Kia Ora allemaal!

Na wederom lang afwezig te zijn geweest, hier het vervolg van ons avontuur op het ,letterlijk, wereld wijde web. We waarschuwen jullie alvast, we wijden een beetje uit dit keer. Normaal proberen we de verhalen zo kort mogelijk te houden om jullie ge-interesseerd te houden (de maximale concentratiecurve bedraagt namelijk maar een minuut of 45), maar dit keer is dat niet helemaal gelukt. Dus. Deal with it J. De laatste keer hebben we jullie achtergelaten in Adelaide bij Peter, Sue, grandpa Bill en Jackles..
We hebben gezegd dat als jullie lief waren, we in Sydney ook nog van ons zouden laten horen.. Wij hebben verstek laten gaan.. Het heeft niks met jullie te maken, jullie zijn allemaal nog steeds heel lief. Ondanks het achterblijven van donaties op onze rekeningen, maar dat terzijde.
De laatste weken in Australie zijn echt fantastisch geweest. We zijn in Broken Hill en Silverton in de voetsporen getreden van Mad Max (kent uw films!), we hebben op de snelwegen door de outback Kangaroos en Emu's ontweken om vervolgens in Orange aan te komen. De spelers en supporters (en voorzitster ;-)) van Rugbyclub Waterland kennen deze plaats vlakbij Sydney maar al te goed. Orange is namelijk zo langzamerhand het Mekka van het Purmerendsche rugby geworden. Veel spelers zijn hier vandaan naar de Marktstad gekomen en hebben samen met de Purmerboys het team naar ongekende hoogten gedreven.
Orange dus! Een stad mooi gelegen tussen bergen, bossen en rivieren. De moeder van Daniel M heeft ons hartelijk ontvangen en we hebben dankbaar gebruik gemaakt van haar gastvrijheid. Hierna hebben we door de prachtige Blue Mountains gereden en gewandeld en daarna zijn we een paar dagen in Sydney geweest en hebben we genoten van al het moois wat deze wereldstad te bieden heeft.

Inmiddels hebben we de oversteek naar Nieuw Zeeland gemaakt en kijken we onze ogen uit. Voor iedereen die Lord of the Rings gekeken heeft, ja. Het is echt zo mooi. Voor iedereen die het niet gezien heeft, ga kijken! Of kom hierheen ,nog beter! De nasleep van de aardbevingen in Christchurch is nog steeds goed te zien, maar de mensen krabbelen er gelukkig langzaamaan weer bovenop. Het zuiden van het Zuidereiland hebben we in gezelschap van Jennieke en Lotar doorgebracht, ons eigen Fellowship of Awesomeness zullen we maar zeggen. We hebben met z'n vieren bergen beklommen, ge-mountainbiked, een prof rugby wedstrijd gekeken, met zeeleeuwen gespeeld, bier gedronken, enorme burgers gegeten en nog grotere pizza's weggewerkt. Al met al hebben we twee topweken gehad (bedankt jongens, heel veel plezier in Azie!!!!!). Hierna zijn we weer met z'n tweetjes verder getrokken naar het noorden, naar Kaikoura wel te verstaan. Een mooi klein dorpje aan de Stille Oceaan met besneeuwde bergtoppen als puntige tanden op de achtergrond. Tijdens een duik in het koude water zijn we uiteindelijk door een groep van 300 (!!!) dolfijnen weer teruggebracht naar de kust en hebben we ons opgewarmd om de bus te pakken naar Picton. Waar we nu dus ook zijn. Morgen met de pont over naar het Noordereiland om de rest van de reis der reizen te vervolgen.

There. Nu jullie allemaal weer verwend zijn met al dit heerlijks, zeggen wij tot de volgende keer. We gaan nu geen beloftes maken, dan hoeven we ze ook niet te breken ;-).

See ya! X