En nu is het alweer tijd voor de volgende fase. Ik heb intens genoten van de tijd in Cambodja. Een divers land met bijzondere bouwwerken, lieve mensen maar ook veel armoede en een gruwelijke geschiedenis.

ik denk dat het woord dat ik hier het meest gezegd heb 'No Thanks' was, op het strand in Sihanoukville kwam er om de paar minuten wel een kind of vrouwtje langs wat een manicure wilde doen, fruit wilde verkopen of zonnenbrillen. Soms behoorlijk vermoeiend maar af en toe ook wel grappig.

Sihanoukville was leuk voor twee daagjes, lekker op het strand rond gelegen maarde avonden waren eenzaam. wa wel weer even wennen na een maand lang gereisd te hebben met goed gezelschap.

De laatste avond nog lang met een Cambodiaans meisje zitten praten over westerse mannen en de liefde. Het was best triest want ze vertelde me dat ze gewoon niet op Khmer jongens viel en dat ze graag weg zou willen uit Cambodja. Ze had nu twee westerse vriendjes gehad en ze was echt verliefd op deze jongens maar volgens mij zagen deze jongens de relatie een beetje anders, lullig dus. Ook vertelde ze me dat ze al twee keer een huwelijks aanzoek had gekregen van een man van 50 maar dat ze dat toch echt niet wilde doen omdat ze liefde belangrijker vindt dan geld.

Op zich wel interessant om er met zo'n meisje over te praten omdat Kelly en ik in Thailand geintrigeerd waren door de jonge Thaise meisjes en hun interesse in Westerse mannen.

Ik besloot door te gaan naar Phnom Penh. Ik had verschillende verhalen gehoord over de hoofdstad; Kelly zei: leuke stad, maar andere mensen hadden mij aangeraden hier niet te lang te blijven. Uiteindelijk geef ik Kelly gelijk, ik vond het echt een leuke stad en was blij dat ik er twee dagen voor had uitgetrokken.

In de bus zit ik naast een Australier, met hem een beetje lopen kletsen en ik besluit een kijkje te nemen in het hostel wat hij geboekt heeft. Als we uit de bus stappen vraagt een man of hij ook mee kan lopen. Achteraf blijkt hij Nederlans te zijn, dat is wel leuk want ik heb in Cambodja nog geen Nederlanders ontmoet. Het hostel is prima. Ik ga lekker lunchen en daarna naar het Nationaal Museum, mooi gebouw maar de collectie is niet zo indrukwekkend. 's Avonds eet ik bij een restaurantje waar straatkinderen een 'opleiding' krijgen; in de bediening/keuken etc.

Ik vind het wel fijn om op dit soort manieren mijn steentje bij te dragen want als ik geld zou geven aan alle bedelaars op straat zou ik echt blut zijn na 2 dagen. Ik loop ook nog bij een ChildCare centrum binnen, met de jongen die daar werkt zit ik een tijdje te praten over de straatkinderen, hij raadt mij af om van kinderen op straat te kopen omdat de kinderen vaak door hun ouders de straat op gestuurd worden omdat ze geld kunnen verdienen, school schiet er dan bij in. Wat zonde is omdat school vaak gratis is voor elk kind in Cambodja.

De volgende morgen besluit ik naar S21 genocide museum te gaan. Dit is een vroegere school die tijdens de Khmer Rouge periode gebruikt werd als gevangenis. Schokkend om hier te zijn, er zijn foto's van alle mensen die hier vermoord zijn en ook schilderijen (gemaakt door een survivor) waarop alle martelmethodes getoond worden, gruwelijk.

Even bij komen van alle indrukken tijdens een heerlijke Khmer lunch. Fish Amok is echt mijn favouriet.

Hierna ga ik een kijkje nemen bij het Royal Palace.

Als ik terug loop naar het hostel toe kan ik de verleiding niet weer staan om een lekker ijsje te eten, als ik wil afrekenen kom ik alleen tot de conclusie dat ik geen geld meer heb,Heel slim. Gelukkig vinden ze het goed dat ik mijn geld ga halen in het hostel.

Nadat ik mijn ijsje heb afgerekend raak ik in gesprek met Jack, de Nederlander van het hostel. We besluiten samen een hapje te eten te eten. Leuke avond gehad en veel gepraat over Cambodja.

Op naar het volgende land; Indonesië, ik ben erg benieuwd maar ik heb veel goede verhalen gehoord.

ciaociao

Anna