Vroeg op. Op het strand krijgen we een zwemvest aan. Even stressen, want het lijkt er op dat er mensen bij ons in het bootje moeten of dat wij verdeeld worden over andere bootjes. Er wordt snel nog een bootje geregeld. We krijgen een eigen bootje, maar we moeten nog wel even wachten. We vertrekken dus als laatste. Onderweg zien we een enkele vliegende vis. Na een tijdje varen doemt er aan de horizon een witachtig lint op met oranje en gele stippen. Oh, nee hè. Er liggen tig bootjes netjes op een rij te wachten op de dolfijnen. Dussss...... De ecotoerist

Gelukkig ziet Ton ergens een school dolfijnen. De kapitein gaat er achteraan. Bijna 2 uur lang varen we met een school dolfijnen mee. We kunnen goed kijken. Zo nu en dan verdwijnen ze even om verderop weer boven te komen. Het is een soort kat en muisspel. Zij bepalen waar we heen gaan. Maar grofweg zwemmen ze 2 uur lang rondjes om dezelfde boei, een vlot van hout en palmblad. Als de kapitein de motor uitzet om tussen de groep dolfijnen te drijven, hoor je het geronk van de bootjes verderop. Ik begrijp heel goed dat de vissen een gehoorbeschadiging oplopen.

Wat zijn we blij. Een hele school dolfijnen voor onszelf. En niet in de rij van soms wel 150 bootjes die bij elkaar liggen op het zelfde punt waar de dolfijnen elke dag langs komen.

Als we om negen uur op het strand terug komen moet de dag eigenlijk nog beginnen, maar wij zijn al voldaan.