Dag iedereen

Vandaag was onze tweede dag in Serengeti. Doordat in Serengeti heel veel natuurfilms worden opgenomen voor National Geografic, de natuurzender, hadden we hoge verwachtingen. Gisteren waren die al deels ingelost, ondanks dat we weinig dieren zagen door de grote trek. Vandaag zagen we opnieuw niet zo veel, maar wat we zagen was weer zeer uniek.

We sliepen opnieuw in het nationaal park, deze keer niet in een tent maar in een mooi hotel. Deze foto's zag je gisteren al. Het was heerlijk om wakker te worden met een prachtig uitzicht op Serengeti. Jeffrey en ik hadden speciaal ons gordijn niet dicht gedaan om het uitzicht te kunnen bewonderen.

Na het ontbijt vertrokken we opnieuw op safari. We genoten er van een prachtig uitzicht waarbij een grote olifant komt afgewandeld en drinkt uit een waterpoel. We waren de enige auto's en het was er ongelofelijk rustig… We keken vol bewondering naar de olifant die we van dichtbij zagen drinken. Ondertussen gebeurde er vanalles achter ons zonder dat we het door hadden. De gids zei namelijk opeens: kijk eens achter jullie, er komen één mannetjesleeuw en drie vrouwtjesleeuwen aan. We draaiden ons om met het gedacht dat ze nog ver weg waren maar een mannetjesleeuw is moeilijk te spotten en leeuwen zijn sowieso al speciaal om te zien. We schrokken toen we zagen dat de leeuwen nog maar zo'n 100m van ons waren en steeds dichter en dichter kwamen. Uiteindelijk passeerden ze op hun dooie gemakje de auto op een paar meter. Ze passeerden zo dicht als wanneer je een auto kruist op een tweevaksbaan. Ongelofelijk mooi om te zien. De gids startte de auto en we volgden hen. Het kon hen totaal niet schelen. Ze liepen rustig verder. Opeens splitsten ze hen op. Het mannetje ging gaan drinken terwijl de vrouwtjes gingen gaan jagen. De jacht zelf hebben we niet gezien.

We hadden nu bijna alle dieren gezien die we graag wouden zien, maar er ontbrak nog één dier: de cheeta, ook wel het jachtluipaard genoemd. De cheeta is het moeilijkste om te spotten doordat ze vaak in hoog gras liggen. In het volgende park, Tarangire, zaten geen cheeta's. Het was dus nu of nooit. We waren al een tijdje aan het zoeken maar niemand zag een cheeta. We hadden het bijna opgegeven toen de gids opeens riep: "daar! 3 cheeta's". We konden ons ogen niet geloven. Het bleek een mama met 2 grote jongen te zijn. De jongen waren al verschillende jaren oud maar bleven nog wat bij hun moeder. De chauffeur ging van de baan af en reed tot op één of twee meter van de cheeta's. Het was heel speciaal. Na vijf minuten begon opeens één cheeta snel te lopen en gingen de andere erachter. Je weet even niet wat je ziet wanneer je opeens een echte jacht in het echt ziet. De gewenste prooi bleek een konijn te zijn. De cheeta is het snelste dier te wereld en haalt zo'n 120km/uur op topsnelheid maar kan dit niet lang aanhouden. We waren vrij zeker dat het konijn geen schijn van kans had tegen drie cheeta's maar nee hoor! Het konijn won! We vroegen aan de gids hoe dit kon. Hi zei dat doordat het konijn slalomde de cheeta's niet snel genoeg konden lopen om het konijn te pakken. Heel straf! Daarna zagen we drie aardvarkens. Een mama met twee kleintjes. Ze liepen recht naar de cheeta's. Deze dieren gaan niet zo snel en liepen recht in de val. Zo'n 50 meter voor ze bij de cheeta's kwamen had de mama door dat dit wel eens fataal zou kunnen aflopen. Ze liepen snel (voor hen) terug naar een veiligere plek. Gelukkig gingen de cheeta's niet achter hen aan.

We bleven maar tot de middag in het park doordat we 's middags nog verschillende uren moesten rijden naar het volgende park en nog even stopten aan een masaidorp. Masai is een stam uit Oost-Afrika die heel traditioneel leven. Velen van hen leven tussen Ngorogoro en Serengeti tussen de wilde dieren. Zij eten het vlees van hun dieren (geiten en koeien) en drinken hun bloed. We denken dat ze niet allemaal zo traditioneel zijn maar waarschijnlijk leven er nog velen zo. Het was leuk om hun stadje te zien. Normaal leven zij als nomaden maar sommige wonen in een stad. Waarschijnlijk gedeeltelijk voor het toerisme. We bezochten er hun huisjes, de school en de markt. Ze voerden ook een show op met de traditionele dans waarbij de man heel hoog moet springen.

's Avonds sliepen we in een tent zoals in Serengeti. Opnieuw een mooie tent maar wat klassieker. We waren er de enige gasten. Opnieuw mochten we 's avonds niet alleen rondlopen. Dit is eigenlijk in elk hotel in de nationale parken zo uit schrik dat gasten zouden aangevallen worden door wilde beesten.

Zo, vele groetjes

Annelies