Aangezien we niet naar Sipidan gaan om te duiken, rest ons nog wat extra tijd om ook de jungle in Sarawak te gaan ontdekken. Terug in Kota Kinabalu boeken we een vlucht naar Kuching en de volgende dag zijn we er al, AirAsia, snel en goedkoop :)De naam van deze hoofdstad van de provincie Sarawak betekent 'kat' in het Maleisisch en overal in Kuching zie je standbeelden van katten en uiteraard ook veel toeristische kattenprullen te koop. Maar daarvoor komen wij niet naar hier.

We hebben geluk, want het zijn volop festiviteiten ter ere van de Sarawak Regatta (roeiwedstrijden op de Sarawakrivier), ook wel Waterfeesten genoemd en het is ook Mooncakefestival (of Mid Autumn festival): een traditioneel Chinees oogstfeest gevierd rond volle maan in de herfst. We doen met veel plezier mee aan de festiviteiten, kijken naar de bootraces en kuieren gezellig rond in de met lampionnetjes versierde straten, smullen van de lekkere hapjes aan de vele straatstalletjes (mooncakes die zwaar op de maag liggen, pannenkoeken met zoete pindavulling, vers fruit met Indonesische rojak, mmmmmm), luisteren naar opera-opvoeringen in traditionele kledij met live muziek aan een boeddhistische tempel, bekijken met pretoogjes de dansoptredens van schattige kindjes met hun waaiertjes in hun blingblingjurkjes en worden getrakteerd op een optreden van dansende Chinese draken! Maar als klapper op de vuurpijl dans ik met enige schroom mee met een straatdansgroep op liedjes à la "Gangnam Style" die zo'n simpele moderne jazz-choreo's opvoeren zodat ik meteen kan meedansen na een korte observatie. Tot mijn verbazing vinden ze het ongelooflijk leuk dat ik meedans, word ik uitgenodigd voor een volgende dans en willen ze zelfs met mij op de foto, zalig die Maleisiërs!

De leukste 'verrassing' echter was mijn Bollywoodvriendin Lies te ontmoeten in Sarawak. Zij is onderweg met haar KrisKras-reisgroep als reisbegeleidster en we ontmoeten hen 's avonds in een gezellige bar waar we tot in de vroege uurtjes bijkletsen. We krijgen hiervoor nog voldoende tijd want na onze avonturen in Borneo, reizen we twee weken mee met de groep in de peninsula Maleisië. We kijken er al naar uit!

Borneo is één van de weinige plaatsen ter wereld waar je de rafflesia-bloem kan bewonderen. Deze bloem is de grootste solitaire bloem op aarde en is eigenlijk een parasiet. Het is moeilijk om de bloem in volle bloei te kunnen aanschouwen, want de bloemknop doet er 9 maanden over om zich te ontwikkelen en blijft dan slechts 5 tot 7 dagen in bloei. In het toeristische centrum zijn ze op de hoogte van rafflesia's in bloei en wanneer dat het geval is, moet je snel zijn om ze te gaan bekijken. Wij boeken een kajaktochtje en toevallig staat er op de weg ernaartoe een rafflesia in bloei. We regelen bij het tourbureautje om ons ook daar naartoe te brengen en na een wandeltocht diep in de jungle van Borneo, bereiken we de zeldzame rafflesia in bloei. De diameter is wel 80 centimeter (kan gemakkelijk 1 meter zijn) en als je erin blaast, ruik je een rottende geur gemengd met bloemengeur, heel speciaal. Deze specifieke geur trekt aasvliegen aan die je binnenin de bloem ziet zoemen. Zij zorgen voor de bestuiving en dus de voortplanting van deze bloemen. Wat een geluk dat er net een rafflesia in bloei is op dit moment!
Op onze wandeling in de jungle leren we ook veel bij over verschillende planten-en fruitsoorten en proeven we peperbesjes vers van de tak geplukt en dus nog groen (Wist je trouwens dat zwarte en witte peper eigenlijk van dezelfde peperbesjes komen? De witte worden gewoon geweekt in water waardoor de schil eraf komt en ze wit zien!), hete rode pepers (enkel Tim durft dit aan, ik niet!), mangoestin (lekker fruit met pitten), verse cacaobonen en veel andere fruitsoorten waarvan ik me de namen niet meer herinner. We doen dit allemaal samen met 3 filmstudenten uit Kuala Lumpur die onze belevenissen vastleggen op film. Deze beelden dienen als promofilmpje voor het tourbureautje dat de filmstudenten maken als eindwerk. Benieuwd of we te zien zullen zijn in het promofilmpje!
Na onze junglewandeling, beginnen we aan ons privé-kajaktochtje met onze gids Beko waarbij we genieten van het rustige ritme en de kalmte van de natuur rondom de rivier. We nemen een pauze voor een frisse duik in de rivier, verpozen even op een strandje en kajakken in een kleine grot, alvorens we naar onze eindbestemming kajakken via een paar kleine rapids. Leuk tochtje!

