Ik werd natuurlijk wakker voordat mijn wekker afging met buikkrampen. Net op de dag dat ik een flink stuk wilde gaan wandelen. Een immodium later en ik kon er weer tegen. Na wat sneetjes toast bracht de moeder van Niall me naar het station, onderweg naar haar werk. Ik pakte de trein en dacht bij mezelf, zoals ik dat vaker heb gedaan: wat zijn mensen toch geweldig en verschillend. Mensen in pak onderweg naar het centrum, anderen in sportkleding onderweg naar The Botanical Gardens en studenten die naar school moeten.
Ik kwam aan in Bondi Beach, de Miami van Sydney, en de wandeltocht kon beginnen. Ik liep van Bondi langs de kust en kwam allerlei kleine strandjes en dorpjes tegen. De omgeving was even mooi, overal. Het heldere blauwe water klotste constant tegen de rotsen en cliffs aan terwijl de strandjes voor een rustig oord zorgden tussen de rotspartijen door. De zon zorgden er wel voor dat de strak blauwe hemel kon pronken, terwijl de medemens zijn lichaam fit hield door met de hond te wandelen. Dit allemaal 5 kilometer lang. Ik liep het in 1,5 uur. Mijn maag heeft het geweten en ik vond dat het een chickenburger wel verdiend had.
Ik nam de bus naar Central Station in het hart van Sydney. Onderweg werd ik brutaal van mijn plek gewezen door meneer met een open scheen wond. Ik stond maar op voordat ik besmet werd met zijn wond. Misschien kreeg je de brutaliteit erbij?
Ik liep de bus uit en ik zag het al gebeuren. Er liep een verkoopster met haar krantje op me af. Ze vroeg me 'What are you listening to?', en aangezien ik het gehoord had besloot ik toch maar mijn iPod aan haar te geven zodat ze kennis kon maken met Eminem. Ze vroeg ook 'Where are you from?', en ik zei natuurlijk Holland waarop ze 'Oh, ik ook!' zei. Ik merkte dat ik even moest schakelen, al had zij ook moeite om het Engels even achterwege te laten! We hebben onze ervaringen uitgewisseld en ze bleek uit Brunsum te komen, in Duitsland te wonen, 11 maanden in Australië te reizen en geld te verdienen in Sydney. Ze wees me naar Chinatown en ik heb haar advies dan ook maar opgevolgd.
Als eerste kwam ik Market Place tegen. Een winkelcentrum met op de beneden verdieping een fruit, groente, vis en souvenier markt. Ik heb hier rondgelopen maar was niet eens in de verleiding om iets te kopen. Wat een rommel. Zo heb ik nog in 2 andere winkelcentrums gekeken en niets gekocht.
Chinatown in Sydney is (gelukkig) stukken kleiner dan die in NYC of SF. Een straat met Chinese restaurantjes en vooral heel veel Aziaten. Aan het einde van de straat ging ik linksaf en kwam bij Darling Harbour uit. Een klein haventje met de hoge gebouwen van Sydney CBD op de achtergrond en home of the seagulls denk ik. Het was 14.30 en ik had genoeg gelopen vandaag. Terug op Central Station pakte ik de trein naar Gordon Station waar dezelfde 20 minuten wandeltocht op me wachtte. Muziek maar weer in en gaan!
Ik was zo thuis en zag Niall een minuut na mij arriveren zodat we naar binnen konden. De rest van de middag hebben we in de tuin gechilld en video's gemaakt over de vervelende tijd die we tot nu toe wel niet hebben. Onzin dus. Met een paar biertjes hebben we mijn eerste Australische BBQ ingeleid waarna we vertrokken richting de pub. Onderweg hebben we Tim en Dodds opgehaald en luidkeels meegezongen met Slim Dusty op de radio. Omdat het saai was in de eerste kroeg, belde we een andere vriend op om te vragen waar hij zijn avond aan het vieren was. We reden aan en kwamen bij The Chelsea aan, in Chatswood. Hier zaten Peter en Julia, broer en zus en allebei vrienden van Niall. Na een pilsje besloten we naar hun favoriete lokale pub te gaan (Greentown) zodat we Buck hunt konden spelen. Dit is zo'n spel die je in een arcade tegen kunt komen. Een plastic geweer en een scherm waar herten op verschijnen die je moet doodschieten. Dit hebben we de hele avond gespeeld en ondertussen heb ik tientallen vrienden van Niall ontmoet die allemaal open stonden voor gesprekken, een pilsje en een lach. Dit was dus een gezellig avond. Wat ik wel raar vind is dat de pubs hier om 00.00 uur sluiten, terwijl wij in Nederland dan pas naar de kroeg gaan!
We reden naar huis en hebben in de auto nog wat serieuze gesprekken gehad over onzin waardoor we allebei ons hart konden luchten en veilig te bes konden. Wat een goede dag!