Lieve allemaal,

de verhalen over Nieuw Zeeland waren altijd al duidelijk, "wat een mooi land". De glinstering in de ogen van Elvira, Jan Wiebe, Celine, Stefanie hun ogen wanneer zij over Nieuw Zeeland spraken was sprankelend. Nu ik twee weken op het Noord Eiland ben geweest, kan ik zeggen: "wat een mooi land". GEWELDIG. Hierbij een bordevolle update van de afgelopen twee weken, hopelijk een mooi leesverhaal voor de kerstdagen.

Host Przemek bracht me de vrijdagochtend naar het vliegveld in Sydney. Rond 09:15 vertrok het vliegtuig naar Auckland op het Noord eiland. De binnenkomst was een beetje bijzonder. Nadat ik mijn bagage had opgehaald, mocht ik aansluiten in een rij, om zo mijn complete bagage opnieuw door de scanner te halen. Dit is een veiligheidsmaatregel in NZ, omdat ze een beetje bevreesd zijn voor te exotische bacterien.

Ik heb via couchsurfing overnacht bij de Duitse-NZ kunstenares Suza, een nieuw lid op CS. Zij woont in Auckland aan de andere kant van de haven, zodat ik op de veerboot een korte oversteek kon maken. Ik raakte kort aan de praat met een oudere Nieuwzeelandse vrouw, bij het uitstappen bleek zij Suza te kennen! Het verblijf was erg leuk, een leuke slaaphut in de tuin, een goede maaltijd met twee huisvrienden en 's avonds Suza veel kunnen uitleggen over hoe CS te gebruiken.

De zaterdagochtend (10e) kon ik vroeg opstaan. Ik reis namelijk door NZ met de zogeheten KIWI Experience bus. De bus vertrok om 07:15. Deze organisatie heeft voor vakantiegangers diverse soorten routes met bijbehorende buspassen uitgestippeld, die van mijn brengt me door het Noord Eiland en in een grote cirkel over het Zuid Eiland. De buschauffeurs zijn ook een soort minigidsen, die voldoende info en tips te vertellen hebben over de omgeving of de plekken waar de bus komt of waar die nog naar toe gaat. Op diverse dagtrajecten doet de buschauffeur een soort toeristische, mooie uitstapje. In de meeste plaatsen zijn er altijd enkele activiteiten te doen, waarvoor ik me kan opgeven. En 's avonds ben ik gegarandeerd van een plek in een hostel. Daarnaast heb ik de mogelijkheid om in een plaats langer te blijven, of tijdens een dagtraject bij een tussenstop uit te stappen, daar een aantal dagen te verblijven, om vervolgens in de dan passerende KIWI Experience bus op te stappen.

Bay of Islands

Mijn eerste bestemming was de Bay of Islands, ten noorden van Auckland. Dit hield in een mooie busrit door een golvend groen heuvelachtig landschap. Dit bleek de eerste van vele mooie busritten te zijn. Het weer zat niet helemaal mee, beetje regenachtig. Dat bleef zo de komende dagen. De KE buschauffeur zou later ook zeggen: "Weet je wat plan B is in NZ? Dat is plan A met een regenjas..." Ik heb dan ook vlak na aankomst in het plaatsje Paiha een winddichte goede regenjas gekocht.

Vroeg in de middag had ik me ingechekt in het hostel, dus kon ik de hele middag besteden. Het was droog genoeg voor een lange wandeling, en wel de 4,5 uur durende Haruru Fall Mangrove Walk, samen met een Nederlandse student die ook een paar dagen in Paiha zal verblijven. Wel, dit was de eerste prachtige wandeling. (jawel, er volgen inderdaad nog veel meer mooie tot prachtige wandelingen). De wandeling gaat van de kust vandaan, langs de Waitangi rivier, door bossen, via bijzondere modderoevers waar voor het ogen duizenden kleine stokjes uit steken, eindigend bij de mooie Harurua Falls. Alleen de terugweg is minder fijn, de tocht voert langs de openbare weg, via een bochtige heuvelige weg, zo'n 1,5 uur lang. 's Avonds heb ik een goede pasta maaltijd gemaakt, sinds twee maanden kan/mag ik weer mijn eigen maaltijd maken. Het viel me op dat diverse reizigers wel erg veel tijd en aandacht besteden aan hun mobieltje.

