Vrijdag 7 september - Datong

05:45 Anne en de rest van de trein slapen nog, maar ik zit al in het gangetje aan een iets te sterke bak koffie. Ik zie het Chinese platteland voorbij rollen. Mist hangt boven de meertjes. Boertjes zijn al op het land bezig. Nog twee uur en we zijn in Datong; z'n zes uur treinen van Beijing.

Als de lift naar booven zoeft in het Hong Qi hotel lezen we het meegegeven foldertje:
Dear guest,

Thankk you choose to live red flag hotel. I hope you in the wineshop during the comfortable satisfaction. "Sincere man, for the industrie To the essence," is our purpose, please provide more valuable advice So that we can better serve you. Welcome once again to visit red hotel, wish trip Happy!

Ik denk dat er deze Chinatrip wel weer een potje hints in zit.

"Here, you speak!" We zitten in de taxi. Vermoedelijk op weg naar de Yungang caves als ik de telefoon van de chauffeur in mijn handen krijg. "Yes, hello?" een krakerige stem vraagt in het engels waar we heen gaan.
"Yungang Caves"
"No monestary?"
"No, Yungang caves"
"Ok, driver please"
Er wordt wat chinees heen en weer geroepen en we hopen maar dat het goed komt. Netjes worden we bij de caves afgezet. Letterlijk ook waarschijnlijk. De Yungang caves zijn in de rotsen uitgehakte tempels. Met daarin weer uitgehakte boedha's. Deels verweert, deels nog prachtig in tact gebleven. "WOTTEL!!!" "WOTTEL!!!" "WOTTEL!!!"
Aan de overkant van de weg staat een chinees met een megafoon in onze richting te roepen dat we vooral bij hem water moeten kopen. "NI HAO!!" roepen we hard terug. Hij schreeuwt nog wat door zijn witte megafoontje en gaat bozig weer zitten.

Na het bezoek pakken we weer een taxi terug richting de stad. En na dat ik weer iemand aan de andere kant van de lijn heb uitgelegd waar de eindbestemming van vanmiddag is scheuren we richting binnenstad, In de stad is niet veel te beleven. We moeten even wennen aan de drukte en aan het getoeter. We gaan terug naar het hotel. Dit maal met een taaxichauffeur op leeftijd zonder mobieltje.
"trainstation please" daar is ons hotel in de buurt. Ik zie dat hij het niet begrijpt. Anne is inmiddels driftig in de Lonely Planet op zoek naar de chinese vertaling voo trein. Ondertussen probeer ik een trein uit te beelden. Die arme man weet niet wat hem overkomt. Twee grote westerse mensen die wat brabbelen in een vreemde taal. En één van die twee zit als een debiel "Tjoeke Tjoeke toet toet" te hintsen op de schterbank, inclusief het bijbehorende gebaar van het trekken aan de stoomfluit. Maar wonder boven wonder halen we het. Terwijl we op het staion afrijden lacht de chauffeur heel hard en wijst naar het station terwijl hij toet toet geluiden maakt.

Net heerlijk gegeten. Loempiatjes, gans en dumplings. En een paar grote flessen bier. Maar we hadden ook keuze uit gebakken hond, gefitruurde bacteriën? (stond er echt), duif in herkenbare vorm (shalalalli shalalala), rotten eggs. Smakelijk.