Buenos dias!

Bij onze laatste update gingen we net Cusco verlaten. Inmiddels hebben we ook Puno achter ons gelaten en vertrekken we morgen vanuit Copacabana naar La Paz.

Wat hebben we de afgelopen dagen gedaan? Vanuit het relaxte Puno hebben wij een bezoek aan de eilanden op het Titicaca meer gebracht. Het Titicaca meer is 3.810m hoog, wat een simpele wandeling al vermoeiend maakt! We gingen met de boot eerst langs de drijvende eilanden van de Uros, die op zelf gefabriceerde eilanden op het meer leven. Erg indrukwekkend, wel wat te toeristisch..

Na de Uros zijn we doorgegaan naar eiland Amantaní. Hier hebben wij kennis gemaakt met het gastgezin waar wij die nacht ook bleven slapen. We werden verzorgd met een lunch (aardappelen, aardappelen en nog eens aardappelen), diner, een dansfeestje (ook al leek het meer op rondrennen in de zaal) en een ontbijt de volgende dag. Na Amantaní zijn we nog langs eiland Taquile gegaan, wat een stuk toeristischer was, helaas. Al met al een leuke ervaring, wel iets te commercieel en een lange boottocht van 3,5 uur (enkele reis!)

Na die avond nog met wat Amerikaanse mensen die we op de boot hebben ontmoet te hebben gegeten, gedronken en ge-grote-dalmutit, zijn we de volgende ochtend richting Copacabana (Bolivia) vertrokken. Copacabana is een klein dorpje op 3.810 m hoogte, zonder een pinautomaat. Het omwisselen van Soles en het geld opnemen bij de bank met een creditcard moesten er dus aan te pas komen..

Vandaag zijn we met de boot naar Isla del Sol gegaan en hebben we daar een 4-uur-durende trekking gedaan van het noorden naar het zuiden van het eiland met pieken van 4.100 meter. Klein minpunt was de inca ruïne aan de noordkant van het eiland, welke een labirint vormt. Het leek ons leuk om er doorheen te wandelen, maar Roy had even geen rekening gehouden met een plotseling laagwordende plafond. Een harde kopstoot en een bloedende kop was het gevolg. Inca ruïne vs. Roy: 1-0. De schade viel gelukkig mee en het was een goed moment om voor het eerst onze first-aid-kit te gebruiken. Een uitstekende zuster Gerdien zorgde voor een goede wikkeling van een verband om Roy´s hoofd.

Morgen vertrekken we dus naar La Paz, waar we ergens in de komende dagen op de gevaarlijkste weg van de wereld zullen mountainbiken (breedte slechts 3 meter en afgronden van 600m). Ook blijkt Tamara, iemand van onze groep van de Colca Canyon trek, in La Paz te zijn en in hetzelfde hostel als ons te verblijven, dus dat zal zeker weer een gezellige boel worden!