse stad om het echte Aziatische sfeertje te proeven.

Ons eerste Balinese honk was de Warji Home Stay in één van de vele smalle straatjes van Ubud. Op het vliegveld pikten we taxichauffeur Nick met gemak tussen de kluwen collega-chauffeurs uit door het bordje met "Miss Annemarie & Paula". Na een half uur durend ritje slalommen door het hectische verkeer van Bali, stonden we binnen no time in onze met riet behangen kamer. Het kingsize bed was met zijn 2.40 bij 2 meter net een klein uitgevallen studentenkamer! Met de plafondventilator erbij konden we het daar wel 7 nachten uithouden. En met een bananenpannenkoek en schaaltje vers fruit als ontbijt op ons privé terrasje, was het er helemaal prima vertoeven.

Als je een week de tijd hebt in een betrekkelijk klein plaatsje als Ubud, moet je je tempo enigszins laten zakken. Ondanks dat dat soms lastig voor ons was, hebben we in vergelijking met ons gemiddelde Australische dagprogramma vrij weinig gedaan, maar wel alles gezien. Vaak regende het 's middags vanaf een uur of twee en kwam het enige uren met bakken naar beneden. Dan dronken wij in een leuk cafeetje een vers fruitsapje, sprinten van winkeltje naar winkeltje om zo droog mogelijk te blijven, of we verschansten ons op ons enorme bed onder de ventilator met een goed boek. De eerste dag wisten we niet dat het ongeveer elke dag zo hard regent en liepen dan ook als verzopen katten door het dorp. Elke winkel heeft geweten dat we naar binnen kwamen, want we lieten er een duidelijk spoor van water achter met onze soppende schoenen! Het bekende Monkey Forest van Ubud hebben we uiteraard ook met een bezoekje vereerd. In dit stukje regenwoud leven 300 langstaart makaken die volgens ons erg fotogeniek zijn, dus escaleerde het weer eens met het aantal genomen foto's. Soms zijn die wezentjes net kleine mensjes! Dit keer beschermden de regenhoezen van onze rugzakken ons tegen grijpgrage apenklauwtjes, want voordat je het wist hing er eentje aan je broekspijp of een ander ledemaat. Een onmisbaar portie cultuur snuiven, deden we op een avond in de vorm van het bijwonen van een zogenaamde 'Kecak Fire and Trance Dance'. Als we van tevoren het foldertje gelezen hadden, hadden we het verhaal in de voorstelling vast beter kunnen volgen, maar ondanks dat boeide het gezang en gedans van begin tot eind. Het hoogtepunt was toch wel de man die aan het einde van de show op blote voeten door hoog oplaaiend vuur liep! Ouch!

Nederlanders als wij zijn, hebben we één van onze dagen vanuit Ubud een fietstoer gedaan met de organisatie Bali Eco. 's Ochtends werden we met een minibusje naar een restaurant met uitzicht op Lake Batur en de gelijknamige vulkaan gereden, waar we een goede bodem konden leggen voor de rest van de dag. Vervolgens bezochten we, onderweg naar het startpunt van de fietstocht, een 'agricultural coffee, tea and tobaco plantation'. Een goede aanvulling op ons eigen bezoek aan een koffieplantage in Australië én we mochten hier gratis proeven: Bali Coffee (met een enorme laag drap erin, waardoor je maag flink geschuurd wordt als je daar zoals wij niet op voorbereid bent...), Hot Cocoa, Ginseng Coffee (een soort Red Bull onder de koffie), Ginger Tea en Lemon Grass Tea. En toen was het tijd om onze fietshelmpjes vast te maken en stalen mountainbike rossen te bestijgen. Onder begeleiding van de 21-jarige gids Katut, die wonderbaarlijk goed Engels sprak en zelfs een aantal woorden en zinnen Nederlands, crosten we over het platteland van Bali. Onderweg passeerden we naast de beroemde rijstvelden diverse dorpjes, waar de kinderen massaal "welcome in Bali" en "hallooo" schreeuwden. Ook het geven van een high five vanaf de fiets vonden ze helemaal te gek! We maakten onder andere een stop bij een 'family compount', waar we zelfs letterlijk een kijkje in de krakkemikkige keuken mochten nemen. Wat een ontzettend ander leven lijden die mensen toch! Ook maakten we ons onderweg even nuttig door een aantal vrouwen te helpen bij het oogsten van rijst en bezochten we een houtsnijwerkatelier. Na 25 kilometer uitsluitend bergafwaarts te hebben afgelegd en ontelbaar veel gaten in de weg en driftig inhalende scooters later, eindigde de toer met een smakelijke late lunch. Op de terugweg maakten we weer eens kennis met de befaamde Balinese buien, compleet met overstroomde goten en ondergelopen wegen, maar gelukkig zaten we nu droog in een auto in plaats van overgeleverd aan de elementen op de fiets!

