Zoals altijd voor tours en trekkings worden we weer lekker vroeg opgepikt. Ik voel me ni tiptop, maar wijdt 't aan't vroege uur. Naarmate ik langer in de bus zit voel ik me slechter en slechter, mijn maag doe wa zottekes. 'K heb dan ook ni veel zin in sociaal doen en probeer nog wat te slapen. Als de porters in de bus komen voel ik me bleek wegtrekken. Erg om te zeggen, maar de porters rieken echt naar arm .. Zeer specifieke geur die ik maar net aankan.
Tegen dat we echt beginnen te stappen ligt mijn maag serieus in de knoop. Ma kom, 6 maand vooraf geboekt, dus, be strong! Ik lag ff groen voor de groepsfoto en klim stilletjes naar boven, terwijl mijn nieuwe Franse vrienden vol enthousiasme vertrekken.. .
'K heb wel 'chance', mijn 9 medetrekkers zijn dokters in spe, net hun algemeen eindexamen afgelegd. Ik krijg dus hopen pillen en na de lunch voel ik me iets beter. Maar niet voor lang .. Ik laat iedereen passeren, bijt op mijn tanden en klim voort.

Tegen dat ik 's avonds aankom is iedereen geïnstalleerd. Nog voor ik goed en wel neerlig in de tent komt mijn lunch eruit. Tijd voor bed, en meer pillen ;-)
Ik skip dinner en kruip in mijn tent.

Day 1: i survived!

Dag 2 begint ok. Ik ontbijt een beetje en voel me beter na 11u slaap. Vandaag is de zwaarste dag, een goeie 5u klimmen. Omdat ik ziek was, heb ik ne porter genomen voor mijne rugzak vandaag, in de hoop toch een beetje te kunnen genieten.
Na een tijdje krijg ik weer buikpijn.. . Iedereen zit snacks te eten voor extra energie, maar ik durf ni, en heb totaal geen honger. Op mentale kracht dan maar. Ik moet boven geraken íst enige waar ik mee bezig ben .. I am not going back! (Elke dag keren er 5 mensen terug, omdat ze 't ni aankunnen, of door de hoogteziekte).
Tis idd ne serieuze klim.. Wow. De incatrappen. Onderweg zijn er af en toe Franse wcs, vreselijk vuil, en om God weet welke reden gebruiken sommige mensen de sjas niet.. ?!
Ondanks mijn buikpijn en misselijkheid, ben ik niet als laatste boven. Drie van de Franse meisjes komen een half uurtje na mij toe. Ik ben wel op, zet me neer en val bijna in slaap. 'T plan was op iedereen te wachten voor de groepsfoto, ma de rest raadt me aan naar beneden te gaan. Ik stap goed door en ben snel beneden. Paul-Noel was er al . Hij is aangekomen net na den eerste porter (die over de trail rennen met 25kg op hunne rug), quite impressive.
Na de lunch kruip ik weer in de tent, en slaap gans de namiddag tot ze me wakker maken voor happyhour (thee en popcorn!)
De gids kent ''n spelletje .. Hij denkt aan iemand, en wij moeten raden wie het is . En 't antwoord zit in wat hij zegt .. ' Listen very carefully, and you 'll know who it is ' .. Duurt ff voor we 't doorhebben, ma tis den eerste dat iets zegt .. Jaja , we houden ons bezig. :-)
Daarna krijgen we een zware domper .. Er blijkt een probleem met de campsite voor de volgende dag. Omdat we bij de laatste 100 personen waren die boekten, mogen we niet op de dichtste camping slapen .. Wat inhoudt dat we te ver zijn om het licht op machu picchu te zien vallen bij de sungate..
Echt een zware teleurstelling voor allemaal, want das één van de redenen om de inca trail te lopen ..
'S nachts wacht me een nieuwe verassing .. Blijkbaar kon mijn maag het weinige eten niet aan, en moest ik 4 keer uit de tent rennen, de bosjes in.
'S ochtends wordt ik gelukkig voorzien van pillen en nen immodium voor onderweg. Kan handig zijn in de bergen, zei Paul-Noel. :-)

Tot aan de 1ste ruïne gaat het goed, ma dan krijg ik weer 't gevoel dat ik moet overgegeven.. Jeej! Ik krijg terug wat pillen tegen maagspasmen. Den hulpgids zit ermee in, en draagt mijne zak voor mij .. Deed deugd, want tis opnieuw ne zware klim. De tranen schieten in mijn ogen als ik boven geraak .. I did it .. Er waren toch een paar momenten da'k dacht dak 't ni ging halen. De rest van de groep was onder de indruk. Was serieus afzien, ma morgen zijn we aan de machu picchu! 4u te gaan!
Ik eet ne mini Lunch en kruip weer in tent. De rest bezorgd, ma ik slaap weer de ganse tijd, mis 't avondeten en doe enkel nog 'n klapke met mijnen tentgenoot. Hij geeft me n volle bus water met ORS, tegen dehydratatie. 'S nachts íst weer lopen .. Maar

Day 4

Ik word wakker, en voel me goed!! So happy.
De trail is prachtig, en ik voel me alsof ik gans de trail opnieuw kan lopen! Wohow!
Iedereen wandelt aan een serieus tempo door, en't laatste stuk is nog zwaarder als verwacht. Een beetje jungleachtig. En dan trappen, de gringo killer :-)
We komen nog langs 2 schone incaruïnes, eentje met terrassen. Ik ben onder de indruk.
En dan.. de Sungate! Er is al veel volk, maar 't blijft indrukwekkend! We made it !
We worden aangestaard door dagjestoeristen .. We stinken, na 4 dagen wandelen, in tenten slapen en niet wassen .. Wij deden de trail, ah, wow, congrats! :-)
Na een goeie rondleiding in MP keren we naar Aguas calientes, een vuil stadje waar niks te doen is, behalve wachten op de trein. We lunchen nog samen, en ik ben enthousiast dat ik weer honger heb en ga voor pizza..
Achteraf bezien, slechtste idee ooit .. Ik moet 3,5u op de trein zitten, ben misselijk en mijn darmen laten me weer in de steek .. Gelukkig is er een wc aan boord !
Na de trein moet ik nog n 20 min in de auto zitten richting hostel.. Alles komt naar boven. Hebt ge ne plastiek zak? Chauffeur: nee. Ok, dan moet ik uitstappen. En daar was 'm opnieuw .. mijne pizza! s***. Lijkbleek kom ik terug in het hostel. Ik spring in de douche en alles komt er nog is uit .. f*** ..