Hello Hello!

Australie, Australie, al veel gebeurd en gezien...
Te beginnen in Melbourne, waar net het St Kilda festival aan de gang was. Heerlijk in het zonnetje naar enkele bandjes geluisterd en vele eet- en kledingskraampjes afgestruind. Het Amsterdamse zomergevoel kwam weer een beetje naar boven.
Die dag was het toevalligerwijs 14 februari, jaja valentijnsdag. Na afloop van het festival, toen Thari en ik op weg naar ons hostel waren, hoorden we in de kroeg naast ons hostel nog meer goede techno)muziek onze oortjes verblijden. Het was alleen wel erg rustig op de dansvloer, maar we lieten ons hierdoor niet tegen houden en gingen lekker los! Totdat we de flyer van het feest zagen: dresscode: Desperate & Dateless. WHAAAAA!
De volgende dag hadden we, op aanraden van Joetta (dankje!), een heerlijke lunch gegeten in the Vegie Bar. Een hippe eettent, zoals we die vooral in Amsterdam kennen, met de lekkerste Cheese-cake ooit! Knapperige bodem/korst, witte chocolade vulling, echt rood ruit bovenop.. MMMM jammie, het water loopt me weer de mond in als ik er weer aan terug denk.
Ik voelde me dus erg thuis in Melbourne, but nothing can beat Amsterdam of course.

We hebben echter vrij snel de stad weer verlaten om het de rest van Oz te verkennen. Samen een auto gehuurd en 2 weekjes rondgereden in de staat Victoria. In de auto kon je de banken ombouwen tot een bedje (echt comfortabel is anders...) en we hadden een koelkastje (meer niet-werkend, dan werkend: stinken!) en een mini-gaspitje. Het was k(r)amperen in een auto. Vieze beestjes in mn thee en enge spinnen op de wc. Maar wat een lol en meligheid.
Allereerst the Great Ocean Road afgereden. De 12 Apostles waren jaw-dropping mooi, maar toch viel de gehele Great Ocean Road een beetje tegen. Het was wel mooi, maar in vergelijking met NZ niet spectaculair.
Na de Great Ocean Road was onze route als volgt: Grampian National Park, via Melbourne naar Wilsons Promontory National Park, Tarra Bulga National Park, Lakes Entrance, Great Alpine Road, en weer via Melbourne naar the Mornington Peninsula. Het was een achtje (met een klein staartje) rond Melbourne.
In Tarra Bulga National Park hebben we, voor de biologen onder ons, een echte Lyre-bird gezien!!!!! (Voor de non-biologen, check youtube: David Attenborough - Lyre Bird) We hebben zeker een half uur op onze knietjes in de bush-bush gezeten om enkele veren achter een bosje te zien bewegen. Maar wat een indrukwekkende zang zeg! Heerlijk om daar zo samen van te kunnen genieten.
Doordat we altijd op zoek waren naar gratis campings kwamen we op de meest afgelegen plekken terecht. Zo was er aan de kust een camping waar geen hond op het strand was en we ons eigen prive strand hadden. Ik begrijp nu ook waarom iedereen aan de kust woont in Australie, want zodra we landinwaarts reden via de Great Alpine Road werden we helemaal gek van alle vliegen, muggen en ander irritant gespuis. We wisten niet hoe snel weer naar de kust moesten rijden.

Zoals ik al eerder zei vind ik OZ (nog?) niet zo spectaculair in vergelijking met NZ. Ik betrap mezelf er toch wel op dat ik erg verwend ben door de natuur in NZ... Ik ben nog steeds verliefd op dat land. Daarbij komt dat Australie ook nog eens stukken duurder is dan NZ en zelfs duurder dan NL. Grote tegenvaller... Het is hier dan wel weer een stuk zonniger en warmer :)
Het is wel gek trouwens dat ik net iets had opgebouwd in 3 maanden tijd in NZ, mn plekje gevonden, en dan 'moet' je weer opnieuw beginnen in het volgende land. Gelukkig doe ik maar 2 landen aan ;)

Hoe is het daar in Nederland? Nog steeds(?!) zo koud en wit? Dit jaar heb ik geen enkel sneeuwvlokje gezien, terwijl jullie voor zo'n lange tijd bedolven zijn onder hele pakken. Hopelijk kan ik via deze weg wat warmte aan jullie geven (he Ing?)! Straal, straal, straal, zegt zonnetje An.

Maar alle gekheid op een stokje,
ik mis jullie!

Lees Thari dr verhalen op:
blogs.kilroytravels.nl/larievanthari