Het is alweer een paar week geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven en we hebben inmiddels al weer zoveel meegemaakt, dat ik haast niet meer weet waar ik moet beginnen.

Laat ik beginnen in Singapore, daar zijn we na Kuala Lumpur naar toe gegaan. Singapore staat bekend als een strenge, nette stad. Dat was ook wel een beetje zo, maar wij hebben niet echt gemerkt dat het heel streng was. We zag alles er supergoed verzorgd uit allemaal en was het allemaal heel modern. Het is echt een westerse stad in Azie, met alle winkelcentra, wetsterse eettentjes en modern geklede mensen. Heel boeiend om te zien. We hebben de stad, heerlijk toeristisch, met een tourbus ontdekt. Heel handig want zoveel tijd hadden we niet en de volgende dag konden we, dankzij de niet oplettende mensen in de bus, weer met hetzelfde kaartje nog een dag in de rondte. Tja, als budgetreizigers beviel ons dat wel. Na deze twee mooie dagen vetrok ons vliegtuig de volgende dag om 9 uur. Dat betekende dus dat we om 5 uur op moesten staan en dat was toch wel even vroeg!

Na een goede vlucht kwamen we aan in Jakarta. Jakarta is a hard place to love, zij de lonely planet. Nou, daar kan ik ze alleen maar gelijk in geven. We hadden een hotelkamer met z'n drieen waar we niet echt vrolijk van werden, het was er een beetje viezig en het was er echt super warm! Snel maar de stad bekijken, dachten we. We waren toch wel benieuwd naar het oude stadgedeelte met nog gebouwen uit de tijd van Nederlands-Indie.Onderweg hierna toe begonnen we ons al steeds minder op ons gemak te voelen. Iedereen riep of keek ons na. Hello miss, hello mister! Vervolgens kwamen we in het oude stadgedeelte. Wat een vergaande glorie. Het zou er vroeger vast allemaal heel mooi hebben uitgezien, maar het was nu allemaal hartstikke vervallen en verwaarloosd. Echt jammer om te zien. Kortom, Jakarta is beslist niet mijn stad en ik was ook blij dat we er na een dagje weer weg gingen.
Maar het was heus niet alleen kommer en kwel. Toen we namelijk door het oude stadgedeelte liepen, kwamen we langs een museum. Toen we daar naar binnen keken, zagen we ineens allemaal nederlandse borden hangen. Het bleek het oude handelskantoor te zijn geweest en het was nog helemaal in de stijl van die tijd gelaten. Het was echt heel leuk om te zien en ook heel bijzonder. Zover weg van Nederland en ineens zie je een heleboel nederlandse dingetjes bij elkaar. Toen we weer naar buiten liepen werd ik aangesproken door een lokale man, toen hij begreep dat ik uit Nederland kwam begon hij ook ineens in het nederlands te praten. Dat was toch ook echt weer een bijzondere ervaring en zijn nederlands was ook echt goed. En nee, hij was echt geen nederlander.

Goed, na Jakarta te zijn uitgevlucht kwamen we per trein aan in Bogor. Dit ritje had ons wel ongeveer 70 cent pp gekost. We blijven ons echt verbazen over sommige prijzen hier.
Bogor was, helaas, in eerste instantie niet veel anders dan Jakarta. Het was er nog steeds druk en rommelig en we werden nog steeds door 9 van de 10 mannen na geroepen. Even was daar toch wel de twijfel, is dit nou het mooie Indonesie waar we ons zo op verheugd hadden? Gelukkig hadden wel een heel mooie kamer waar we ons rustig konden terug trekken en om even bij te komen van deze cultuurshock. Het was ook gewoon echt een heel groot verschil met het super schone en nette Singapore en Kuala Lumpur.

Na een paar dagen begonnen we toch steeds meer te wennen aan de cultuur. Wisten we ook de mooie momenten te zien als mensen ons groeten en ons hun ongelooflijk mooie glimlach lieten zien. Het leverde ook wel een aantal bijzondere situaties op. Zo waren we op weg om naar de botanische tuinen van Bogor te gaan, toen ineens de politie naast ons kwam rijden. Of we ook met hen op de foto wilden. Euh, tja, prima. Of we even bij hun achter in de auto wilden zitten, dan brachten zij ons wel even naar onze bestemming. Nou is de politie van indonesie behoorlijk corrupt en bedankten we toch maar vriendelijk voor dit aanbod. Daar waren we vanaf dachten we. Maar helaas, toen we bij de ingang aankwamen stonden ze alweer op ons te wachten. Anne ging toen weer naar huis omdat ze nog heel moe was en Miriam en ik vluchtten snel het park in. Maar in het park mochten ook auto's rijden en ja hoor, toen wij het park binnen liepen duurde het ook niet zo lang voordat we de sirenes weer hoorden. Na wat binnenpaden te hebben genomen dachten we dat we toen echt van hen af waren en dat we rustig even konden zitten in het cafe daar. Maar nee, weer hoorden we de sirenes en ze hebben wel drie kwatier voor het cafe staan wachten. Uiteindelijk hadden ze toch wel wat beters te doen en gingen ze weg. Toch wel een rare situatie kan ik je zeggen, als je op de vlucht moet voor de politie.

Op de terugweg hadden we ook nog een leuke situatie, we gingen ons beltegoed opwaarderen bij een tentje op straat. Er stonden en man en een vrouw bij. Toen we moesten betalen wou Miriam wat geld uit haar moneybeld halen. Een buideltasje die je net onder je broek kan hebben zodat er niet zo snel uit gestolen kan worden. Toen Miriam het buideltje wilde pakken, werden de ogen van de man groot, wat gaf zij hem daar toch voor een kijkje! De vrouw zag het ook en deed snel de hand voor de ogen van de man. Er viel echt niets te zien hoor, maar hier, waar de meeste mensen moslim zijn, was dit toch wel erg bloot.