De volgende dag gaat een deel van de KE reizigers naar het noordelijkste puntje van NZ, ikzelf maak een erg mooie boottocht van zo'n 4,5 uur door de Bay of Islands zelf. Ik had graag een volle dagtour gedaan, maar een of ander cruiseschip had die boot volledig gecharterd. De tocht zelf, al vlot was de boot bij de dolfijnen, sommigen zwommen slechts enkele centimeters voor de boot. Daarna maakte de boot een goede tocht langs de diverse kleine eilandjes en de landtong. De boot stopt bij een van de grootste eilanden voor een pauze van een uur. Ik kan zo op de top van dit eilandjes genieten van een prachtig uitzicht over de baai. 's Avonds was er in het hostel een leuke barbeque, en zo met een aantal mensen kunnen praten.

De maandag is een beetje een verspilde dag. De KE bus vertrekt rond 14:45, maar bijna de hele ochtend regent het. Velen blijven dan ook binnen. En wat de voorgaande twee avonden min of meer al gebeurde, gebeurde nu helemaal: de modern backpacker is op een of andere manier veel minder geneigd te communiceren met anderen. Velen kijken strak voor zich uit naar de film op de TV, diversen houden zich vooral bezig met hun eigen PC of kunnen niet zonder hun mobieltje met internetverbinding. Voor sommigen is het te belangrijk om constant in contact te zijn het het thuisfront. CS'er David had met al geadviseerd geen PC mee te nemen, ik was dat al niet van plan en blij dat ik dat niet gedaan heb.

Terug in Auckland heb ik opnieuw bij een CS'er overnacht. Dit maal bij Lisa, een oudere vrouw die aan de rand van Auckland woont en graag mensen van buiten NZ in haar huis heeft. Een ok-adres.

Hot Water Beach

De dinsdag ga ik op weg naar Hot Water Beach aan de Coromandel Peninsula, met de leuke buschauffeur Ben. De busroute er naar toe is mooi, vooral de tweede helft en doet me denken aan het Suwalki gebied in Noord Oost Polen: groen golvend heuvellandschap, waarbij kleine en grote heuvels kriskras door elkaar staan en elkaar afwisselen. Het regent net iets te veel, het blijft lichtjes regenen, waardoor een kayakactiviteit vervalt. Ons slaapverblijf ligt vlakbij Hot Water Beach, op loopafstand. Wel gaan we met z'n allen nadat we zijn ingecheckt en na een korte busrit voor een mooie wandeling naar 'Cathedral Cove'. Dit houdt in: op een redelijk hoge, mooi beboste klif gestaag via een makkelijk te belopen pad naar beneden lopen. Mooie plaatjes. Binnen 45 minuten ben ik beneden op een mooi wit zandstrand, met imposante rotsblokken.

Daarna rijden we terug naar Hot Water Beach, vlakbij ons slaapverblijf. Waarom deze naam? Omdat er een strook strand is, waar je na het graven van een ondiepe kuil kunt liggen in warm water. Dus wat heb ik met de anderen gedaan? Jawel, een kuil gegraven. En even later besluit ik gekleed in mijn zwembroekje de zee in te lopen. Wel, de kracht van het water, en zelfs de kracht van het water dat terug de zee in gaat verbaasde me. Erg sterk! Nadat ik er genoeg van gehad, pakte ik mijn spullen en liep zo terug naar het slaapverblijf. 's Avonds nog leuk gepraat met een Nieuwzeelandse, die van origine Nederlandse is, en nu een korte vakantie aan het vieren was met haar twee dochters.

