vroeg op en otbeten in het hotel. Josien een continentl breakfast en ik weer nasi met kip en lekkere saus.
Waaju stond om acht uur klaar met dec toyota en we gingen naar de Tangkuban Perahu. het was weer een mooie rit zonder veel trapic. Bij de toegang naar de vulcaan werd entree geheven, lokalen mochten er voor 25.000 Rp in (1.60) en de toeristen mochten 200.000 Rp. per persoon betalen. Dat had ik in INdia ook gezien. Geen probleem, goed vooe de lokale economie zullen we maar zegen.
boven aangekomen was het nog niet dr8k. je kon mooi de krraterr in kijken, maar mocht er niett iin Verdeop was hett kanntor waar enkele posters hingen met voorlichting en plaatjes. We wilden graag in de krater zelf **** en dat kon aan de andere kant. nadatt we de opdringerige guides van onscaf hebben kunnen houden liepen we doorr naar beneden waar je in heet water een eitje kon koken en nog wat mee kon maken van de hitte van het binnenste der aarde. na zo'n 100 meter naar beneden geslingerd te hebben, was er weer een soort pootwachers huisje. Daar werd 300.000 entree gevraagd. ik zei dat we al hadden betaald, maar w moesten nog eens betalen. Dan vo0el je je bekocht, wt de prijs ook is. Ik zei dat ik 20.000 Rp. wilde betslen en geen Rupia meer. Maar hier viel niet te tawarren, althans niet zo veel. We draaiden ons om en er werd geroepen dat we voor deze keer voor 250.000 mochten doorlopen. Dat hebbenwe niet gedaan, zeker omdat ik me kon herinnerendat we 8 jaar geleden gewoon met de auto stopten aan de rand van een andere vukaan waarschijnlijk, en daar met de chauf zelf naar beneden liepen en zwavewl afbikte vlak bij het loeihete wter. voor een eventuele volgeende keer, deze tourist trap vermijden.
terug naar waaju en op naar de strawberry hills. so we thought, Waaju reed naar een theefabrie!
daar betaalden we iets van 7.000 entree samen en werden we door een goedlachse Nedelands sprekende Javaan ontvangen. Hij leidde ons naar onze gids die ons ging uitleggen hoe de thee werd gemaakt. De fabriek stond er al sinds 1837! Inmiddels draade de modernere machienes van de jaren 60/70 denk ik oop volle toeren. Het was een Nederlands procede en ook Nederlandse machines. Pas geleden was er ook een Indonesische sorteer machine aangeschaft en gein stalleerd. Maar die stond stil. Het kon niet de kwaliteit leveren vande nederlandse machines, ei de gids met gemengde gevoelens.
We hebben genoten van de ronleiding warna we de gids een fooi gaven als aanvulling op zijn pensioen voor deze week.
Aan het eind wss de charmnte Nederlands sprekende man er weer om ons op een mooi terras, uitkijkend over de thee pllantages, een kopje thee aan te bieden, met een lekker zoet cakekoekje. We hebben daar heeliijk gezeten met z'n tweeen.
Op naar Waaju om naar de Hotspings te gaan en te lunchen. Onderweg kwamen we eeen bord tegen met sate kadal en sate kelinci tegen. Waaju zei dat dat sate krolkodil en sate konijn ws. even waren we op het verkeerde been gezet. Het was natuurlik hagedis en konijn.

We kwamen aan op een mooi resort, veel groen en vakantiehuisjes. Daar stond een buffetlunch op ons te wchten.
selectief scheepte Josien om het vlees hen haar bordjevol en met een kopje thee hebben we daar op een grote patio gegeten toen de hemel openbrak n er bakken water naar beneden kwamen. Gelijk is er dan te veel herrie om nog fatsoenlijk te praten. Er waren nog drie andere Nederlandse groepjes die dit voor ht eeert meemaakten.
We hbben ons omgekleed en zijn anderhalf uur wezen badderen in het hete sulferrijke water. Heerlijk.
om twee uur terug naa Waaju en op naar de strawberry fids en de anklung voorstelling.
we kwamen aan bij een Aardbeien kweker met een veldje van 30 bij 30 meter met aardbeiplantjes erin. De parkeerplaats was groter dan de kweektuin. Dat was anders dan we hadden voorgesteld, zeker na de moooie theeplantges. Waaju maakte rechtsomkeert en we gingen weer richting Bandung voor de anklung voorstelling. Hij begreep ook wel dat we daar niets aan zouden vinden. Veemd eigeenlijk dat het op het menu stond van de trip en de thee fabriek niet.
