Sinds de laatste blog, over de aanrijding van Samwise, heb ik al een tijd niets meer geschreven. We hebben ook niet heel veel meegemaakt, maar wel belangrijke beslissingen gemaakt.

Op 7 april zijn we weer in Te Anau aangekomen, omdat we de Kepler zouden gaan lopen. We hadden allemaal leuke dingen geplant, zoals paardrijden, een boottocht over de Milford Sound en kayakken. We hebben ook een wandeling de berg op gemaakt, dat was erg mooi.

Op 11 april gingen we paardrijden. We gingen mee met een tocht, en het was erg leuk! We waren met meer mensen, maar omdat wij wel konden rijden, zijn we ook lekker gaan galopperen. We zaten op hele leuke paarden! Na het rijden, vroeg Rose, het meisje dat daar werkte, of we zin hadden om op nog wat jonge paardjes te rijden. Dat wilden we wel! Het was erg leuk, die jonge paardjes reageren zo snel op alleen je zit. Als je een beetje naar links leunt, gaan ze naar links. Echt een leuke ervaring.. Totdat, Jora's paard heel hard ging galopperen, en Jora er aan de linkerkant afvloog. Dat zag er zo naar uit. Ze vloog, uitgestrekt, door de lucht, en landde hard op de grond.

Eerst leek het alsof er niet teveel met haar aan de hand was. Totdat ze ging lopen, toen moest ze even gaan zitten, en trok ze wit weg. Ze had heel erg last van haar schouder, dus Rose heeft ons naar het medisch centrum gereden. Daar maakte ze een röntgenfoto van Jora's schouder, en er was wel iets op te zien, al wisten ze niet zo goed wat het nou was. Ook vertelde ze dat Joor een scheurtje in een spier had. Maar ze waren ontzettend vaag. Echt, in Nederland zijn ze zo veel duidelijker in wat je hebt, en wat je moet doen om het beter te maken. Deze arts zei dat hij er allemaal niet zoveel verstand van had. Hij leek ook verward, maar hij was wel aardig! Jora heeft er alleen niet zo veel aan gehad, volgens mij.

Daarna hebben we vooral hier op de camping gezeten, veel films gekeken en gezorgd dat Jora heelde. Het gaat nu al wel stukken beter met haar, maar ze heeft nog wel pijn met bepaalde dingen. Ze zou de Kepler wel kunnen lopen, maar door mij gaat het niet door. Ik heb namelijk ontzettend veel last van mijn maag. Dat heeft mijn slokdarm geirriteerd, en dat is nu zo erg dat ik praktisch niet meer kan eten. Ik leef nu op soep en ijs, maar zelfs dat doet pijn. Het voelde voor mij niet goed om de Kepler-track te lopen, en dat vind ik heel jammer. Het was een moeilijke beslissing, maar ik denk dat het wel de goede is.

We hebben besloten dat we eerder terug gaan naar Amsterdam, en hebben ons ticket ook al verzet. We vliegen weg vanuit Christchurch op 28 April, en landen dan op de 29e in Amsterdam. Dat is al volgende week, dus nu zijn we druk bezig met de auto verkopen. Dat is als het goed is morgen geregeld. Perfect dus!

Maandag de 18e hebben we een boottocht gemaakt over Milford Sound. Dat was echt prachtig! Om in een bootje langs van die enorme steile en hoge bergen te varen was echt een ervaring. Fiordland is toch wel het mooiste landschap dat ik ooit heb gezien. Heel overweldigend!

We zijn nu in Twizel, een plaatsje onder Mt. Cook. Morgen willen we daar naartoe, want dat is volgens mij ook heel mooi! Maar eerst even de autodingen regelen! Als het goed is, kunnen we de auto houden tot de 28e. Dat zou perfect zijn, dan zouden we nog een tijdje bij Mt. Cook kunnen blijven, en daar wandelingen enzo doen..

Ik heb ook wel weer heel veel zin om naar Amsterdam te gaan! Vooral om te fietsen eigenlijk, en natuurlijk om iedereen weer te zien! Maar het is ook wel raar om te bedenken dat Nederland zo plat is. Hier heb je wel platte stukken, maar er is bijna altijd (de laatste tijd dan) een hoge berg op de achtergrond. De laatste paar dagen zijn die bergen zelfs besneeuwd. Echt prachtig! Ik kan me niet helemaal voorstellen dat iets zo plat kan zijn als Nederland. Maar dat komt denk ik maar al te snel weer terug!