Een lekker lang verslag dit keer.

We bevinden ons in Cairns, een grote stad in het noord-oosten van Australie en midden in het regenwoud. Helen en ik besloten om hier een beetje langer te blijven om uit te blazen na het snelle heen en weer gereis van de afgelopen 3 weken. We bevonden ons uiteindelijk in een geweldig hostel waar het heerlijk vertoeven was, zelfs tijdens de vele regenbuien die nu meer en meer voorkomen aangezien het het begin is van het natte seizoen in het tropische noorden van Australie. De eerste dag hebben we ons al direct opgegeven voor een van de gratis (!) tours die ze aanbieden en zijn we naar de Crystal Cascades gegaan, een serie prachtige watervallen gelegen op een half uur van de stad. We begonnen met een mooie, ontspannende wandeling het regenwoud in die langzaam maar zeker steeds avontuurlijker werd... het pad verdween en het klauteren over rotsen en boomstronken begon. Een beetje opletten, maar het was zeker nog goed te doen, zelfs op de slippers die iedereen droeg. Onze groep kwam aan bij het eindpunt van de weg en normaal zouden we hier even rusten en dan dezelfde weg teruglopen om de echte watervallen te gaan bekijken. We stonden rustig rond een meertje te genieten van het uitzicht en de stilte, toen er iemand opmerkte dat er zich een slang in het meertje bevond! De gids maande aan tot kalmte totdat 'ie merkte dat de slang zin had om terug aan land te komen. En wie denk je dat er net op het laagste punt stond waar de slang uit het water kon komen... ik wel zeker! Na het snelste sprintje van mijn leven stond ik gelukkig op een veilige afstand van het glibberige dier. De gids vond het allemaal wel erg spannend en informeerde ons dat dat de eerste keer was dat hij een slang tegengekomen was op dit pad... leuk. Na een beetje bekomen te zijn van de schok en de adrenaline wat was weggezakt, gingen we verder op weg naar de watervallen. Aan het einde van de tour hebben we een heerlijke duik kunnen nemen in een van de vele (slangenvrije) meertjes.

De volgende dag nog een paar musea bezoch en de botanische tuinen gaan bekijken. We werden door ons hostel afgezet en kregen 4 uur om de tuinen te ontdekken. De eerste 1 a 2 uur waren heerlijk, maar daarna viel het bezoek letterlijk in het water. Het begon te hozen als nooit tevoren en we zijn dan maar gaan schuilen in een cafeetje. Tja, het heet niet voor niets regenwoud J

Later in de week heb ik besloten om eindelijk aan mijn lijstje met avontuurlijke bezigheden te beginnen. Als eerste op de lijst: bungy jumpen! Ik stond 's ochtends al op met een knoop in de maag en dit werd niet beter toe ik de 50 meter hoge toren op moest klimmen tot het platform. Ik moet toegeven, het was een prachtige omgeving, midden in het woud en met een idyllisch meertje onder de toren (is toch wat geruststellender dan een betonnen vloer).Van beneden gezien valt het nog best mee, 50 meter hoog, totdat je daadwerkelijk op dat platform staat met een koord rond je enkels! Voor een ogenblik bedacht ik of ik nog nee kon zeggen en de walk of shame terug naar beneden zou doen, maar dan heb ik toch maar de sprong genomen. Enorm spannend en een onbeschrijfelijk gevoel dat dat geeft!En na die eerste sprong besloten om een tweede te wagen, dit keer achteruit JEigenlijk was deze veel leuker, omdat je niet naar beneden kunt kijken en zenuwachtig wordt over de hoogte. Ik raad het echt iedereen aan!

De dagen erop besloten we om het wat rustiger aan te doen en hebben we vooral zitten relaxen in het hostel of aan het openbaar zwembad in het midden van de stad.

Ondertussen hadden we ook een 2-daagse tour geboekt in het noorden: het Daintree National Park en Cape Tribulation. De eerste dag begon wat regenachtig, maar werd gelukkig met het uur beter. Een aantal rondwandelingen en excursies waren georganiseerd in de ochtend en in de namiddag hadden we tijd vrij voor onszelf. Helen en ik hebben eerst een lange wandeling gemaakt naar de kust toe en er een aantal oogstrelende stranden gezien en vervolgens ging ik jungle surfen. Dit betekent dat je met behulp van instructeurs tussen de boomtoppen van het woud slingert, van de ene boom naar de andere: een erg avontuurlijke en leuke activiteit. Zodra ik terug kwam in het hostel, begon het helaas weer te gieten. Hopelijk zou dit voor de tweede dag niet aanhouden.

Mijn hoop op een droge dag werd al vanaf de vroege ochtend weggevaagd en het werd er niets beter op. In de voormiddag hadden tijd voor onszelf en viel er weinig te doen. Dan maar wachten totdat het busje ons zou ophalen en verder zou meenemen op de tour. Een uur voordat we opgehaald zouden worden, werden we haastig meegedeeld dat we nu moesten vertrekken omdat we anders de rivier niet meer konden oversteken (de weg was ondergelopen door de hevige regenval). Een nieuwe brug was in aanbouw, maar helaas nog net niet af! We zouden afgezet worden aan de ene kant van de rivier, zelf over de brug lopen en de tourbus zou ons oppikken aan de andere kant. We kwamen aan en hebben welgeteld 2,5 uur moeten wachten in de regen, maar geen tourbus te bekennen om ons op te halen. We krijgen uiteindelijk bericht dat de bus bij de rivier was geweest, had geoordeeld dat het te gevaarlijk was voor ons om de brug over te steken (niet waar) en had weer rechtsomkeer gemaakt. We konden dit niet geloven en waren erg verrast over het totale gebrek aan communicatie. Ze boden aan om ons terug naar het hostel te brengen en zouden dan een extra nacht moeten doorbrengen, maar dit was geen optie omdat Helen de volgende ochtend vroeg terug in Cairns moest zijn om haar duikcursus te beginnen.

We hebben besloten om op ons eigen houtje verder te gaan en een lift te krijgen van een de vele auto's die nu eindelijk de rivier aan het oversteken waren. We waren met een grote groep gestrande reizigers die allemaal voor een goeie reden terug moesten zijn in Cairns de volgende dag. Helen ik hadden godzijdank al heel vlug een lift te pakken bij een aardige vent uit Antwerpen :)Hij zette ons af voor het hostel en we waren ook nog op tijd terug voor de gratis BBQ dat het hostel elke zondag organiseert.

Nou, dat was een erg avontuurlijke week! De volgende stap echter was beslissen waar ik vervolgens heen zou gaan. Mijn uitgangspunt is dat ik rond kerst en nieuwjaar in Sydney wil zijn en dus besloot ik weer terug naar het zuiden te gaan. Helen blijft nog even in Cairns om haar duikcursus af te maken en gaat dan ook haar eigen weg weer. Ik heb een vlucht genomen naar Brisbane om daar een vriendin te bezoeken en dan verder te reizen naar Sydney. Onderhand begint de bus wel erg saai en eentonig te worden en ik had altijd al het plan in mijn achterhoofd om met een busje (een campervan noemen we dat hier) rond te reizen en m'n eigen weg te gaan. Dat is mijn planning voor het moment. Ik hou jullie op de hoogte.

Groeten, Rianne