Waitomo

Ik reis verder, nu echt zuidwaarts, voor een overnachting in Waitomo. Onderweg stoppen we bij Karangahake Scenic Reserve, voor een mooie wandeling door een kleine canyon. Een grote beek, omgeven door twee hoge rotswanden, met een heuse tunnel sectie. Daarna rijden we door. Ik heb me opgegeven voor een grot avontuur, The Black Labyrinth tour inclusief 'gloeiwormen' van zo'n drie uren. Ik doe deze tour samen met een paar andere reizigers. Nadat we ons in het hostel hebben ingechekt, worden we opgehaald. We hijsen ons in een wetsuit, doen de helm met lampje op ons hoofd en stappen in een busje dat ons naar het startpunt vertrekt. Voordat we beginnen kiezen we nog een grote waterband en oefenen een val met onze kont in het water. We rijden nog een klein stukje door en beginnen dan aan de tour. We starten op een plek waar je geen ingang zou verwachten. Eerst lopen we nog in de lange uitgestrekte grot, maar daarna mogen we regelmatig en lang plaats nemen in de waterband, om zo via de frisse beek door de grot te gaan. Ik zie mooie druipstenen en diverse gloeiwormen. Het zijn geen echte gloeiwormen, maar insecten die lichtjes laten branden om zo vliegen te vangen in hun draadjes, die aan het plafond hangen. Het is heel apart en bijzonder om liggend op een waterband door een grottenstelsel te gaan. En ja, op twee plekken doen we onze kleine achterwaartse sprong. Bijzonder!

Rotorua

De volgende dag reis ik naar Rotorua, ik zal hier bij CS'er Lorraine en haar man twee nachten verblijven. Zij zijn een ouder echtpaar. Maar eerst zal ik gaan 'lugen', dat wil zeggen zitten in een kleine plastic skelter om zo met erg veel plezier een parcours op en van een berg af te rijden. De remmen? Stuur naar voren trekken. Dan is soms lastig om een lange Nederlander te zijn, want mijn benen zitten de remmen in de weg. Gevolg: twee van de drie keer met iets te hoge snelheid de bocht ingegaan, waardoor ik letterlijk het zand hebben kunnen proeven. Maar het lugen, dat is erg leuk!

Eind van de middag heeft Lorraine mij opgehaald, we zijn direct naar de supermarkt gegaan omdat ik een risotto maaltijd zal maken. De risotto was zeer geslaagd (had de avond ervoor even kunnen oefenen), en Lorraine en John zijn twee ontzettend lieve, aardige mensen. De beste manier om ze te beschrijven: ze dragen zorg. En als je logee bent, is dat een heel goed gevoel. We hebben bijna de hele avond aan de eettafel gezeten, en over van alles gepraat, vooral over de verschillende type logees die Lorraine als host had meegemaakt.

Het weer werd beter, en de vrijdagochtend (16e) heb ik een goede wandeling door de Redwood Forrest gemaakt, nadat Lorraine me eerst nog een drietal meren had laten zien. In het Redwood Forrest kwam ik zelfs bij een zeer goed uitkijkpunt over de geisers van Rotorua. Vervolgens kon ik via een soort sluiproute naar de stad lopen, en daar kwam ik uit op een 'Scenic Route' langs de kust van het meer naar de stad. Een bijzondere wandeling, want ik liep langs minigeisers, bubbelend water, bubbelend modder, kleine grijsachtige vlaktes waar de stoom op diverse plekken naar boven kwam. Bizar, bijzonder en indrukwekkend om te zien. Pas rond 15:00 was ik in de stad, na twee geweldige wandelingen.

