Lieve allemaal,
Van 17 april t/m 27 april ben ik in San Francisco geweest. Mijn vlucht van Hawaï naar San Francisco was gelukkig beter, dan de vlucht van Fiji naar Hawaï, en ook nu had ik een tussenstop. Ik vloog eerst naar Seattle en toen naar San Francisco.
Maar voordat ik naar San Francisco vloog, gebeurde er nog iets interessants op het vliegveld van Hawaï. Het begon allemaal toen ik mijn backpack ging inchecken. De stewardess vertelde mij op een gegeven moment dat ik $20 moest betalen voor mijn backpack. Ik keek toen raar op, want mijn backpack was niet te zwaar en ik heb nog nooit meegemaakt dat je extra voor je bagage moet betalen naast je ticket. Dit blijkt echter heel erg normaal te zijn in Amerika, maar later vertelde iemand mij dat sinds de economische crisis een hoop verandert is bij de vliegtuigmaatschappijen. Een tweede voorbeeld is dat je geen gratis maaltijden meer krijgt in het vliegtuig. Je krijgt alleen nog gratis drinken. Kortom ook de crisis is toegeslagen bij de vliegtuigmaatschappijen en rekent dat af bij de passagiers.
Nadat ik had ingecheckt was het de beurt aan de douane. Toen ik door de poort was, kreeg ik plotseling het sein dat ik moest meekomen. Ik liep uiteraard mee en ik werd toen in een klein kamertje gebracht. Daar moest ik mijn vest en schoenen uitdoen. Ik werd toen een beetje zenuwachtig, want ik werd grondig gefouilleerd en er werden weer vragen aan mij gesteld. Ze gingen ook met speciale monsterdoekjes door mijn spullen heen. Na 5 minuten mocht ik gelukkig het kamertje verlaten en was alles in orde, maar de reden waarom ze mij uitpikte kreeg ik niet te horen. Misschien omdat ik in verschillende landen ben geweest, waardoor ik eventueel ziektes kan overbrengen via mijn tas en schoenen. Net als in Australië en Nieuw Zeeland, is Amerika daar ook opgebrand dat er niks in hun land binnenkomt.
Om 08.00 uur lande ik op het vliegveld van San Francisco. Nadat ik mijn spullen had was het zoeken naar de metro. Eenmaal bij de metro moest ik een ticket kopen bij de kaartenautomaat. Ik volgde toen precies de aanwijzingen en ik gooide $20 in het apparaat, maar ik kreeg geen wisselgeld terug. Mijn ritje koste $8,25 en ik moest dus $11,75 terug krijgen, maar deze apparaten geven geen wisselgeld. Ik balen natuurlijk en er was ook geen refund. Gelukkig kon ik later mijn kaartje aan iemand verkopen en heb ik het geld teruggekregen.
Toen ik bij Powell Station uitstapte werd ik opgehaald door Emily. Zij is de vriendin van Braulio. Ik had hem ontmoet in Hawaï, in de hostel en was hij mijn kamergenoot. Hij woont al 16 jaar in Amerika, 8 jaar in San Francisco, komt uit Mexico en bood mij een slaapplaats aan. Dat was natuurlijk helemaal geweldig en uiteindelijk heb ik 10 dagen bij hun gelogeerd. Ze wonen overigens middenin het centrum van San Francisco dus een betere locatie kon ik niet bedenken om deze stad te verkennen.
Toen we bij het appartement aankwamen stelde Emily mij voor aan de huisgenoten. Naast Emiliy en Braulio
wonen nog 3 personen in het appartement. Braulio is de hoofdhuurder, maar het is voor hem onbetaalbaar om in deze stad een appartement te hebben en dus verhuurd hij de andere kamers. Nadat ik 2 uurtjes had geslapen zijn Emily en ik de stad ingegaan. Zij heeft mij toen wat leuke plekken laten zien van de stad en zijn we naar Chinatown geweest. Daar hebben we toen gezellig sushi gegeten.