Onze laatste twee dagen in Borneo spenderen we in Bako National Park.
's Ochtends vroeg nemen we de bus en de boot naar het park en nadat we ons geïnstalleerd hebben in onze jungleslaapzaal, vertrekken we meteen op jungletocht. Al bij de eerste inspanningen loopt het zweet van onze rug, we zijn echt wel in de tropische jungle beland! We wandelen tussen megahoge rotsen en metershoge bomen en voelen ons als kaboutertjes (of een feetje in mijn geval) terwijl we klauteren over de dikke boomwortels en ons een weg banen onder het groene bladerdak. Veel sneller dan verwacht komen we aan bij het strand. We wandelen blijkbaar sneller dan de aangegeven wandeltijden, dus kunnen we nog wel een extra tochtje aan, bedenken we.
We wandelen terug op het Pako-pad en horen geritsel in de bomen boven ons. We kijken omhoog en zien wel vier neusapen vlakbij ons blaadjes knabbelen! Stilletjes observeren we hen en zij storen zich duidelijk niet aan onze aanwezigheid en doen rustig verder waarmee ze bezig zijn. Een magisch moment, zo dicht bij apen in het wild!
We wandelen verder tot aan de kruising en slaan daar het volgende pad in richting Pandan (=strand) Kecil. Nu is het pad niet zo dichtbegroeid waardoor de inspanning harder is en de hitte haast ondraaglijk. We zijn nog zo blij als we na een stevige afdaling het strand bereiken en hebben wel zin in het frisse water van de Zuid-Chinese Zee. Aangezien we helemaal alleen zijn op het strand, doen we eens lekker gek en gaan naaktzwemmen. De hoge golven kletsen tegen onze bezwete lichamen en man, wat doet dat deugd!
Blijkt dat we toch niet zo alleen zijn als we denken, want vanuit de bomen aan de kust worden we begluurd door een aantal neusapen en makaken, een paradijselijk moment! Dit moment wordt abrupt verstoord als we zien dat twee makaken aan onze rugzak zitten te futselen. Hun reputatie kennende hadden we deze vastgemaakt aan de trap en op slot met een hangslotje. We bekogelen hen met kokosnoten die we van het strand rapen in de hoop hen weg te jagen, maar dat baat jammer genoeg niet en onze oreo-koekjes uit het zijzakje van onze rugzak dat niet op slot kan, moeten eraan geloven. We vinden het vooral grappig hoe we daar als naakte oermensen de apen proberen weg te jagen met kokosnoten en lachen met de knabbelende makaken die in een mum van tijd onze koekjes hebben verslonden. Het kan hen maar smaken :)

De volgende dag wil het niet stoppen met regenen tot de middag, dus de lange Lintang-tocht die we vandaag dachten te stappen, vervangen we door de kortere Delima-tocht waaraan we 's middags nog beginnen. Tijdens het tandenpoetsen voor onze hut spelen de babymakaken dichtbij en aangezien ik niet wil dat ze ook mijn tandpasta stelen, haast ik me naar binnen. Het zijn absoluut geen schuwe, maar venijnige aapjes, die makaken!
Op het einde van de tocht zien we heel wat neusapen in de mangrovebomen slingeren maar veel andere dieren krijgen we niet te zien. Volgens een gids die we ontmoeten onderweg, kan je de meeste dieren gemakkelijker spotten vlakbij de hutten waar de toeristen overnachten. Voor we weer de boot op moeten naar Kuching, wandelen we dus nog even rond de hutjes en ontdekken in de bomen een gifgroene viper-slang van op een veilige afstand (het gif van deze slang is zo dodelijk dat je binnen de 24 uur een antiserum moet krijgen!) en een Maleisische vliegende kat zonnebadend op een boomstam. Een mooie afsluiter van onze ontdekkingstocht in de jungle van Maleisisch Borneo.