De laatste dag van het jaar is er traditioneel getrouw 1 van terugkijken op het afgelopen jaar en vooruitblikken op het komende jaar. En wij doen dat dit jaar geheel traditie-ontrouw vanuit de andere kant van de wereld. Want 2009 was voor ons een erg bijzonder jaar. Want 2009 was het jaar waarin wij besloten om 7 maanden van huis te gaan om te wereld te ontdekken, en dat hebben we dan ook vanaf september gedaan. Jullie hebben op deze blog alle verhalen van afgelopen jaar mogen lezen en hebben met ons meegeleeft door reacties in het gastenboek te plaatsen, mailtjes en e-cards te sturen. We hebben nieuwe culturen ontdekt, nieuw eten geproefd, op tig verschillende bedden geslapen, het warm gehad (en zo af en toe ook koud gehad), we hebben op kamelen en olifanten gezeten, onder water gekeken en op bergen over de mooiste landschappen heen gekeken. 50cent voor een biertje betaald maar ook 3 euro. En of dat nog niet genoeg is gaan we er volgend jaar nog gewoon lekker mee door.
Want we zitten op deze laatste dag van het jaar ongeveer op de helft van onze droomreis. Dus, om even vooruit te blikken op 2010, zitten we volgend jaar net zo lang in het buitenland als in 2009. Een mooi vooruitzicht, lijkt ons zo. En wat we dan allemaal zullen beleven... het is al zo dichtbij maar het lijkt nog zo ver weg...

De afgelopen dagen hebben we hier in Australie uiteraard ook weer 1 e.e.a. beleefd. We reden langs de prachtigste uitzichten en National Parks weer verder richting zuiden. We hebben gewandeld in de, zoals ik het zelf altijd het beste kan omschrijven, verstikkende hitte rondom een berg langs een Turtle Lookout vanwaar je de groene zeeschildpadden in de zee gras kan zien eten. Ons moeder-/vadergevoel van Tioman kwam weer boven en een paar dagen later zaten we op een camping aan het strand bij Mon Repos turtle sanctuary waar we 'savonds in een stromende onweersbui een Loggerhead Schildpad meer dan 120 eieren zagen leggen.

We kwamen langs 'grote steden' Rockhampton en Gladstone die niet veel meer voorstellen dan een wijk in Assen en vooral gekenmerkt worden door 1 oud postkantoor en een lelijke aluminiumfabriek. Natuurlijk overnacht in het plaatsje Agnes Water/ Town of 1770 waar Captain Cook in, jawel, 1770 voor het eerst voet aan de Australische wal zette. De uitzichten, de natuur en de kust waren schitterend en om dat iets beter te kunnen bekijken huurden we een kano. We peddelden langs de mangrove en zagen Stingrays langs ons zwemmen, Pelikanen en andere mooie zeevogels op zandbanken zitten. Het plaatsje zelf was echt heel klein en het toeristme heeft de plaatselijke bevolking niet veel goed gebracht (wat een snobben) dus na een nachtje kamperen aan het strand weer door.

En toen kwamen de Kerstdagen eraan en hebben we ons voor een paar dagen in het plaatsje Hervey Bay gesettled op een leuke campingplaats bij een jeugdhostel. Wij wilden Kerst vieren zoals de Aussies dus hebben we gebarbequed in het park. Overdag zijn we (met helm!) gaan fietsen langs 10km strand en na de BBQ liepen we met alle Aussies op de kilometer lange pier te kijken wat de vangst was van de tientallen vissers die daar bezig waren. Die avond en nacht hebben wij ook onze lieftallige familie een warme kerst gewenst via de telefoon. Een bijzonder moment, want je hebt elkaar al zo lang niet gesproken en toch klinkt het als vanouds. Wel is het lastig om in een uurtje met iedereen een goed gesprek te hebben. Gelukkig komen we ooit weer thuis en kunnen we zo lang praten als we willen.
Vanuit Hervey Bay hebben we ook een trip gemaakt naar Fraser Island, het enige eiland ter wereld waar regenwoud op zand groeit. Het eiland is sinds 1991 onderdeel van UNESCO World Heritage fonds dus de natuur is overweldigend. We reden, helaas door regen, over (een deel van)120km lang strand en zagen de helderste beekjes door het mooiste regenwoud. Minpuntje was het massale aspect van de tour. Er waren echt te veel mensen ivm de Kerstperiode, dus wij pakten onze rust achter in de bus en liepen op het strand lekker de verkeerde kant op ;).

Na Fraser was het op naar Brisbane, waar we de route langs de kust namen via Noosa, Maroochydore en Caloundra. Mooie strandplaatsen met een fantastische ruige kust waar we voor het eerst ook echte surfers aan het werk zagen. Ontzettend gaaf om te zien en die surflessen komen er binnenkort wel aan!! Maar deze badplaatsen zijn ook erg in trek bij de Aussies zelf en dus waren alle campings vol en eindigden we op een, niet eens zo slechte, parkeerplaats aan het strand van Caloundra.
We reden toen langs onverwacht mooie overblijfselen van vulkanen, de Glass House Mountains en zijn hier uiteraard gestopt voor een uitzichtspunt en een wandeling door het bos rondom een van de bergen.

En nu zitten we in Brisbane waar we vanavond oud en nieuw gaan vieren met duizenden andere Brissies, backpackers en andere mensen vanaf The South Bank waar ons om 12 uur een spectaculair vuurwerk schijnt te wachten. We hebben de bubbles al in huis dus laat het nieuwe jaar maar komen!

Vanuit Aussie wensen wij jullie hierbij alvast een spetterend 2010 en hopen we dat ook jullie dromen uit zullen komen!

EXTRA: Hoe het laatste wilde paard van Fraser Island is gevangen

Gidsen vertellen de mooiste verhalen over de gebieden waarin zij werken. Hier is een mooie van Captain Kangaroo (zo heette hij echt!) over de wilde paarden op Fraser Island.
Nadat Fraser een beschermd gebied werd moesten alle wilde paarden van het eiland af, omdat deze te veel schade aanbrachten aan de natuur. Mensen van over de hele wereld adopteerden paarden, waardoor zij later weer goed terecht kwamen. Toch kwam men er na een paar maanden achter dat er nog 1 paard was overgebleven. Een mannetje. De mannen waren bang dat er misschien ook nog een vrouwtje was overgebleven en dan moesten ze weer helemaal opnieuw beginnen met vangen en dus moest het paard van het eiland af. Maar het paard woonde al lange tijd alleen en was erg op zijn hoedde. Wat de mannen ook probeerden, het paard was niet te vangen. Op een dag kwam er een wijze man en die had een idee. Op het paard te kunnen verdoven zouden twee rangers in een paardenpak het eiland op moeten; 1 was het hoofd en 1 was de kont. De ranger in het achterste deel had het verdovingsgeweer en als het paard dichtbij kwam zou hij schieten. Maar na 4 dagen in het hete pak was het nog steeds niet gelukt. Totdat de twee rangers, als paard, op dag 5 op het strand liepen en uit de duinen kwam ineens het wilde paard tevoorschijn. Helemaal opgewonden natuurlijk, omdat hij dacht dat hij een vrouwtje had gevonden, kwam hij op de twee rangers in pak afrennen. De voorste riep: "Snel! Rits het pak open en schiet!" Maar door al het zand was de rits vast gaan zitten. "Wat nu?" zei de achterste ranger. Het paard kwam snel dichterbij waarop de voorste ranger zei:"Ok, ik doe mijn hoofd naar beneden en doe alsof ik gras eet en jij..... ZET JE SCHAP!"

:)