De volgende ochtend (18 april) had ik om 09.00 uur, bij Pier 33 afgesproken met een stel uit Zweden. Zij waren ook mijn kamergenoten in Hawaï en waren ook op hetzelfde moment in San Francisco. We hebben toen in Hawaï gezellig met z'n drieën afgesproken om samen Alcatraz te gaan bezoeken. Alcatraz was vroeger een gevangenis voor de meest gewelddadige criminelen en bevindt zich op een eiland net een paar kilometer buiten de stad, maar is nu een wereldberoemd museum geworden (zie foto's). Om 09.30 uur vertrok de ferry naar het eiland. Na 20 minuten kwamen we aan bij het eiland en werden we opgewacht door een ranger. We kregen een korte introductie over het eiland, waarna er daarna een kleine documentaire volgde over de geschiedenis van het eiland en de gevangenis. Vervolgens was je vrij om rond te lopen en zie je op een gegeven moment de entree van de gevangenis. Eenmaal binnen krijgen alle mensen een audio tour en kon het avontuur beginnen. Deze audio tour heeft overigens meerdere prijzen gewonnen als een van de beste audio tours ter wereld en dat klopt helemaal! De manier waarop het verhaal wordt verteld met alle andere snufjes erbij, maakt dat je helemaal in het verhaal wordt meegesleurd. Ik vond het een zeer indrukwekkend gebouw, maar ook een beetje griezelig dat hier een van de ergste criminelen hebben gewoond. Rond 14.00 uur waren we weer terug in de stad en liepen we naar Pier 39. Op deze Pier zijn allemaal kleine en leuke winkeltjes en restaurants te vinden. We hebben toen gezellig met z'n drieën taco's gegeten en daarna nam ik van hun afscheid. Ik ben toen verder de Pier opgelopen en heb toen een heerlijk ijsje gegeten. Vervolgens liep ik verder en zag ik op een gegeven moment wel 50 zeeleeuwen op de kade liggen. Dat was echt super leuk, want zoveel zeeleeuwen had ik nog niet eens gezien in Nieuw Zeeland. Na de Pier ben ik weer de stad ingegaan en heb ik daar nog wat rond gelopen. Rond 23.00 uur kwam ook Braulio terug van zijn vakantie in Hawaï en hebben we nog even gezellig bijgekletst.
De volgende dag wilde Braulio en Emily mij graag de stad laten zien en zijn we gezellig met z'n drieën op stap geweest. We zijn toen eerst naar Palace of Fine Arts geweest. Ik vond het werkelijk een prachtig gebouw en het had zomaar in Europa kunnen staan (zie foto's). Daarna zijn we doorgereden naar uiteraard de Golden Gate Bridge. Aan de kant van de stad was het mistig, maar aan de andere kant was het gelukkig zonnig weer. We hebben toen rondgelopen en prachtige foto's gemaakt (zie foto's). Daarna hebben Braulio en Emily mij afgezet bij Pier 39, want zij gingen naar een Baseball wedstrijd. Ik ben toen verder de omgeving gaan verkennen en ben ik naar Fisherman's Wharf geweest. Daarna heb ik de St. Paul en Peters Cathedraal bezocht en de Ferry Building. Vervolgens ben ik weer de stad ingegaan en ben ik de H&M ingedoken, want deze winkel bestaat niet in Australië en Nieuw Zeeland. Ik heb toen een leuke broek en zomer sjaal gekocht. Rond 20.00 uur liep ik terug naar het appartement en een uur later liep ik naar Powell Station. Daar wachtte Francisca uit Duitsland op mij. Zij reist 3 maanden en was ook op hetzelfde moment in Hawaï en in hostel. Net als ik, kon ook zij een paar dagen bij Braulio en Emily logeren. Toen Braulio en Emily terug waren van de wedstrijd hebben we gezellig bijgekletst.
De volgende dag (20 april) zijn we met z'n vieren naar Treasure Eiland geweest. Dit eiland is de basis voor de militaire, maar is sinds een paar jaar ook toegankelijk voor bezoekers. Vanaf het eiland hadden we een prachtig uitzicht naar de stad en de Bay (zie foto's). Daarna zijn we naar Fishersman's Wharf gegaan en hebben we bij In & Out Burger gegeten. Dit restaurant is zeer populair, want de hamburgers zijn vers en ook de rest van het eten. Ik moet ook eerlijk bekennen dat het beter smaakt dan een hamburger bij de Mac Donalds. Daarna zijn we naar Golden Gate Bridge gegaan en toen naar de Coit toren. Daar hadden we een prachtig uitzicht op de stad en de omgeving (zie foto's). S'avonds zijn we met z'n vieren naar 2 cafés geweest en hebben we gezellig wat gedronken en potjes pool gespeeld.
De volgende dag zijn we met de auto naar Oakland geweest. Daar hebben we een bekende zwarte markt bezocht. Daarna zijn we naar Hayward gereden, want Braulio en Emily waren uitgenodigd bij een Katholieke feest. De zus van Braulio heeft een beste vriendin en haar dochter deed haar eerste Heilige Communie. Braulio vroeg aan zijn zus of ik en Francisca ook mochten komen en uiteraard waren wij van harte welkom.Toen we bij het huis aankwamen waren wij de eerste gasten, maar 1,5 uur later volgde de rest van de familie en vrienden. Ik had nog nooit een Mexicaans feest meegemaakt, maar het was enorm gezellig (zie foto's). De tuin was mooi aangekleed en ik had zelfs het gevoel dat ik naar een trouwerij ging. Ik vond het erg bijzonder dat ik hier bij mocht zijn! Daarna zijn we nog naar een outlet geweest en s'avonds hebben we gezellig op de bank een film gekeken.
