´Ik voel me lekker in de Jungle´

San Cristóbal, een topdorpje waar we een paar hele leuke dagen hadden.
Daarna vette ruines in de jungle, overnachten in een dorp bestaande uit een verzameling backpackers in de jungle, daarna nog een setje nóg vettere ruines in de jungle, hangen in de lianen in de jungle, overnachten in een hutje aan een rivier in een indianendorp in de jungle en dan..... komen we aan in Guatemala.

De laatste dagen in Mexico waren dus in de jungle.
Ik doe de uitspraak ´ik voel me lekker in de jungle´, we zweten ons rot en zien de eerste wilde apen in de bomen. Een Maya vertelt met veel passie en veel bier (hij kan even een engels woord niet vinden tijdens zijn betoog, denkt na, weet het nog steeds niet, heft dan zn biertje maar en glimlacht, we proosten, hij adt, en bestelt de volgende) over zijn religie. We krijgen zn emailadres: [email protected]...

Guatemala is mooi, heel mooi. Een nachtje in Flores, waar we de drie Denen tegenkomen voor inmiddels de derde keer. De bus naar Lanquin ´backpackers paradise´hostel El Retiro. Wat een plek! Midden tussen de prachtige, groene bergen aan een rivier staan vele hutjes met een centraal restaurant waar ze fantastisch eten en heerlijke fruitshakes hebben. Dit klinkt als een plek waar je lang moet blijven.. dat wilden we ook, maar helaas stond voor de volgende dag de taalcursus in Antigua al in de planning.
Tsja wat doe je dan? Dan sta je de volgende ochtend om 8 uur op om te tuben in de rivier, zodat je toch nog even alles meepakt voor je moet vertrekken. 25 minuten dobberen in een autoband, meegevoerd door de stroming, rondkijkend en genietend van de natuur. Top ochtendactiviteit! Nog een paar uurtjes ontspannen, beetje tekenen en lezen (en capoeira) en het was tijd om te vertrekken.

´Coban, Coban, Coban!!!´We pakken onze eerste chickenbus richting Coban. Kat en ik voorin, Margreke tussen het gepeupel. Hoeveel mensen kun je in een bus stoppen?! ´Guate, Guate, Guate´ De chauffeurs en hun hulpjes roepen al rijdend de bestemming uit het raam en nu en dan houdt iemand de bus aan.
Om iets voor achten komen we ´s avonds aan in Guatemala city ook wel Guate genoemd. Iemand uit de bus weet waar onze volgende bus naar Antigua vertrekt en we nemen samen met hem een taxi. Hij kletst met de chauffeur en ik vang de woorden, 8 uur, Antigua, bus en laatste op. Het is vijf voor acht en deze woorden samenvoegend beviel de mogelijke betekenis me maar niks. Ik deel mijn zorgen met Katrina en ze vraagt de chauffeur ´wanneer gaat de laatste bus naar Antigua?´ ´8 uur´ antwoord hij soort van gniffelend. Daar zit je dan, inmiddels drie voor acht, in Guatemala city, de stad waarvan iedereen aanraad er snel doorheen te reizen omdat het er ongezellig en gevaarlijk is. We komen aan waar de bussen staan, vijf over 8, drie bussen zien we en geen een gaat naar Antigua. Nee toch... Maar we gaan de hoek om en daar staat hij ´Antigua, Antigua, Antigua´ horen we en met al onze rotzooi proppen we ons tussen de families in, op naar onze bestemming...