Taupo

Lorraine brengt me zaterdagochtend naar de KE bus. Een deel van de reizigers gaat het geiserpark in. Ikzelf, de buschauffeur en vijf anderen gaan wandelen in de Redwood Forrest. De buschauffeur was niet op de hoogte van het mooie uitkijkpunt, "lead the way", dus ik mocht voorop. "Well done, Dutchie" was het compliment na afloop. De reis naar Taupo is niet lang, onderweg stoppen we nog bij de grootste moddergeiserpoel van NZ. Even later arriveren we bij Huka Waterval, een kleine maar heftige waterval, die meer heeft van een heftig stromende beek. Onderweg kan ik een paar medereizigers goed uitleggen wat CS nu precies inhoudt, twee Denen en een Braziliaanse met haar 16 jarige dochter raken enthousiast dat ze waarschijnlijk een profiel gaan aanmaken. Daarna rijden we door naar Taupo. Het weer valt tegen, in de middag niets gedaan. 's Avonds ga ik op tijd naar bed, en ondanks het basgedreun van de nabijgelegen bar val ik in slaap. Dat is maar goed ook, want ik zal om 05:00 opstaan.

05:00? Jawel, want ik ga de eendaagse 6 tot 8 uur durende Tongariro Alpine Crossing doen. Deze staat te boek als een van de mooiste wandelingen ter wereld. Ja, ja.

FANTASTISCH! FANTASTISCH! WAT EEN GEWELDIG MOOIE WANDELING! MOUNT DOOM!

Een volle bus komt rond 06:30 aan bij het startpunt. Ik start op 1100 m hoogte, en loop over de uitloper van een vulkaan gestaag omhoog. Het is fris, nog een beetje donker, en de toppen zijn bedekt met wolken. Jawel, het is de donkere Mount Doom uit LOTR die ik aan mijn rechterkant heb. Het pad voert verder omhoog, langs kleine en grote zwarte en grijze rotsblokken, grijsgroene wanden op de achtergrond. Naarmate ik hoger kom, wordt het killer en mistiger. Jas goed dichtgedaan, capuchon volledig over mijn hoofd. Na het eerst stijle stuk komt een vlak, nevelig gedeelte. Schimmige figuren lopen voor mij. Daarna komt een pittig stijl stuk, in gebogen houding klim en klauter ik omhoog, zwaardere ademhaling, om op 1850m hoogte uit te komen. Ik ga niet naar de top: geen officieel pad, en urgente advies was als je de top niet kon zien, je niet naar de top moest gaan. Daarna volgt eerst een makkelijke lichte afdaling, plots verschijnen er twee kleine meertjes aan de rechterkant. Nadat ik verder afdaal, zie ik een beetje permanente sneeuw. Omdat ik uit het nevelgedeelte loop, wordt ik zelfs verrast door een prachtig uitzicht. Daarna volgt een pittig stuk: een lange, soms eentonige afdaling met constant kleine haarspeldbochten, zo'n 1,5 uur lang. En dan is daar toch nog een mooie verrassing, want het einde van de tocht voert door een bos, met plots een mooie beek aan mijn zijde. Rond 13:15 loop ik moe, maar uiterst voldaan de parkeerplaats op. Ik blijk de vierde persoon te zijn, en binnen zo'n 45 minuten volgen gestaag alle anderen.

In het hostel opgefrist, bij een bar een thee gedronken. Kreeg ik gratis, omdat ze bij het afrekenen al de kassa aan het tellen waren. 's avonds supper voldaan gaan slapen.

Wat een fantatisch geweldige dagwandeling is dit geweest. Echt super.

River Valley

Een plek midden in een heuvelgebied, een prachtige valley. Het weer is zonnig, en we rijden eerst naar Tongariro National Park, met op de achtergrond de twee vulkanen die ik gisteren gepasseerd ben. We maken een mooie wandeling naar Taranaki Fall, lunchen daar en gaan dan terug naar de bus. Bij het info centrum nog interessant materiaal gelezen over vulkaanuitbarstingen. De Vesuvius-Pompei uitbarsting is een kleine in vergelijking met de (mega) grootste uitbarsting in NZ. We stoppen nog bij een andere kleine waterval, waar de scene uit LOTR is opgenomen waar Sam en Frodo Gollem zien vis eten. Ze hebben in de film de waterval alleen een beetje langer gemaakt.

