Nieuw Zeeland

9 december - Auckland

Vanochtend na 2 dagen vliegen en hangen op vliegvelden dan eindelijk aangekomen in Auckland, Nieuw Zeeland.
Normaal gesproken zijn die vluchten niet zo spectaculair maar de vlucht van Flores naar Bali was er eentje met een grote glimlach.
Het vliegveld van Maumere op Flores is klein, de landingsbaan is kort te noemen. Taak van de stewardes is dus om tijdens de korte taxirit naar de startbaan heel snel de safety-procedure uit te leggen. Waar je op Schiphol een heel boek aan de passagiers kunt voorlezen heb je hier zo weinig tijd dat je een stewardes a la Matthijs van Nieuwkerk moet hebben, rap van tong. En die hadden we. Ook haar college die alles stond uit te beelden had er de sokken in. Nog voordat mevrouw van Nieuwkerk haar voordracht had afgesloten liep madam, met lifejacket aan, door het deurtje naar de cockpit van ons kleine propeller vliegtuigje, houdoe!
De piloot geeft een dot gas en we spurten de baan over. Het neuswiel kiest het luchtruim en mevr. Van Nieuwkerk roept nog heel snel: "Please make sure your seatbelts are fastend". De wereld draait dooorrrrrr.

Na een minuut of 10 vliegen vertelt de italiaanse piloot dat we links uit het raampje de Kelimutu vulkaan kunnen zien liggen. We zitten eerste rang terwijl we laag overscheren over de plek waar we een paar dagen geleden de zonsopkomst hebben gezien. De meren liggen er weer prachtig bij.
Hierna trekt hij het toestel in een scherpe bocht en we draaien nog twee rondjes van de zaak rond de vulkaan. Later op kruishoogte loopt de macho pilot langs ons, tikt mij op mijn schouder en vraagt trots of we een mooi uitzicht hadden. Hierna is hij zeker een half uur op de wc gaan zitten poepen.

De rest van de vluchten naar Jakarta, Singapore en Auckland waren daarmee vergeleken maar saai.

Rond 09:00 komt na 10 uur vliegen land in zicht. We zijn er, aan de andere kant van de wereld, 12 uur tijdsverschil met Nederland.
Maar het grootste verschil is nog wel het contrast met Azië. Van ons hotel lopen we in een heerlijk vroeg zomer zonnetje naar de Starbucks. Het is schoon hier, de auto's rijden rustig, geen gesjeeste brommertjes en geen getoeter. En de Nieuw Zeelanders komen op ons over als heel vrolijke aardige mensen.
We proberen de dag wakker door te komen om de jetlag te ontwijken. Maar wanneer we na de lunch ergens op Queenstreet verder willen wandelen zegt het lijf 'slaaapen'.
De pech van 's middags slapen is dat je vervolgens de hele nacht schaapjes loopt te tellen omdat de slaap natuurlijk niet wilt komen, Anne de even en ik de oneven.

10 december - Auckland

Met wifi en een Latte zijn we de dag in een koffietent begonnen. Hierna in Albert Park even bijgeslapen in de zon. Maar ook een, hoe kneuterig, boodschappenlijstje gemaakt. Je kunt je niet voorstellen hoeveel zin we hebben om ons eigen maaltje te koken. BBQ aan, pannetje op 't vuur, wijntje in de hand. Morgen halen we de bus op en gaan we op pad.

Vandaag struinen we een beetje door het park, over het universiteitsterrein. En via Waterloo str. terug naar Queenstr. en zo naar de haven voor een Fish&Chips met uitzicht op een paar zeiljachten die mee hebben gedaan aan de prestigieuze America's cup. Confronteer een Kiwi niet met hun verlies van de Zwitsers een paar jaar terug. Was een gevoelig tikje van een land vol bergen en waar ze een meer een See noemen.

Morgen de bus ophalen. Maar we vervallen in herhaling….hebben e rook zo veel zin in.