Maandag 14 januari was het tijd om afscheid te nemen van Erwin. Hij vliegt in de nacht van dinsdag op woensdag naar huis, waar hij verder zal herstellen van de infectie die hij heeft opgelopen. Een afscheid met een dubbel gevoel. Natuurlijk heel blij voor hem dat hij naar huis kan en dat hij tot dusver heel goed hersteld. Maar aan de andere kant een pijnlijk afscheid. De reis die wij voor ogen hadden kunnen we helaas niet samen afmaken. Voor mij zal het heel erg wennen worden om zonder Erwin verder te reizen. En hoop dat ik snel weer kan genieten van de mooie dingen die ik ga zien.

Ik ben maandagavond samen met Inge naar Jakarta gevlogen, een vlucht van zo'n 3,5 uur. In Indonesië is het momenteel regenseizoen, waardoor wij wel wat gespannen in het vliegtuig zaten. Hoe zal het weer zijn? Ging continu door ons hoofd. Overigens had ik voor het eerst in mijn leven geluk met de plaats in het vliegtuig. Ik kreeg een stoel bij de nooduitgang toegewezen, wat betekent dat er geen stoel voor me stond en dus de benen heerlijk kon strekken, LEVE AIRASIA!!!

Nadat we geland waren en een visum hadden aangeschaft gingen we een poging wagen door de douane te komen. Echter stuitten we hier op een probleem, wij hadden geen retour ticket. En zonder retourticket geen toegang tot Indonesie werd ons verteld. Wel fijn dat je zoiets pas hoort als je bij de douane staat. Gelukkig beschikt Inge over een hele lieve vrouwelijke blik en gaf de douanemeneer ons na een kleine 10 minuten de benodigde stempels...YES, weer een stempel erbij in mijn paspoort.

Zoals we inmiddels gewend zijn in Azië wordt je overal waar je aankomt opgewacht door vele tuk-tuk chauffeurs, taxidrivers en weet ik het wat voor mensen die je het liefst de hele wereld rondreizen. Een man heeft slim ingespeeld op het tijdstip dat wij geland waren (00:15 uur) en wilde ons voor 250.000 Rupiah wel naar de backpackersstraat brengen. Omgerekend is dit zo'n 18 Euro. Vrij prijzig dus voor een ritje van 25 minuten in Indonesië. Maarja, je bent ergens waar je niks en niemand kent, we hadden ons niet goed voorbereidt en wilde zo snel mogelijk een bed voelen. Dusja...zo sterk sta je niet in je onderhandelingpositie. Uiteindelijk hebben we een slaapplek, nouja...eerder een stal waar je varken nog niet zou willen laten slapen, gevonden voor een redelijk prijsje en hebben we de eerste nacht in Indonesië overleeft.

Door alle omstandigheden hebben we ons nog nauwelijks voorbereidt op dit land, iets waar we nu dus mee bezig zijn. Maarten...Bedankt voor je mail met tips, deze komt zeker van pas! We willen ongeveer drie weken rondtrekken over Java en Sumatra, we weten nu ongeveer hoe we dit gaan doen. De komende dagen zullen we doorbrengen in Jakarta en vanuit daar zullen we richting het oosten gaan.

Groetjes vanaf het zuidelijk halfrond