Surfen is cool! En ik ben een surfer. Bijna althans, want na 1 les is het nog te vroeg om mijn gestuntel te bestempelen als surfen, maar het begin is er. Na wat uitleg op het droge pakken we onze plank op en springen in het water. We dragen de planken niet onder onze arm, zoals de echte dudes dat doen, maar op ons hoofd. Wij beginners leren het namelijk op de deur, een driemeter plank met de beste stabiliteit. We peddelen naar het startpunt, niet al te ver uit de kust, waar de leraar ons een zetje zal geven als de juiste golf arriveert. "Armen recht onder de schouders plaatsen, opdrukken, dan de rechtervoet op de plank zetten, de linkervoet bijzetten en altijd, altijd naar de kust blijven kijken." Vlak voor mijn plank aan de beurt is draai ik het riedeltje nog eens af in mijn hoofd. "Peddelen", klinkt het opeens in mijn oren. En dan voel ik hoe ik vaart maak. In de verte klinkt nog net het commando om op te gaan staan en zonder er verder over na te denken sta ik opeens op mijn surfplank. Het duurt een seconde voor mijn concentratie omslaat in een triomfantelijke gedachte: "Kijk mij eens: ik surf op de golven van Hawaii!" Op het moment dat ik het bedenk val ik pardoes van mijn plank af. Breed lachend kom ik weer boven water. Het is me gelukt! Ik ben een surfer. Natuurlijk is het beginnersgeluk. Dat merk ik wel in de anderhalf uur na mijn eerste ritje. Surfen is bepaald niet gemakkelijk en ik slaag er uiteindelijk in om drie maal op de plank te blijven staan. Dik tevreden met mezelf lever ik mijn surfboard weer in, vastbesloten om dit vaker te gaan doen. Om de spierpijn in mijn schouders (van al het peddelen) te verzachten en om mijn debuut als surfer te vieren koop ik een fles tequila en drink margarita's in de zonsondergang. Het leven voelt goed vandaag. P.S. Natuurlijk wil ik de volgende dag veel te veel. Ik probeer veel te hoge golven te pakken en verwacht dat alles vanzelf gaat. Het gevolg is dat ik slechts 1 maal op de plank sta. Wel heb ik nu een dikke schaafplek op mijn kin na een ongelukkige val op een iets te hoge golf. PSPS Pas vier dagen later, mijn derde surfdag, krijg ik het gevoel dat ik er iets van begrijp. Op Waikiki beach, tijdens mijn allerlaatste golf sta ik opeens rotsvast op de plank. Voor ik het door heb ben ik 30 meter verder en is de golf zijn kracht verloren. Alsof ik nooit anders heb gedaan stap ik van mijn plank af en verdwijn onder water. Yay! Ik heb gesurfd op de golven van Waikiki Beach.