Kia Ora and welcome to New Zealand!

Na het tropische klimaat in Azie en de hete zomers van Australie was onze aankomst in New Zealand best een 'shock'. Zondag vlogen we 'savonds van Sydney naar Auckland, NZ. Daar hadden we een nachtelijke overstaptijd van zo'n 5 uur voordat we om 6.40uur 'sochtends onze vlucht naar Christchurch konden pakken. Dat werd dus slapen op het vliegveld. Een aardige Kiwi wees ons meteen een plek waar veel banken waren en daar hebben we met een dekentje vanuit het vliegtuig onder de TL-buizen 3 korte uurtjes de ogen dichtgedaan.
In Christchurch een hostel gebeld die ons wel wilde komen ophalen van het vliegveld, dus liepen we naar buiten om op hen te wachten. En daar stonden we dan, met onze slippertjes, t-shirtje en gelukkig wel een lange broek in de kou van New Zealand. Het was die dag maar liefst 16 graden, bewolkt, regen, wind. Brrr. Snel onder de wol gekropen in onze double-room en even bijgeslapen.
Daarnaa Christchurch in. Wat een mooi stadje is dat. Het deed mij, mede ook door het schitterende weer, denken aan Ierland. Christchurch is ook het meest Engelse stadje van New Zealand.
De tweede dag hier sliepen we in een ander hostel, die niet volgeboekt zat. Deze bevond zich, net als de 1e trouwens, in een mooi groot huis iets buiten het centrum. We hadden echt het idee alsof we bij iemand thuis logeerden. Heel knus en gezellig. Die dag was er een leuke markt in Christchurch met locale producten. Veel wollige truien, sjaals, mutsen natuurlijk want schapen zijn hier in overvloed. We hadden het geluk om een optreden van echte Maori's te bewonderen, onze eerste aanraking met de oorspronkelijke cultuur van het land. We merken dat de Maori, in vergelijking met de Australische Aboriginals, een veel vriendelijkere cultuur hebben. Maori is hier ook de officiele taal naast het Engels.
Op de 19e zijn we begonnen met onze Kiwi Experience. We hebben een busticket waarmee we bijna heel Nieuw Zeeland kunnen zien. Van Christchurch vertrokken we naar het noorden, Kairkoura waar we diezelfde middag nog op een whale watching boot zaten. Supergaaf en een wens van ons beiden die uitkwam. Op een kleine afstand van de kust hebben we in totaal 8 Spermwhales gezien, de 4 na grootse walvis ter wereld (groter dan de Humpback). We hadden erg veel geluk want gemiddeld zien ze er maar 2 op een dag, maar het was een goede dag voor ons. Walvissen leven daar het hele jaar rond, want er zit genoeg eten en het water loopt daar tot maximaal 6km diepte. Na 8 walvissen gingen we ook nog even op zoek naar dolfijnen, want die leven daar ook. En vlakbij de kust kwam er een hele groep Hector dolfijnen op ons af, de kleinste soort ter wereld. Ontzettend mooi om te zien om ze te zien zwemmen in ijsblauw water. De kers op de slagroom, of hoe heet dat... :)
Omdat onze bustour een nogal vaag rondje maakt komen we nog weer 1 nacht terug in Kairkoura en dan gaan we een mooie wandeling langs een grote zeehondenkolonie maken. Na 1 nachtje dus doorgereden via het wijnlandschap naar Nelson. Nelson is de poort tot Abel Tasman National Park, volgens de Kiwi's het mooiste National Park van NZ. Dat wilden wij wel eens zien dus zijn we gisteren vroeg opgestaan om eerst met een watertaxi de stranden langs het helderturqoize water te zien. We vaarden zelfs langs een zeehondenkolonie, heel bijzonder om te zien. Ze hadden zelfs kleintjes! We werden afgezet bij een mooie baai en vanaf daar zijn we 4 uur (zo'n 11km) gaan wandelen door het park. Er waren ook nog wat andere mensen van de bus die ook deze tour gingen doen dus die kwamen we onderweg tegen en dan konden we mooi foto's van elkaar maken.. De natuur in het National Park was echt overweldigend mooi. Omdat hier zoveel regent waren de watervallen ruig en goed gevuld en je liep door het groenste groen door de honderden soorten varens en je had uitzicht op het koudste blauw van de ijzige zee. De zon brak nog aardig door waardoor het een heerlijke wandeling was. Om 7 uur savonds weer terug bij ons mooie hostel waar we ons warm gedouched hebben en heel luxe de maaltijd van de dag voor 7euro p.p. hebben gegeten (aardappels!!! en taart!!!) Vandaag nog een vrije dag in Nelson en als het zo ophoudt met regenen gaan we hier nog een berg beklimmen dat het middelpunt van heel New Zealand schijnt te zijn. We houden jullie op de hoogte.

Niet vergeten trouwens: Wiebe is morgen (de 23e) jarig en wordt-ie 26 jaar oud. Wij zitten eerst in de bus naar Westport en zullen 'savonds daar een feestje houden. Komen jullie ook? Er is koffie, thee, bier, wijn en gebak. Mocht je niet kunnen komen dan kun je het cadeautje ook opsturen of bewaren voor als we weer terug zijn. Wiebe wil graag een skydive hebben.
Onze telefoon heeft hier helaas bijna nooit bereik, we hopen dat het in Westport beter is en dat wij jullie smsjes kunnen ontvangen. Anders maar even een mailtje dus ;)

Liefs, Suus en Wiebe

Extra: waar die grote walvis zijn niet zo subtiele naam spermwhale vandaan heeft.
In de tijd waarin er nog op walvissen gejaagd mocht worden kwamen een aantal walvisjagers deze nieuwe soort tegen. Ze waren onder de indruk van het enorme hoofd van het beest (maar liefst 2/3e deel van zijn hele lichaam is hoofd). In de omgeving van Kairkoura vindt men eigenlijk alleen maar mannetjes van deze soort en dus dachten de jagers dat in zijn hoofd een enorme hoeveelheid sperma moest opgeslagen zijn. Wanneer ze de walvis opensneden kwam er ook veel vocht uit zijn kop dus dat moest het zijn, volgens hen. Pas na 10 jaar kwamen ze voor het eerst een vrouwtje tegen, en ook zij heeft zo'n grote kop. Omdat dit een vrouwtje was kon het natuurlijk niet zijn dat zij ook sperma in d'r kop had zitten. Later kwamen ze erachter dat het een soort olie was, waardoor de walvissen zo diep (tot wel 3km) kunnen duiken. Die olie kwam later goed van pas in de walvissenhandel. Ondanks deze kennis heeft de Spermwhale tot op de dag van vandaag nog steeds zijn rare naam waar menig toerist bij het horen ervan even van in zijn of haar vuistje moet lachen.....