De laatste 40 km van de route naar River Valley is schitterend. Een prachtig natuurlandschap, op en neer golvend, kleine en grote heuvels, met her en der bomen, schapen, kleine weggetjes. Genieten met volle teugen. De slaaplocatie ligt ook echt in een valley, gelegen naar een rivier, omgeven door twee hoge wanden. Het uitzicht vanaf de wand is prachtig. 's Avonds nog met drie jonge reizigers voor de eerste keer Cartagena kunnen spelen.

De volgende dag: rafting! En jemig, wat een mooie route weer. Eerst ontvang ik een zeer duidelijke en goede veiligheidsinstructies. Daarna ga ik met drie boten, vier personen per boot, twee uren lang de rivier af raften: stroomversnellingen, moeilijke bochten, mini watervalletjes, en dat allemaal door een imposante valley. Ik heb met volle teugen kunnen genieten. WOW! Na afloop de foto's bekeken, die vervolgens op mijn USB stick zijn gezet. En daarna was het tijd om in te pakken en op weg naar Wellington te gaan, de hoofdstad van NZ.

Wellington

Daar verblijf ik nu. Ik overnacht bij Fiona, haar ouders en haar broer. Fiona heeft in augustus bij mij gelogeerd via CS, en had geschreven vooral een bericht te sturen wanneer in naar Wellington toe zou gaan. Ook hier ben ik met open armen ontvangen en verblijf ik in een mooi groot huis bij een allervriendelijkste, erg gastvrije familie. Gisteren heb ik een mooie tour door leuk Wellington kunnen maken, deels onder zeer informatieve begeleiding van de vader van Fioana. In de avond ga ik met Fiona nog naar de locale CS meet up geweest, die was leuk, mijn CS Groningen T shirt viel op. Donderdag tijd voor de tekst van de weblog. Ook nog even met Fiona bij een vriendin van haar wezen eten, kwam daar een bijzonder oranjekleurig kunstobject tegen. Vandaag heb ik de weblog afgerond, ik zal vanavond voor de familie gaan koken. Het is een relaxen, voordat ik zaterdagochtend naar het Zuid Eiland vertrek.

Kerststemming? Nog niet echt, maar dat komt doordat het nu zomer is in NZ. En dan is het gek om het aan kerst te koppelen.

Nummer bij de weblog: ik denk 'Driftwood' van Travis, www.youtube.com/watch?v=zzUdJ-5fscA. Ik moest regelmatig bij mijn wandeling aan dit nummer denken. Meer vanwege het woord 'Driftwood'.

Een heel verhaal. En wat zal er nog komen? Ik zal met kerst in Picton zijn, nabij de hele mooie Marlboro Sounds. Ik wens jullie allemaal hele fijne feestdagen toe, en alvast een voorspoedig en gezond 2012. Wees lief en attent voor elkaar. Je goede voornemens voor 2012? Schrijf ze op en herlees ze eind januari weer.

Liefs, Koos

*************************************************************************************************

Dear all,

the stories about New Zealand were always been clear, "what a beautiful country". The glint in the eyes of Elvira, Jan Wiebe, Celine, Stefanie their eyes when they talked about New Zealand were sparkling. Now I'm two weeks on the North Island, I can say: "what a beautiful country". GREAT. This fully update of the past two weeks, hopefully a nice story to read for the Christmas days.

Great Host Przemek brought me the Friday morning to the airport in Sydney. Around 09:15 my flight left to Auckland on the NZ North Island. The entry was a bit special, after I had my luggage picked up: I had to plug in a row, so my complete luggage could again through the scanner. This is a security measure in NZ, because they are a bit afraid to exotic bacteria. I have stayed overnight through CouchSurfing at the German-NZ artist Suza, a new member on CS. She lives on the other side of the Harbour, so that I could make a short ferry crossing. Had a short conversation with an older woman, at the ferryport it turned out she knew Suza. The stay was very nice, slept in a nice cabin in the garden, had a good meal with her and two friends house, and in the evening I could explain to her to use CS.