Na een paar dagen in de stad te hebben rondgehangen gingen we eem ochtendje naar de hot water springs net buiten de stad. Een natuurlijk bad dat door de vulkaan verwarmd wordt. Heerlijk was het, en echt heel warm! Maar het mooiste vond ik nog wel dat we eindelijk de mooie natuur van indonesie zagen. De rijstvelden, de dorpjes, de rust. Het was er zo anders, zo groen en zo mooi! Mijn cultuurshock was meteen over. De volgende dag gingen we met twee gidsen (Afif en Hari) mee met een twee daagse trip naar Bandung. De eerste dag begonnen we bij een poppenmaker, waar ze op traditionele wijze nog houten poppen maakten. Het was echt heel leuk om te zien en de poppen waren ook echt super mooi. We mochten zelf ook nog een stukje van een pop schilderen. Dat zou ik de hele dag wel kunnen doen, zo leuk! Daarna gingen we na een tocht door verschillende dorpjes naar onze overnachtingsplaats. Een bamboo huis. Hoog op de berg tussen de rijstvelden, het was zo mooi en rustgevend. Ik vond het er echt gewelding. Afif kon ons ook een heleboel vertellen over Indonesie en sprak ook nog wel een aardig woordje Nederlands. Na aankomst gingen we met de andere gids (Hari), naar een waterval dichtbij. Miriam vond het nog even nodig om meteen nadat we weg liepen met haar schoenveter van de ene schoen in het haakje van de andere schoen te haken. Wat resulteerde een een zeer charmante val, met open knieen tot gevolg. Na dit weer verzorgd te hebben vervolgenden we onze weg naar de waterval. Dit was een pittig tochtje en de hulp van Hari was niet echt heel erg handig. Zo moesten wij goede schoenen aandoen en liep hij op slippertjes en ging hij steeds zelf bijna op zijn snufferd als hij ons een hand aan wilde bieden. Niet echt handig kan ik je zeggen, maar soms wel hilarisch. De waterval was wel echt heel mooi en indrukwekkend. Meteen na de tocht naar de waterval gingen we door naar een dorpje wat meer beneden van het huisje. Weer een stijle tocht, maar wel de moeite waard. De omgeving was gewoon zo geweldig mooi! Echt adembenemd af en toe. Het deed me de steden helemaal vergeten. Dit was indonesie op z'n mooist. De mensen zijn daar ook echt heel mooi en heel puur. Het is gewoon onbeschrijvelijk.

De volgende dag was een lange autotocht richting Bandung. Onderweg stopten we nog bij een theeplantage. Ook heel mooi om te zien.
Bandung is gewoon echt weer een indonesische stad, wel wat moderner dan Bogor, maar wel weer erg druk en het heeft niet zoveel bijzonderheden om te bekijken. Zo zijn we nog naar een dierentuin geweest, maar dit was echt weer een trieste situatie. Herten die tot aan hun knieen in de modder staan, hokken die echt veel te klein zijn en niet worden schoon gemaakt, waardoor het er super stinkt. We zijn er dus maar snel weer weg gegaan.

Na Bandung vervolgden Miriam en ik onze tocht naar Pangandaran en ging Anne weer naar Jakarta om Albert op te halen. Die ons vanaf nu een maandje vergezeld. Na Anne dus op de bus te hebben gezet ( wat wel een beetje vreemd was, na zo lang met zn drieen te zijn geweest) gingen Miriam en ik naar de papandayan vulkaan. Een actieve vulkaan tussen Bandung en Pangandaran die in 2002 zijn laatste eruptie heeft gehad. Heel bijzonder. We liepen gewoon over een krater waar over zwavel was en waar overal om je heen warme lucht spoot en warm water borrelde. We waanden ons ook echt even op mars door al die stenen en verder totaal geen leven. De lucht van rotte eieren was wat minder, maar wat een bijzondere ervaring. We vonden het allebei echt heel erg mooi.

Nu zijn we dus in Pangandaran, Miriam en ik zijn zaterdag al aangekomen en Anne en Albert hebben zich dinsdag weer bij ons gevoegd. We zitten in een super mooie villa waar we een eigen benedenverdieping hebben met eigen woonkamer, badkamer en twee slaapkamers, voor maar 6 euro pp per nacht. Het is hier echt super relaxt en je komt er echt tot rust. Gister heeft Miriam haar verjaardag gevierd, wat ook echt een topdag was. Na heerlijk aan een supermooi strandje te hebben gelegen gingen we bbqen in de tuin van onze villa met heerlijke verse vis. Zo lekker hebben we het nog niet gehad tijdens onze reis. Daarna hebben we nog na geborreld op het strand met een kampvuur. Niet dat het vuur echt nodig was met deze hitte hier, maar het was wel echt gezellig!

Komend weekend gaan we beginnen met surflessen. Daar heb ik ook echt super veel zin in. De mensen zijn hier ook een stuk relaxter. Zo worden we veel minder na geroepen. Er zijn gelukkig ook weer wat meer backpackers hier. Maar je blijft bijzonder. Zoals Indonesie voor ons vele bezienswaardigheden heeft, zijn wij echt een bezienswaardigheid voor Indonesie. Oh my God, it's a bule(blanke)!, hoorden we vanmiddag. Dat geeft het wel aan vind ik.

Goed ik vermaak me dus nog wel even de komende tijd hier! tot de volgende blog!