Een beetje fietsen was ons nog geen actie genoeg, dus gingen we de volgende dag raften! Samen met een instructeur en twee anderen hebben we 2 uur lang vol overgave in een 'opblaasbootje' in een klasse 2 à 3 snelstromende rivier gedobberd. Soms moesten we bukken om onder een gevaarlijk laag bamboe bruggetje door te kunnen, soms knalden we met enige opgebouwde snelheid tegen de rotswand en soms gingen we achterwaarts door een kolkende watermassa, maar we hebben ons vooral goed vermaakt. Aan het einde van de rit hebben we ons met raft en al van een 4 meter hoge waterval geworpen, waardoor we zo ongeveer gesandwiched werden in ons opblaasvlot. Een gepaste afsluiting van zo'n woest en wild dagje op het water!

Ons tweede Balinese honk in het toeristische kustplaatsje Kuta, bereikten we opnieuw in de stromende regen met een verroeste oude lekkende bus. Tsja, je bent een backpacker die op z'n budget let of niet, maar een taxi was achteraf iets comfortabeler geweest... We installeerden ons in het supermoderne en budgetvriendelijke Tune Hotel op loopafstand van de winkels en het strand. Het is dat het nu laagseizoen is, anders was je vast over de dronken Australiërs en ander gespuis gestruikeld. Nu loopt hier alsnog vrij veel Australisch publiek rond, maar dan meer van het type volgevreten families of oudere stellen die van het ene ijskoude Bintang biertje naar de andere waggelen. Na Ubud en onze Australië ervaring valt Kuta ons een beetje tegen. We hebben ons vermaakt met op het strand hangen, alle surfshops afstruinen, opdringerige verkopers afschudden en tussendoor wat maagvulling zoeken. Op het strand zweet je je kapot, want de zon lijkt hier wel nóg feller dan in Australië, en je ligt zo'n beetje tussen de afvalhoopjes en offertjes. Dan heb je ook hier last van zeurende verkopers die je van alles proberen aan te smeren van een ijsje tot een massage en alles daar tussenin. Echt rustig op het strand liggen is er hier dus niet bij! Op de dag dat we precies 6 maanden van huis waren, hebben we een toertje gedaan langs verschillende tempels en andere bezienswaardigheden in het binnenland. Samen met een ouder stel en een lokale gids zijn we onder andere langs de Tanah Lot Temple, Ulun Danu Temple bij Lake Beratan e nde Taman Ayun Temple gecruised. Toen we tussen de immens groene rijstvelden reden, wisten we weer waarom Bali bekend staat als een prachtig eiland!

Morgen vliegen we om 06:55 uur richting Singapore, waar we om 09:30 uur aankomen. We zullen ons een hele dag moeten vermaken op en rondom het Changi Airport, aangezien we pas om 23:05 opstijgen voor onze vlucht naar Londen. Als de aswolk geen roet in de vliegtuigmotor gooit, landen we uiteindelijk op woensdag 28 april om 09:20 uur op Schiphol.

Schroom niet om een laatste berichtje in het gastenboek achter te laten, dan hebben Paula en ik alvast één nuttige activiteit om te doen op ons dagje Singaporees vliegveld hangen!

http://picasaweb.google.com/annemarie.stap