The Saturday morning (10th) I could get up early. I travel in NZ with the so-called KIWI Experience bus, and the bus departed at 07: 15. This organization has for holidaytravelers, various types of routes with associated buspassen. Mine brings me through big part of the North Island and in a big circle on the South Island. The bus drivers are also a kind of mini guides, they provide sufficient info and tips, and they tell about the environment or the places where the bus comes. On the various dayrides the bus driver does a sort of tourist, beautiful trip. In most places there are always some activities to do, which you can specify while you are in the bus. And in the evening, you're guaranteed of a place in a hostel. In addition, I have the ability to be in a place to stay longer, or during a stop to hopp off the bus, to stay there a x number of days, to hopp on the KIWI Experience bus that passes by on that day.

Bay of Islands

My first destination was the Bay of Islands, to North of Auckland. This was a beautiful bus ride by a wavy green hilly landscape, this proved to be the first of many beautiful coach rides. The weather was not quite along, little rainy. That remained the next few days. The KE bus driver would later say: "you know what plan B is in NZ? That is plan A with A raincoat ... " Therefore just after arriving in the village of Paiha I purchased a windproof good raincoat.
Early in the afternoon I checked in the hostel, so I could spend the whole afternoon. It was dry enough for a long walk, the 4.5-hour Haruru Fall Mangrove Walk, along with a Dutch student who also will be staying a few days in Paiha. Well, this was the first beautiful walk. (Yes, there are indeed many more beautiful to beautiful walks). The walk goes from the coast, along the Waitangi River, through forests, through special mud banks where it looks like thousands of small sticks from sticking, ending at the beautiful Harurua Falls. The only way back was less fine, the tour leads along the public road, via a winding hilly road, about 1.5 hours long. In the evenings I made myself a good pasta meal, since two months I can make my own meals. It struck me that various travelers spend very much time and attention to their mobile phone.

The next day, a part of the KE travelers went to the northernmost tip of NZ. I make a very nice boat ride tour of about 4.5 hours through the Bay of Islands themselves. I would have liked a full day tour done, but some cruise ship had that boat completely chartered. But it was sill very nice. Quickly after we left we already found dolphins, some only a few centimeters of the boat. Then made the boat a good ride along the various small islets and the headland. The boat stops at one of the largest islands for a break of an hour. It gave me (and others) enough time to be on top of this Islands enjoy a wonderful view over the Bay. In the evening, There was a nice hostel barbeque, and could talk with a number of people.

The Monday is a bit of a wasted day. The KE bus leaves around 14:45, but almost the whole morning it rains. Many remain inside. And what the previous two evenings more or less already happened, it happened also now: the modern backpacker is in one way or another much less inclined to communicate with others. Many are focusing on the film on the TV, miscellaneous keep deals mainly with their own PC or cannot without their mobile with internet connection. For some it is too important to be in constant contact to be the home front. Back in the Netherlands, CS'er David had already advised not to take a PC. It was already not to take it with me, and glad I did not.

Back in Auckland I stayed again at a CS'er. This time with Lisa, an older woman who lives on the outskirts of Auckland and likes to receive people from outside NZ in her house. A ok-address.

Hot Water Beach

Tuesday I go on the road to Hot Water Beach on the Coromandel Peninsula, with a friendly humourous bus driver. The bus route is beautiful, especially the second half and reminds me of the Suwalki region in North-East Poland: Green undulating hilly landscape, where small and large hills criss-cross each other and alternate. It's raining just a little too much, it is still raining slightly, making a kayaking expires. Our sleep stay close to Hot Water Beach, within walking distance. After the check-in we go after a short bus ride for a nice walk to Cathedral Cove. This means: a fairly high, beautiful wooded Cliff steadily walking down through an easy walkable path. Beautiful images. Within 45 minutes I am down on a beautiful white sand beach, with impressive boulders.

