We rijden over de Stuart highway richting het zuiden. Niet langer zien we de palmen. Wel termietenheuvels, rood, geel, grijs of bruin al naar gelang de grond wat de termieten gebruikt hebben. Wanneer de onderbegroeiing is weggebrand, vallen ze erg op. Maar steeds vaker zien we de geelbruine grassen nog staan en dan zie je de kleinere heuvels niet. Ze zijn er in allerlei maten en vormen. Groot, klein, spichtig, rond, soms lijken ze op menselijke figuren. Ik ga er van uit dat de vorm iets te maken heeft met de soort termiet die er woont. Vaak zie je op de zelfde plek de zelfde vorm. De grotere hebben soms menselijke vormen. Wat de plaatselijke bevolking heeft geïnspireerd denk ik. Want we zien langs de kant van de weg heel veel aangeklede heuvels. En dat geeft deze lange saaie weg wel iets leuks. Zo zag ik: een familie groepje, een moeder met kind en een slanke dame. Heel grappig hoe een petje of T- shirt zo'n heuvel kan veranderen in een "mens".