Dag 56, 57, 58 - vlucht naar Tokyo, dan Osaka, Kyoto (deel I)

Konnichiwa! Deze blog gaat over Alice in Wonderland. We zijn in Japan aangekomen en het is hier anders, heel anders. En daar bovenop komt dat het Japans schrift voor ons even leesbaar is als voor Olivia. Maar we zijn er van aan het genieten en hebben Sam om ons een beetje door de eerste dagen te begeleiden :-)

Eerst even kort terug naar de nachtvlucht van Sydney naar Tokyo. Die verliep vlotjes (we hadden 4 zetels voor ons 3) behalve dat we bij gebrek aan een flesje melk, Olivia een brikje appelsap gegeven hadden. De daarop volgende "sugar rush" duurde tot 2 uur s nachts. Wij probeerden te slapen. Olivia probeerde te spelen. Met niet al te veel slaap in het lichaam zijn we vervolgens het avontuur begonnen. Bij de file voor de douane viel al onmiddellijk op dat de Japanners een ander werk-ethos hebben dan de Belgen en al zeker dan de Australiers. Toen bleek dat de files te lang werden, spurtte de chef van de douane-beambten naar enkele onderdanen die niet druk bezig waren, gaf enkele instructies en die spurtten dan op hun beurt om nieuwe loketten te openen. "spurten" mag je letterlijk nemen want de chef stond enkele seconden later terug op zijn plaats het zweet van zijn voorhoofd te vegen! Zalige service.

Vervolgens de Japan RailPass gaan afhalen die ons gedurende 3 weken "gratis" (kost wel veel geld om hem te kopen) alle treinen van Japan Rail laat gebruiken, incl de fameuze Bullet Train. En zo een Bullet Train moesten we nemen naar Osaka. De Bullet Trains (Shinkansen) gaan tot 570 km/u! Een zeer snelle en veilige manier om door het land te reizen dus. De juiste trein vinden was niet evident (zie foto van info bord) maar is ons wel vlotjes gelukt. De mensen zijn dan ook super behulpzaam, ondanks hun gebrekkige engels. En dat is alvast één van de dingen waar we in Belgie van kunnen leren: de behulpzaamheid, beleefdheid en zelfs echte onderdanigheid van de mensen. Zo vroegen we gisteren aan een politieman in de metro waar de Citibank was, hij wist het zelf niet. Na veel verontschuldigingen, haalde hij zijn iphone boven en googlede waar de dichtstbijzijnde is. Die heeft hij vervolgens opgebeld om te vragen waar ze zijn en ons dan uitgelegd. De politie, uw vriend.

Die eerste dag is opgegaan aan reizen, ons installeren in het apartement en naar de supermarkt gaan. Opnieuw een Alice in Wonderland gevoel. Bijna niets is herkenbaar en alles staat uiteraard enkel in het Japans geschreven. De melk hebben we gekozen door het brik te pakken met een koe erop getekend. Bak-olie hebben we moeten vragen aan een andere shopper die dan haar Engels sprekende vriendin heeft ingeschakeld. Zeer spannend en eigenlijk is dit het echte "reiziger"-gevoel.

Eergisteren zijn we dan een eerste keer op stap geweest met Sam en zijn familie. Heel leuk om nog eens met andere mensen rond te hangen en super om Sam te hebben die overal uitleg bij geeft. We zijn naar Kyoto geweest om er een tempel met prachtige tuin te bezoeken en door een bamboe-bos te wandelen. Bamboe is een grassoort dat ongelooflijk snel groeit en heel stevig is. De Japanners hadden vroeger dan ook een "doodstraf" waarbij iemand horizontaal op enkele centimeter boven de grond werd vastgebonden met eronder een bamboescheut die uit de grond steekt met gescherpte punt. Deze bamboe groeide vervolgens dwars door de ter dood veroordeelde... Creatievelingen, die Japanners. Verder nog een "apen-park" bezocht waar dus wilde apen rondlopen. Niet de moeite behalve dat je er een prachtig zicht over heel Kyoto had.

S avonds zijn we Japans gaan eten en hebben we ontdekt dat Hanne eigenlijk geen fan is van al die speciale dingen. Ze eten hier alles van een beest: kippevel, kippelever, kippekraakbeen, kippemaag... Het ene is al wat beter te eten dan het andere (vel en kraakbeen zijn niet te vreten), maar voor Hanne gaat dit er allemaal over. Ze heeft dan ook aan Sam gevraagd om op een papiertje "geen ingewanden voor mij" te schrijven zodat we die nooit per ongeluk kunnen bestellen :-) Na het eten zijn Sam's broer Piet en zijn vriendin vertrokken en hebben Olivia meegenomen. Olivia is tegenwoordig heel erg op haar gemak met vreemden: braaf gegeten, melk gedronken en gaan slapen met haar nieuwe vriendjes. Dit gaf ons de kans om kinderloos één van de befaamde Osaka uitgaansbuurten te beleven. Gigantische "arcades" met allemaal cafes, karaoke-bars, restaurants, "men's bars" etc. We hebben er de nacht van ons leven gehad of toch een goed uur in een Japanse karaoke-kamer. Ook hier zullen de fotos volgen :-)

Gisteren hebben we een verplichte rustdag genomen omdat we door omstandigheden een kostuum moesten gaan kopen zodat ik toonbaar ben op de trouw zondag. Gelukkig zijn er hier betaalbare kostuums (vanaf 200euro), en zo hebben we ineens een aandenken.

S avonds zijn we super goedkoop maar gezellig gaan eten met enkele vrienden van Sam: Japanse tapa's (de aftrap gebeurde met rauwe inktvis) en pintjes voor 15 euro pp. Tijdens het eten hoorden we opeens iemand Hanne's naam roepen. Christophe en Sylvie, vrienden van Hanne, zijn ook op reis in Japan en zaten toevallig net nu in net deze stad in net dit restaurant, de wereld is weer klein! Daarna nog een pint gaan drinken in een cafe en dat kostte dan weer 12 euro voor 1 pint. Je moet de juiste plaatsen dus kennen. Komende uit Australie, vinden we Japan best betaalbaar. De prijzen zijn hier te vergelijken met Belgische prijzen.

Nog één "rare Japanners" moment meegemaakt in de uitgaansbuurt. Er bestaan "salons" waar je je hoofd op de schoot van een vrouw legt waarna die uw oren uitkuist!

Vandaag hebben we Nara bezocht en morgen nog een dagje Osaka als voorbereiding op de traditionele Japanse trouw zondag. Meer daarover in de volgende blog!

Mata Neeeeeeee!