We then drive back to Hot Water Beach, nearby the place where we sleep. Why this name? Because there is a strip of beach, where you can lie down after digging a shallow pit in hot water. So what have I done with the others? Yes, I have digged a whole in the beach. And moments later I decided to jump in into the sea. Well, the power of the water, and even the power of the water that goes into the back sea surprised me. Very strong! After I had had enough, I picked up my stuff and so ran back to the bedroom stay. In the evening i had a lovely talk with an olderly woman from NZ, who was originally Dutch, and now was spending a short holiday with her two daughters.

Waitomo

I travel further, now really southward, for an overnight stay in Waitomo. En route we stop at Karangahake Scenic Reserve, for a nice walk through a small canyon. A large stream, surrounded by two high rocky cliffs, with a real tunnel section. We then drive by. I signed in for a cave adventure, The Black Labyrinth tour including ' glow worms ' of about three hours long, along with a few other travellers. After we have checked in the hostel, we were picked up. We hoist our in a wetsuit, helmet with light on our head, stepped in a van that takes us to the starting point. Before we begin we choose a great watertube, and practicing a fall with our ass in the tube in the water. We drive a little further, and then start to the tour. We start at a place where you would expect no entrance. First we walk in the long vast cave, but then we must take place in the water regularly and long band, so to go through the fresh stream by the cave. Beautiful stalactites, and various glow worms. They are not real glow worms, but insects that fly slightly let burn in to catch their wires, which hang from the ceiling. It is very special and particular to lying on a water band by a cave system. And Yes, we do our small backward jump at two very small waterfalls, kind in the middle of the dark. Particular!

Rotorua

The next day I travel to Rotorua, I will stay there at CS'er Lorraine and her husband for two nights, an older couple. But first I will go ' lügen ', i.e. sit in a small plastic skelter to so with very much fun a trail on and off a mountain ride. The brakes? Send pull forward. And then it is sometimes difficult to get a long Dutchman, because my legs were blocking a little bit the way to brake. Result: two of the three times to something with high speed curve thus I literally sand can have tests. But very nice.

End of the afternoon program, Lorraine picked me up and we went directly to the supermarket gone because I was going to make a risotto meal. The risotto was very successful (had the night before can equally exercise), and Lorraine and John are two extremely dear, nice people. The best way to describe them: they took care. And if you're a guest, is that a very good feeling. We have spend almost the whole evening at the dining table, sat and talked about everything, especially about the different types of guests that Lorraine as host had experienced.

The weather was getting better, and the Friday morning (16th) I took a good walk through the Redwood Forrest, after Lorraine showed me first three lakes in the nearby surrounding. In the Redwood Forrest I came even at a very good vantage point, where I could so the whole area on the geysers of Rotorua. After finishing my hike, I walked through a kind of route to the city, and there I came out on a ' Scenic ' Route along the coast of the Lake to the city. A special walk, because I walked along mini geysers, mud bubbling, water bubbling, small greyish Plains where the steam on various spots came up. Bizarre, special and impressive to see. Only around 15:00 I was in the city, after two great walks.

Taupo

On Saturdaymorning Lorraine brought me to the KE bus. We will first do an activity. A It is a part goes to the geyserpark. Myself, the bus driver and five others go hiking in the Redwood Forrest. The bus driver was not aware of the beautiful vantage point, "lead the way", so I should come first. "Well done, Dutchie" was the compliment afterwards. The trip to Taupo is not long, we stop at the biggest mud geyser pool of NZ, and moments later at Huka falls, a small but vigorous waterfall, which has more of a violently flowing creek. In the bus I could explain to a few fellow travelers what CS is all about, two Danes and a Brazilian vrouw with her 16 year old daughter got excited that they probably create a profile. We then drive to Taupo. The weather is warm enough, but it rains slightly, so not so much to do. In the evening I go to bed on time, and despite the basnoise of the nearby bar I fall asleep. That's a good thing too, because I will stand up to 05:00.

05: 00? Yes, because I'm off for the one-day 6 to 8 hour Tongariro Alpine Crossing. To state this book as one of the most beautiful walks in the world. Yes, Yes.

FANTASTIC! FANTASTIC! WHAT A GREAT BEAUTIFUL STROLL! MOUNT DOOM!

