Vandaag hebben we een Harrier Hawk aangereden. Dat was zo ontzettend naar! Hij zat langs de weg, een aangereden konijn aan het eten, en hij vloog op toen wij aankwamen. Dat soort vogels kunnnen alleen niet recht omhoog vliegen, door hun gewicht, dus hij vloog onze kant op omhoog.

We waren al te dichtbij, dus we ramde met de voorkant tegen hem aan. Het ging allemaal heel snel, dus ik herinner me niet alles meer. Ik weet dat Jora schreeuwde, en de auto aan de kant zette. En volgens mij heb ik mijn schoenen aangedaan, maar dat weet ik niet meer zeker.

Hij lag aan de overkant van de weg, op zijn rug. Ik dacht eerst dat hij dood was, maar hij bewoog nog met zijn poten. Zonder echt na te denken, had ik zo iets van; hij moet daar weg! Straks komt er een auto, en die rijdt over hem heen!

Dus ik ben naar hem toe gelopen, en ik heb volgens mij zijn poten vastgehouden, het is en blijft een gevaarlijke roofvogel namelijk! Hij liet me toe om hem op te pakken. Het enige wat hij deed was een beetje zijn bek open en dicht doen. Dat was geen goed teken.

Toen hebben we hem langs de kant van de weg gelegd, allemaal heel voorzichtig, ik wilde hem niet nog meer beschadigen. En voordat we echt wisten wat we voor hem konden doen, deed hij zijn ogen dicht, en ging hij dood. Toen ik hem daarna optilde, was het erg duidelijk dat zijn nek gebroken was. Zijn hoofd meteen naar achter. Het was zo'n naar beeld!

Hij was nog helemaal intact, je zag niet aan hem dat er iets mis was, behalve dan zijn nek, dus ik dacht dat DoC hem misschien wel wilde hebben om op te zetten. Toen ik de DoC-hulplijn belde, lachte ze een beetje. Maar ze wilde hem niet hebben.

We hadden besloten dat we hem niet gewoon achter wilden laten, dus we hebben een oude handdoek om hem heen gewikkeld, en heb ik hem op mijn schoot gehad tijdens de rit naar een mooi plekje. Hij was nog warm, en het voelde zo vreemd om zo'n prachtige, statige roofvogel op mijn schoot te hebben.

We hebben hem in een mooi, ruig weiland neergelegd, met wat bloemen om hem heen. Het was voor ons allebei zo naar om een dier te doden, wij, de vegetariërs! We voelden zo schuldig! Maar we hadden niet echt iets anders kunnen doen, behalve niet op die plek zijn, en geen auto rijden.

We hebben hem Samwise genoemd, omdat we een beetje Lord of the Rings-verslaafd zijn (Vooral Jora dan). Samwise the Harrier. Ik heb het gevoel dat ik nog iets van een eerbetoon moet geven ofzo, maar wat we deden was al iets. Ik snap die mensen ook niet die gewoon doorrijden. Er liggen zo veel doden dieren langs de weg. En het is echt niet dat je het niet merkt als je zo'n enorm beest aanrijdt!

Ik vond hem zo prachtig! Roofvogels zijn altijd zo statig. En ze hebben iets ontastbaars. Maar dat zijn ze blijkbaar niet. Mensen met machines kunnen alles vernietigen. Dan merk je ook even weer dat je zo machtig bent in een auto; je rijdt met zo veel gemak een dier dood. Dat gaat veel te makkelijk, en het gebeurt veel te vaak! Als we weer in Nederland zijn, ban ik auto's uit mijn leven!

Samwise the Harrier, sorry dat ik je van je leven heb beroofd. Ik hoop dat je niet teveel pijn hebt geleden. En dat je een mooi leven hebt gehad. Sorry! Rest in peace.