En route door Vietnam...

Het blijft altijd weer een verrassing met welk toneelstukje we nu weer de grensovergang passeren. Ook bij de overgang van Cambodja naar Vietnam was het weer een groot feest. Zeg maar de nummer 1 tot nu toe!

Voordat we aankwamen in Ho Chi Minh City (hierna te noemen Saigon) gingen er namelijk nog 13 uurtjes aan vooraf. Bij het boeken van onze bustickets bij ons guesthouse was er een 'vriendelijke' receptionist die ons erop attendeerde dat we in plaats van met de bus ook met een taxi naar Vietnam konden gaan. In de eerste instantie vonden we dit niet echt nodig. Maar aangezien deze receptionist ons erbij vertelde dat dit in totaal maar $4,- extra zou kosten p.p. en onze buikjes ietwat overstuur waren dachten we: Laten we onszelf eens lekker verwennen door met de taxi te gaan! Daarnaast vertelde deze meneer ons ook dat er geen onnodige stops zouden zijn, geen blèrende Vietnamese muziek, geen verkopers die door de ramen hun waar willen verkopen en de reis zou i.p.v. 11 uur met de bus maar 7 uur duren, dus eerder in Saigon -> TOP! Nou, dat hebben we geweten. De taxi stond precies op tijd met 2 passagiers klaar. Maar helaas moest hij wel nog even 2 dames ophalen onderweg. Die kwamen niet bij ons op de achterbank zitten maar gingen braaf voorin de auto??? Dus 4 Aziaten voorin en wij (drie westerlingen) achterin...ok, maakt niet uit... Aangekomen bij de grens zouden er 2 scooters voor ons klaar staan die ons naar het busstation van Saigon zouden brengen voor $ 4,- p.p. (achtelijke achtelijken dat we zijn, Saigon ligt meer dan 350 km verderop...) Goed, er stonden inderdaad 2 mannen die ons voor $4 naar het busstation wilden brengen. 5 minuten later stonden we dan ook als enige toeristen bij een busstation, alleen was er 1 klein probleempje, de bus was al weg en er zou pas 11 uur later weer 1 naar Saigon vertrekken... "But, yes there is one bus from another busstation that is leaving in 40 minutes, we can bring you! The bus only cost $12,- p.p. plus the extra motorbike for $5,- p.p.! We need to hurry now, come come!!" F* F* F*, worden we hier nou in het ootje genomen? Als enige westerlingen zat er eigenlijk niet veel anders op dan achterop de motor te klimmen en ons ergens anders weer te laten afzetten. 40 minuten later zaten we dan eindelijk in een bus richting Saigon, jammer alleen dat dit een lokale stopbus zonder airco was en dat deze er uiteindelijk meer dan 10 uur over zou doen... Na nog 1 overstap en weer 2 andere scooters in Saigon waren we dan eindelijk op de plaats van bestemming. We waren zo ontzettend blij om Steef & Piet te zien die zo lief waren geweest om alvast een kamer voor ons te regelen in het hotel! Thanks schatten!

Na een dagje in Saigon door Chinatown te hebben gewandeld en het War Remnants Museum te hebben bezocht zijn we met zijn vieren een 2-daagse tocht gaan doen door de Mekong Delta. In de bus kwamen we erachter dat nog meer Nederlanders, waaronder Rob & Piet, dit gingen doen. De eerste dag hebben we op verschillende bootjes gevaren door de Mekong Delta, of zoals Rob het noemt, De Biesbosch van Vietnam. Na het boottochtje hebben we een kokossnoepjesfabriek, noodlefabriek en een honingkwekerij bezocht, geluncht, met een slang gespeeld en uiteindelijk aangekomen bij Can Tho, een stadje in de Mekong Delta. ' s Avonds afgesproken om met z'n zessen een hapje te gaan eten. Na het eten zijn we op zoek gegaan naar een karaoke bar. Op de één of andere manier kwamen we via de parkeergarage van een chique hotel terecht in een überhippe discotheek. "Yes, yes, karaoke." Nou mooi niet, maar wel erg grappig! Na een drankje wilden we toch echt gaan karaoken. Dan maar op zoek naar een andere tent. Uiteindelijk kwamen we bij een bar terecht die karaoke had, ja, met z'n zessen werden we in een hokje geplaatst met een temperatuurtje van circa 40 graden en zingen maar... Haha, behalve de dag erop toen om 6.00 uur de wekker ging om naar de floating market te gaan. 's Avonds kwamen we weer aan in Saigon en hebben we op de markt gegeten en daarna een drankje gedaan op het dakterras van het Rex Hotel (tijdens de Vietnam oorlog de enige uitvalbasis voor journalisten).

Na Saigon, en afscheid te hebben genomen van onze vrienden, zijn we naar Dalat vertrokken. Dalat is DE huwelijksplek voor Vietnamezen (Mark wilde hier om de één of andere reden heel graag heen?!?). Hier hebben we het Crazy House bezocht en door het stadje heen gelopen. De tweede dag zijn we samen met Magali & Eric (wat we al eerder hebben verteld, je blijft elkaar hier tegen komen, nu dus weer onze Franse motorvrienden) gaan toeren op de motor. Ons plan was om naar het natuurreservaat te gaan. Bij de ingang stond een onvriendelijke dame die ons wilde belazeren: ze wilde geld zien voor; het parkeren van de motor, entreetickets en een torenhoog bedrag voor de jeep die ons naar boven zou brengen. Nou, mooi niet! We besloten onze eigen route te maken. Hmmm, was dit wel zo verstandig???

Na het eerste stukje 'off-road' (dit is zo niet cool) viel Mark, wat uiteraard de volledige schuld was van Christel... Eigenlijk was Christel er al een beetje klaar mee, veel te gevaarlijk... Tja, toch maar overgehaald om nog een klein stukje verder te rijden. Gelukkig is Eric vroeger een motorcrosser geweest en redelijk goed de wegen in kon schatten. Behalve dan als er een 'onverwachte' regenbui naar beneden stort. Daar rijdt je dan ergens in de middle of... nowhere! Na door en door doorweekt te zijn en een stuk of 3 keer te moeten stoppen omdat het te glad is of omdat het echt heel onverantwoord was, kwamen we dan eindelijk iets van leven tegen. Moesten nog wel ff een rivier oversteken maar daar was dan het verlossende uitzicht: ASFALT!!! Haleluja, nog nooit zo blij geweest om een mooie zwartgrijze geasfalteerde weg te zien. In Dalat aangekomen hebben we onszelf daarom ook getrakteerd op een lekker bakkie koffie met cake (lekker wild). Na Dalat zijn we vertrokken naar de kuststad Nha Trang! Helemaal top was het geweest als de regen niet met bakken uit de hemel kwam zetten! De afgelopen twee dagen hebben we voornamelijk gepoold, gegeten, gedronken en gecomputerd.

Vanavond stappen we in de slaapbus (hopelijk valt deze mee) om morgenochtend aan te komen in Hoi An, een plaatsje waar je kleren op maat kunt laten maken en ook aan het strand kunt liggen (mits het regent). We hebben ook onze vliegtickets geboekt voor Maleisië (vertrek op 21 april). Wat dus betekent dat de reis naar/door China definitief niet door gaat. (Dat komt door jullie Esmond & Marije, jullie zijn er dan niet!!! ;o))

Lieverds, we vermaken ons hier uitstekend, genieten van alles en elkaar en natuurlijk ook erg van jullie berichten!

Tot snel!

Dikke kus