De volgende dag (22 april) moest Braulio helaas weer gaan werken en Emily moest naar een sollicitatiegesprek. Francisca ging de stad verkennen en ik ben toen naar de Golden Gate Park geweest. Dit is een enorm park waar je musea kan bekijken, de Botanische tuin, Japanse tuin en kan je hier wandelen en fietsen. Aan het einde van het park staat een Hollandse windmolen met tulpen tuin (zie foto's). Echt super leuk dat je dit hier kan zien! Het voelde voor mij zelfs alsof ik in Nederland was. Aan het einde van de middag ben ik weer naar het centrum gegaan en ben ik de Forever 21 ingedoken. Deze winkel is nog goedkoper dan de H&M en natuurlijk kon ik het stiekem weer niet laten om iets te kopen. S'avonds zijn we met z'n vieren naar een berg gereden, waar we een prachtig uitzicht hadden op de stad. Wauw wat een lampjes en wat een grote stad! Op een gegeven moment hoorde ik achter mij iets ritselen. Ik zag toen iets bewegen bij de prullenbak. Tot mijn stomme verbazing zag ik een wasbeer. Wat een leuk en grappig dier, maar het dier kan ook heel veel rommel maken. Daarna hebben we nog wat foto's gemaakt, maar toen iemand van ons een groepsfoto maakte en ik mijn hand uitstak om de telefoon te pakken, viel helaas de IPhone van Braulio op de grond. Echt super balen, want als er een voorzichtig is met andermans spullen, dan ben ik dat wel. Braulio was gelukkig niet boos en uiteraard heb ik direct gezegd dat ik alles zou vergoede. Gelukkig zatten er alleen krassen op de achterkant waardoor ik maar $30 hoefde te betalen, want de voorkant kost een vermogen om dat te vernieuwen. Kortom geluk bij een ongeluk en een wijze les!
De volgende ochtend nam Francisca afscheid, want zij ging verder reizen naar Portland. Ik ben die dag bezig geweest met het plannen van mijn volgende 4,5 week. Ik heb toen ook nagedacht om weer een auto te huren, maar helaas was dat te duur en bovendien reis ik alleen. Dit was wel balen, want ik wilde graag de Nationale parken bekijken. Maar ik dacht misschien kom ik onderweg weer iemand tegen en kan ik hopelijk meerijden. Ik heb toen besloten om verder te reizen per bus. Net als in Australië bestaat ook hier de Greyhound busorganisatie. Naast de Greyhound bestaat ook de Megabus. Ik heb toen besloten om eerst met de Megabus naar Reno te gaan, want die had ook de goedkoopste ticket. Men noemt Reno ook klein Las Vegas en het leek mij wel grappig om alvast te proeven van de sfeer voordat ik naar Vegas zou gaan. Vervolgens besloot ik om met de Greyhound naar Salt Lake City te gaan, daarna naar Las Vegas en eindigen in Los Angeles. De volgende ochtend ben ik weer naar Chinatown gegaan en heb ik nog goedkope souvenirs gekocht. In de middag ben ik bezig geweest met de laatste dingetjes te regelen voor de volgende 2 weken van mijn reis.
De volgende dag (25 april) ben ik naar de City Hall geweest. Dit is het gemeente huis van San Francisco. Wat een prachtig gebouw (zie foto's)! Binnen kreeg ik, samen met een andere dame uit San Francisco, een gratis en 2 uur durende rondleiding. Het was zeer interessant en ook dit gebouw kon wel in Europa staan. In de middag ben ik weer richting de haven gegaan, want het enige wat ik nog niet in deze stad had gedaan was een ritje in de beroemdste kabelbaan van de wereld! Wat een super leuke attractie en wat slim van de gemeente om dit in ere te houden, want het is enorme toeristische trekpleister (zie foto's). De volgende heb ik een relax dag gehouden en heb ik lekker op de bank gehangen en films gekeken.
Wat het meeste op mij heeft indruk gemaakt was natuurlijk Alcatraz en daarna de Golden Gate Bridge. Ik heb een leuke tijd gehad in San Francisco. Wat een onwijs leuke en gezellige stad!
Er was wel 1 ding wat voor mij wennen was (na Fiji en Hawaii) en dat was het koude weer. Ook al was het 25 graden, nog steeds hing een koude wind in de lucht. Waarschijnlijk heeft dit te maken met het feit dat San Francisco in een hoek ligt waar het vaak koud is, ook al voelt het warm aan, het weer kan plotseling omslaan in de stad. San Francisco heeft een strand, maar geen hond die daar ook zwemt. Desondanks was het mooi weer en heb ik genoten van de prachtige omgeving van deze stad.
De volgende dag ben ik nog een keer naar de stad ingegaan en s'middags ben ik mijn spullen gaan inpakken, want de volgende dag (28 april) was het tijd om weer te vertrekken. Toen ik bij het metro station aankwam waar de bus zou vertrekken naar Reno, werd ik gelijk door de Megabus organisatie aangesproken. Je mag namelijk officieel maar 2 stuks bagage bij je hebben, maar ik had geshopt in Hawai en San Francisco dus ik stond daar met 5 tassen. Toen zei de meneer, die de koffers inlaat, voor $5 zal ik je geen extra stoel in rekening brengen en mag je instappen. Uiteraard deed ik dat direct en kon ik gelukkig de bus instappen. Om 08.15 uur vertrok mijn bus naar Reno. Goodbye San Francisco en hello Reno!