With a full bus we arrive around 06:30 at the starting point. I start at 1100 m altitude, a steady walk on the spur of a volcano. It is fresh, still a bit dark, and the peaks are covered with clouds. Yes, it is dark Mount Doom from LOTR on my right side. The path leads up further along, small and large black and grey boulders, grey green walls in the background. As I ascent slowly, it is more chilly and foggy. Good jacket hood closed, completely over my head. After the first steep piece I arrive and walk on a flat, hazy area. Shadowy figures running in front of me. Then comes a snappy style piece, in curved posture and slightly crumbled, I ascent, breathing heavier, 1850m height. I'm not going to the top: no official path, and urgent advice was if you couldn't see the top, you don't go to the top. Next is a first easy light descent, suddenly two small lakes appears, on my right side. And after I further descent, I see a little permanent snow, and is even surprised by stunning views, because I'm from the mist part beginning to run. Then follows a tangy piece: a long, sometimes monotonous descent with constant small hairpins, about 1.5 hours long. But still a nice surprise, because ... the end of the trip passes through a forest, with plots a beautiful stream to my side.
Around 13:15 I walking tired, but extremely satisfied the parking place, the fourth person to be there, and within about 45 minutes steadily all others arrive.

In the hostel refreshed, at a bar drunk a tea. I got it for free, because when I wanted to pay, the cashier was already counting. in the evening I made a nice supper and went to sleep.

River Valley

a place in the middle of a hilly area, a beautiful valley. The weather is sunny, and we drive first to Tongariro National Park, with in the background the two volcanoes that I had passed yesterday. We make a nice walk to Taranaki Fall, lunch there, and then go back to the bus. At the info Centre yet interesting material read about volcanic eruptions. The Vesuvius-Pompei eruption was a small one compared with the biggest one in NZ. We stop at yet another small waterfall, where the scene from LOTR is included where Sam and Frodo see Gollem eat his fish. In the movie the waterfall has been made a little bit taller.

The last 40 km of the route to River Valley is stunning. A beautiful natural landscape, undulating up and down, small and large hills, with sometimes trees, sheep, small roads. Enjoy to the fullest. The sleep location is also really in a valley, located to a river, surrounded by two high walls. The views of one side of the wall is wonderful. in the evening, with three young travelers I can play for the first time Cartagena.

The next day: rafting! Em Holy cow, what a beautiful route. After very clear and good safety instructions, with three boats, four persons per boat, rafting we two hours long the River: Rapids, difficult curves, mini waterfalls, and all that by an impressive valley. I can enjoy to the fullest. WOW! After that, viewed the photos. They have been added to my USB stick. And then it was time to pack and towards Wellington, the capital of NZ.

Wellington

And I stay there now, at Fiona, her parents and her brother place. Fiona has stayed at my place in August via CS, and she had written that I could write a message when I was nearby Wellington. Also here I was welcomed with open arms, and I am staying in a nice big house with a most friendly, very hospitable family. Yesterday I have made a beautiful tour in nice Wellington, partly with very informative guidance of the father of Fiona. in the evening I went with Fiona to the locale CS meet up, that was fun, wearing a CS Groningen T shirt. Thursday is was time to write this weblog,and in the evening I went with Fiona to a friend for dinner. Noticed the funny looking orange art object. Friday is relaxing day, this evening I will cook for the family, before I departe Saturday morning to the South Island.

Christmas Mood? Not really, but that is because it is summer now in NZ. And then it's crazy to link it to Christmas.
Number in the weblog: I think ' Driftwood ' of Travis, www.youtube.com/watch?v=zzUdJ-5fscA. I had to walk to this song regularly in my thinking. More because of the word ' Driftwood '.

Quite a story. And what there will be yet to come? I will with Christmas in Picton, near the whole beautiful Marlboro Sounds. I wish you all very happy holidays and a prosperous and healthy 2012. Be kind and considerate of each other. You have good intentions for 2012? Write them down and reread them again at the end of January.

Love,

Koos