Het was inmiddels weer gaan regenen en het verkeer liepp vast. We zouden de anklung van drie uur niet gaan halen. We stelde voor aan aaju om ons af te zettn bij het Savoy hotel een hotel met nog koloniale kenmerken, waa wij acht jaar geleden volgens mij ook zijn geweest.
Op weg door de stad zie je mooie tafrelen in het vekeer en langs de weg. Jee komt soms ogen te kort. Heele fmiliee op de brommer, niet ieder op zijn eiigen brommer, maar vader voorop met een kind op de tank en daar acher, vaak staand, weer een kind die door de moeder werd ingeklemd die zelf achteer vader zat. Of een brommer met een zelf gemaakte bagagedrager van anderhalve meter hoog en een meter breed, met daarin spullen varierend van krupuk tot levende eenden.
Opeens sloeg Waaju af en waren we aangekomen bij de anklung. Om half vijf zou er weer een voorstelling zijn. Bng voor nog een tourist trapen ik die bang was dat het alleen het geklung op de gongen zou zijn, zijn we inderdaad naar het Savoy hotel gegaan.
Waaju wilde daar nog op ons wachten, maar we namen afscheid na hem uitvoerig bedankt tee heebbn en 200.000 Rp. hadden gegeven voor zijn gezin.
We zijn het hotel ingelopen en hebben rondgekeken in de mooie ruimte voor het restaurant, waar de koloniale kenmerken en balkons van de kamers op uit keken. Na ons even opgefrist te hebben in de schone kamers kechil, liepen we naar de reeceptie om te veragen waar er winkeltjes waren waar we heen konden. De straat uit richting dee mosc en dan linksaf. Daar was de winkelstraat. Berry cheap! We kregen een mooie Savoy pajong mee lsof we gasten waren van het hotel en we gingeen op stap.
saman onder de pajong liepen we, na wat lekkers gekocht te hebben in een klein supermarktje over de stoep naar de mosk en daar linksaf. in de winkelstraat aangekomen onderzochten we een warenhuis met in de kelder een parkeerplaats met iets wat graag een foodcourt geweest was. Met de roltrap naar boven kwamen we ui op de bovenste verdieping met zowaar een foodcourt. Niet als in Singapore met allerlei stalletjes aan de zijkant, maar met kleine keukentjes in het midden en een centralle kassa. ze maakten ook westerse en vegetarische gerechten. we werden allervriendelijkst geholpen en gingen zitten bij het raam. onder het genot van hard rock herrie door de speakers kwam een moeder met haar 4 jaarig dochtertje naar ons toe. HaAR dochter wilde zo graag met ons op de foto, of dat mocht. Natuurlijk mocht dat, en zo waren en bleven wij een bezienswaardigheid.
Verderop in de winkelstraat hebbe n we t-shirts gekocht voor de kinderen en horloges voor ze en onszelf.
Terug liepen we langs de mosk en zijn daar toen met de schoenen uit over het met kunstgras bedekte plein gelopen. Het gras was nog nat. Op het plein speelden kinderen bij het licht van de straat en reklameborden een potje voetbal, liepen groepen meiden foto's te maklen. een levendig plein geflankeerd door de religieuze politie die de kuisheid in de gaten hielden bij de bankjes langs het plein.
We hebben mooie plaatjes geschoten van tafrelen op straat. Meerdere van die tafrelen waren wij betrokken. Veel kinddeen wilde graag met ons op de foto.
We leverde de pajong weer netjes in bij het hotel en hebben een taxi besteld om ons af te zetten bij het hotel.
We dronken nog een bintang bij de bistro waar we eerder waren en gingen vroeg naar bed. De trein zou om 7.20 vertrekken en je werd geadviseerd om 45 minuten van te voren aanwezig te zijn. Het was een leuke en l;ange dag.
En het zwembad uitkijkend over de stad, zijn we niet in geweest....