De duivel schijt altijd op dezelfde hoop,

Jullie zullen het niet geloven maar deze blog wordt geschreven in Brasil. Na in Mendoza een nederlander en een engels man te hebben geholpen na beroving hebben we besloten om alle grote steden die we van plan waren te bezoeken te skippen en weer een vissersdorp aan te doen. Ons oog was gevallen op Uruguay, namelijk heel veel mooie stranden, maar dan ook echt heeeeeeeeel veel mooie stranden ( volgens wat lectuur ongveer 246 km wit strand ).

Voordat we de bus van Mendoza naar Buenos Aires hadden genomen hebben we eerst nog wat wijnboeren uit de streek van hun jaarlijkse oogst afgeholpen (haha, was alleen maar proeven, echt een aanrader als je in de buurt bent). Na 14 uur bussen hebben we de veerboot genomen naar Colonia ( Uruguay), uurtje varen en weer een stempel in ons bijna overvolle boekje. In Colonia was het een warm welkom, dat vooral door de tempratuur, die was bijna net zo hoog als de prijzen van de hotels die overvol zaten. Na wat zweetdruppels verder eindelijk een hotel gevonden voor 1 nacht om de volgende dag bij iemand in huis te slapen ( tegen betaling). Na wat rond gewandeld te hebben in het stadje ( wat overigens op de UNESCO wereld erfgoed- lijst staat) begrepen waarom het zo druk bezet was, prachtig dropje aan de Rio de la Plata. De tweede dag hebben we de straten onveilig gemaakt in onze gehuurde buggie (foto´s volgen van ons scheur-ijzer), deze hebben weer eens bij elkaar gepokerd de avond daarvoor, maar dat terzijde. Tijdens onze race-sessie door de omgeving van Colonia, hier en daar navraag gedaan welke plek hierna te bezoeken. Volgens vele locals moesten we zover oostelijk mogelijk van Uruguay om een rustig dorpje te vinden aan zee. De reis vervolgde we de volgende dag eerst naar Montevideo, om daar na een uurtje op te stappen op de bus naar La Paloma. Dit moets natuurlijk weer gedaan worden met een KATERRRRRR, want we hebben de stomme gewoonte om de avond voor het reizen ons vol te gooien met alle locale specialiteiten op het gebied van drank en vergeten om een goede nachtrust te pakken. Eenmaal in (una) la Paloma (blancaaaaaah, I´m just a bird in the sky ...........george baker), hebben door vermoeidheid het meest ranzige hotel weten te boeken om daar bij te komen van de reis. Het hotel kon nog ranziger, want de avond werd bruut verstoord door een onweer-storm, het water kwam met stralen de kamer in lopen ( zaten niet eens op de bovenste verdieping). Geluk bij ongeluk werden we hierdoor gepushd om door te reizen, de volgende bestemming het hemelse Punta del Diablo. Een prachtig vissersdorpje, vlakbij de grens van Brasil. In Punta del Diablo hebben we een cabana weten te bemachtigen voor een vriendenprijsje, we zitten namelijk net buiten het hoogseizoen, precies 1 dag (prijzen dalen dan met ongeveer 75%). Vanuit Punta del Diablo kan je alle kanten op, naar Brasil, een plekje zoeken op de 246 km lange strand, het nationale park wat om de hoek ligt of lekker het binnenland in, vandaar dat we hier een weekje blijven en dan langzaam richting Buenos Aires ( onze eindbestemming) terug reizen.

Tot blogs maar weer, nog maar 3 weken en jullie zijn weer blogloos.......